1 [Ὠιδή ψαλμοῦ διὰ τοὺς υἱοὺς Κορέ, εἰς τὸν πρῶτον μουσικόν, ἐπὶ Μαχαλὰθ-λεανώθ, Μασχὶλ τοῦ Αἰμὰν τοῦ Ἐζραΐτου.] Κύριε ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου, ἡμέραν καὶ νύκτα ἔκραξα ἐνώπιόν σου·
2 Ἄς ἔλθῃ ἐνώπιόν σου ἡ προσευχή μου· κλῖνον τὸ τίον σου εἰς τὴν κραυγήν μου·
3 Διότι ἐνεπλήσθη κακῶν ἡ ψυχή μου, καὶ ἡ ζωή μου πλησιάζει εἰς τὸν δην.
4 Συγκατηριθμήθην μετὰ τῶν καταβαινόντων εἰς τὸν λάκκον· ἔγεινα ὡς ἄνθρωπος μή ἔχων δύναμιν·
5 ἐγκαταλελειμμένος μεταξὺ τῶν νεκρῶν, ὡς οἱ πεφονευμένοι, κοιτώμενοι ἐν τῷ τάφῳ, τοὺς ὁποίους δὲν ἐνθυμεῖσαι πλέον, καὶ οἵτινες ἀπεκόπησαν ἀπὸ τῆς χειρὸς σου.
6 Μ᾿ ἔβαλες εἰς τὸν κατώτατον λάκκον, εἰς τὸ σκότος, εἰς τὰ βάθη.
7 Ἐπ᾿ ἐμὲ ἐπεστηρίχθη ὁ θυμὸς σου, καὶ πάντα τὰ κύματά σου ἐπέφερες ἐπ᾿ ἐμέ. Διάψαλμα.
8 Ἐμάκρυνας τοὺς γνωστοὺς μου ἀπ᾿ ἐμοῦ· μὲ ἔκαμες βδέλυγμα πρὸς αὐτούς· ἀπεκλείσθην καὶ δὲν δύναμαι νὰ ἐξέλθω.
9 Ὁ ὀφθαλμὸς μου ἠτόνησεν ἀπὸ τῆς θλίψεως· σὲ ἐπεκαλέσθην, Κύριε, ὅλην τὴν ἡμέραν· ἥπλωσα πρὸς σὲ τὰς χεῖράς μου.
10 Μήπως εἰς τοὺς νεκροὺς θέλεις κάμει θαυμάσια; ἤ οἱ τεθνεῶτες θέλουσι σηκωθῆ καὶ θέλουσι σὲ αἰνέσει; Διάψαλμα.
11 Μήπως ἐν τῷ τάφῳ θέλουσι διηγεῖσθαι τὸ ἔλεός σου ἤ τὴν ἀλήθειάν σου ἐν τῇ φθορᾷ;
12 Μήπως θέλουσι γνωρισθῆ ἐν τῷ σκότει τὰ θαυμάσιά σου καὶ ἡ δικαιοσύνη σου ἐν τῷ τόπῳ τῆς λήθης.
13 Ἀλλ᾿ ἐγὼ πρὸς σέ, Κύριε, ἔκραξα· καὶ τὸ πρωΐ ἡ προσευχή μου θέλει σὲ προφθάσει.
14 Διὰ τί, Κύριε, ἀπορρίπτεις τὴν ψυχήν μου, ἀποκρύπτεις τὸ πρόσωπόν σου ἀπ᾿ ἐμοῦ;
15 Εἶμαι τεθλιμμένος καὶ ψυχομαχῶν ἐκ νεότητος· δοκιμάζω τοὺς φόβους σου καὶ εὑρίσκομαι ἐν ἀμηχανίᾳ.
16 Ἐπ᾿ ἐμὲ διῆλθον αἱ ὀργαὶ σου· οἱ τρόμοι σου μὲ ἠφάνισαν.
17 Ὡς ὕδατα μὲ περιετριγύρισαν ὅλην τὴν ἡμέραν· ὁμοῦ μὲ περιεκύκλωσαν.
18 Ἀπεμάκρυνας ἀπ᾿ ἐμοῦ τὸν ἀγαπητὸν καὶ τὸν φίλον· οἱ γνωστοὶ μου εἶναι ἀφανεῖς. |