1 Пахвальная песьня Давідава. Хто жыве пад аслонаю Ўсявышняга, той пакоіцца ў засені Ўсемагутнага,
2 кажа Госпаду: прыстанішча мне і Заступніку мой, Божа мой, на Цябе спадзяюся!
3 Ён цябе вызваліць зь сетак лаўца, ад пагібельнай пошасьці;
4 пер'ем Сваім Ён цябе ўзасьціць, і пад крыльлем ягоным убясьпечышся; шчыт і аслона - ісьціна Ягоная.
5 Не збаішся страху начнога, ні стралы, што ўдзень пралятае,
6 ні пошасьці, што ў цемры ходзіць, ані пошасьці, што нішчыць апоўдні.
7 Упадзе тысяча побач з табою, і дзесяць тысяч праваруч ад цябе; але да цябе не наблізіцца:
8 толькі глядзецьмеш вачыма тваімі і ўбачыш помсту бязбожнікам.
9 Бо сказаў Ты: Гасподзь - надзея мая; Усявышняга выбраў ты прыстанішчам тваім;
10 ліха цябе не спаткае, і пошасьць жытла твайго не зачэпіць;
11 бо анёлам Сваім наказвае пра цябе - ахоўваць цябе на ўсіх дарогах тваіх,
12 і на руках цябе панясуць, каб не спатыкнуўся ты аб камень нагою тваёю;
13 на асьпіда і васіліска наступіш і патопчаш ільва і дракона.
14 "За тое, што ён палюбіў Мяне, уратую яго; абараню яго, бо ён спазнаў імя Маё.
15 Пакліча Мяне і пачую яго: зь ім Я ў жалобе, вызвалю яго, і праслаўлю яго;
16 даўжынёю дзён напоўню яго, і пакажу яму выратаваньне Маё". |