1 [Μασχὶλ τοῦ Ἐθὰν τοῦ Ἐζραΐτου.] Τὰ ἐλέη τοῦ Κυρίου εἰς τὸν αἰῶνα θέλω ψάλλει· διὰ τοῦ στόματός μου θέλω ἀναγγέλλει τὴν ἀλήθειάν σου εἰς γενεάν καὶ γενεάν.
2 Διότι εἶπα, Τὸ ἔλεός σου θέλει θεμελιωθῆ εἰς τὸν αἰῶνα· ἐν τοῖς οὐρανοῖς θέλεις στερεώσει τὴν ἀλήθειάν σου.
3 Ἔκαμα διαθήκην μετὰ τοῦ ἐκλεκτοῦ μου· ὥμοσα πρὸς Δαβὶδ τὸν δοῦλόν μου·
4 Διαπαντὸς θέλω στερεώσει τὸ σπέρμα σου, καὶ θέλω οἰκοδομήσει τὸν θρόνον σου εἰς γενεὰν καὶ γενεάν. Διάψαλμα.
5 Καὶ οἱ οὐρανοὶ θέλουσιν ὑμνεῖ τὰ θαυμάσιά σου, Κύριε· καὶ ἡ ἀλήθειά σου θέλει ἐξυμνεῖσθαι ἐν τῇ συνάξει τῶν ἁγίων.
6 Διότι τίς ἐν τῷ οὐρανῷ δύναται νὰ ἐξισωθῇ μὲ τὸν Κύριον; Τίς μεταξὺ τῶν υἱῶν τῶν δυνατῶν δύναται νὰ ὁμοιωθῇ μὲ τὸν Κύριον;
7 Ὁ Θεὸς εἶναι φοβερὸς σφόδρα ἐν τῇ βουλῇ τῶν ἁγίων καὶ σεβαστὸς ἐν πᾶσι τοῖς κύκλῳ αὐτοῦ.
8 Κύριε Θεὲ τῶν δυνάμεων, τίς ὅμοιός σου; δυνατὸς εἶσαι, Κύριε, καὶ ἡ ἀλήθειά σου εἶναι κύκλῳ σου.
9 Σὺ δεσπόζεις τὴν ἔπαρσιν τῆς θαλάσσης· ὅταν σηκόνωνται τὰ κύματα αὐτῆς, σὺ ταπεινόνεις αὐτά.
10 Σὺ συνέτριψας τὴν Ῥαὰβ ὡς τραυματίαν· διὰ τοῦ βραχίονος τῆς δυνάμεώς σου διεσκόρπισας τοὺς ἐχθροὺς σου.
11 Σοῦ εἶναι οἱ οὐρανοὶ καὶ σοῦ ἡ γῆ τὴν οἰκουμένην καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς, σὺ ἐθεμελίωσας αὐτά.
12 Τὸν βορρᾶν καὶ τὸν νότον, σὺ ἔκτισας αὐτούς· Θαβὼρ καὶ Ἀερμὼν εἰς τὸ ὄνομά σου θέλουσιν ἀγάλλεσθαι.
13 Ἔχεις ἰσχυρὸν τὸν βραχίονα· κραταιὰ εἶναι ἡ χεὶρ σου· ὑψηλή ἡ δεξιὰ σου.
14 Ἡ δικαιοσύνη καὶ ἡ κρίσις εἶναι ἡ βάσις τοῦ θρόνου σου· τὸ ἔλεος καὶ ἡ ἀλήθεια θέλουσι προπορεύεσθαι ἔμπροσθεν τοῦ προσώπου σου.
15 Μακάριος ὁ λαὸς ὁ γινώσκων ἀλαλαγμόν· θέλουσι περιπατεῖ, Κύριε, ἐν τῷ φωτὶ τοῦ προσώπου σου.
16 Εἰς τὸ ὄνομά σου θέλουσιν ἀγάλλεσθαι ὅλην τὴν ἡμέραν· καὶ εἰς τὴν δικαιοσύνην σου θέλουσιν ὑψωθῆ.
17 Διότι σὺ εἶσαι τὸ καύχημα τῆς δυνάμεως αὐτῶν· καὶ διὰ τῆς εὐμενείας σου θέλει ὑψωθῆ τὸ κέρας ἡμῶν.
18 Διότι ὁ Κύριος εἶναι ἡ ἀσπὶς ἡμῶν· καὶ ὁ Ἃγιος τοῦ Ἰσραήλ ὁ βασιλεὺς ἡμῶν.
19 Ἐλάλησας τότε δι᾿ ὀράματος πρὸς τὸν ὅσιόν σου καὶ εἶπας· ἔθεσα βοήθειαν ἐπὶ τὸν δυνατόν· ὕψωσα ἐκλεκτὸν ἐκ τοῦ λαοῦ·
20 Εὕρηκα Δαβὶδ τὸν δοῦλόν μου· μὲ τὸ ἔλαιον τὸ ἅγιόν μου ἔχρισα αὐτόν·
21 ἡ χεὶρ μου θέλει στερεόνει αὐτόν· καὶ ὁ βραχίων μου θέλει ἐνδυναμόνει αὐτόν.
22 δὲν θέλει ὑπερισχύσει ἐχθρὸς κατ᾿ αὐτοῦ· οὐδὲ υἱὸς ἀνομίας θέλει ταλαιπωρήσει αὐτόν.
23 Καὶ θέλω κατακόψει ἀπ᾿ ἔμπροσθεν αὐτοῦ τοὺς ἐχθροὺς αὐτοῦ· καὶ τοὺς μισοῦντας αὐτὸν θέλω κατατροπώσει.
24 Ἡ δὲ ἀλήθειά μου καὶ τὸ ἔλεός μου θέλουσιν εἶσθαι μετ᾿ αὐτοῦ· καὶ ἐν τῷ ὀνόματί μου θέλει ὑψωθῆ τὸ κέρας αὐτοῦ.
25 Καὶ θέλω θέσει τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐπὶ τὴν θάλασσαν, καὶ ἐπὶ τοὺς ποταμοὺς τὴν δεξιὰν αὐτοῦ.
26 Αὐτὸς θέλει κράξει πρὸς ἐμέ, Πατήρ μου εἶσαι, Θεὸς μου καὶ πέτρα τῆς σωτηρίας μου.
27 89:27 Ἐγὼ βεβαίως θέλω κάμει αὐτὸν πρωτότοκόν μου, Ὕψιστον ἐπὶ τοὺς βασιλεῖς τῆς γῆς.
28 Διαπαντὸς θέλω φυλάττει εἰς αὐτὸν τὸ ἔλεός μου, καὶ ἡ διαθήκη μου θέλει εἶσθαι στερεὰ μετ᾿ αὐτοῦ.
29 Καὶ θέλω κάμει νὰ διαμένῃ τὸ σπέρμα αὐτοῦ εἰς τὸν αἰῶνα, καὶ ὁ θρόνος αὐτοῦ ὡς αἱ ἡμέραι τοῦ οὐρανοῦ.
30 Ἐὰν ἐγκαταλίπωσιν οἱ υἱοὶ αὐτοῦ τὸν νόμον μου καὶ εἰς τὰς κρίσεις μου δὲν περιπατήσωσιν·
31 ἐὰν παραβῶσι τὰ διατάγματά μου καὶ δὲν φυλάξωσι τὰς ἐντολὰς μου·
32 Τότε θέλω ἐπισκεφθῆ μὲ ῥάβδον τὰς παραβάσεις αὐτῶν καὶ μὲ πληγὰς τὰς παρανομίας αὐτῶν.
33 Τὸ ἔλεός μου ὅμως δὲν θέλω ἀφαιρέσει ἀπ᾿ αὐτοῦ, οὐδὲ θέλω ψευσθῆ κατὰ τῆς ἀληθείας μου.
34 Δὲν θέλω παραβῆ τὴν διαθήκην μου, οὐδὲ θέλω ἀθετήσει ὅ, τι ἐξῆλθεν ἐκ τῶν χειλέων μου.
35 Ἃπαξ ὥμοσα εἰς τὴν ἁγιότητά μου, ὅτι δὲν θέλω ψευσθῆ πρὸς τὸν Δαβίδ.
36 Τὸ σπέρμα αὐτοῦ θέλει διαμένει εἰς τὸν αἰῶνα καὶ ὁ θρόνος αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος, ἐνώπιόν μου·
37 Ὡς ἡ σελήνη θέλει στερεωθῆ εἰς τὸν αἰῶνα καὶ μάρτυς πιστὸς ἐν τῷ οὐρανῷ. Διάψαλμα.
38 Ἀλλὰ σὺ ἀπέβαλες καὶ ἐβδελύχθης, ὠργίσθης κατὰ τοῦ χριστοῦ σου·
39 ἠκύρωσας τὴν διαθήκην τοῦ δούλου σου· ἐβεβήλωσας τὸ διάδημα αὐτοῦ ἕως τῆς γῆς.
40 Κατέβαλες πάντας τοὺς φραγμοὺς αὐτοῦ· ἠφάνισας τὰ ὀχυρώματα αὐτοῦ·
41 διαρπάζουσιν αὐτὸν πάντες οἱ διαβαίνοντες τὴν ὁδόν· κατεστάθη ὄνειδος εἰς τοὺς γείτονας αὑτοῦ.
42 Ὕψωσας τὴν δεξιάν τῶν ἐναντίων αὐτοῦ· εὔφρανας πάντας τοὺς ἐχθροὺς αὐτοῦ·
43 ἤμβλυνας μάλιστα τὸ κοπτερὸν τῆς ῥομφαίας αὐτοῦ καὶ δὲν ἐστερέωσας αὐτὸν ἐν τῇ μάχῃ·
44 Ἔπαυσας τὴν δόξαν αὐτοῦ καὶ τὸν θρόνον αὐτοῦ ἔρριψας κατὰ γῆς.
45 Ὠλιγόστευσας τὰς ἡμέρας τῆς νεότητος αὐτοῦ· ἐνέδυσας αὐτὸν μὲ αἰσχύνην. Διάψαλμα.
46 Ἕως πότε, Κύριε; θέλεις κρύπτεσθαι διαπαντός; θέλει καίεσθαι ὡς πῦρ ἡ ὀργή σου;
47 Μνήσθητι πόσον βραχὺς εἶναι ὁ καιρὸς μου, ἐν τίνι ματαιότητι ἐποίησας πάντας τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων.
48 Τίς ἄνθρωπος θέλει ζήσει καὶ δὲν θέλει ἰδεῖ θάνατον; τίς θέλει λυτρώσει τὴν ψυχήν αὑτοῦ ἐκ τῆς χειρὸς τοῦ δου; Διάψαλμα.
49 Ποῦ εἶναι τὰ ἐλέη σου τὰ ἀρχαῖα, Κύριε, τὰ ὁποῖα ὥμοσας πρὸς τὸν Δαβὶδ ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου;
50 Μνήσθητι, Κύριε, τοῦ ὀνειδισμοῦ τῶν δούλων σου, τὸν ὁποῖον φέρω ἐν τῷ κόλπῳ μου ὑπὸ τοσούτων πολυαρίθμων λαῶν·
51 μὲ τὸν ὁποῖον νείδισαν οἱ ἐχθροὶ σου, Κύριε· μὲ τὸν ὁποῖον νείδισαν τὰ ἴχνη τοῦ χριστοῦ σου.
52 Εὐλογητὸς Κύριος εἰς τὸν αἰῶνα. Ἀμήν, καὶ ἀμήν. |