1 ای خدا، امتها به میراث تو داخل شده، هیکل قدس تو را بی عصمت ساختند. اورشلیم را خرابه ها نمودند.
2 لاشهای بندگانت را به مرغان هوا برای خوراک دادند و گوشت مقدسانت را به وحوش صحرا.
3 خون ایشان را گرداگرد اورشلیم مثل آب ریختند و کسی نبود که ایشان را دفن کند.
4 نزد همسایگان خود عار گردیده ایم و نزد مجاوران خویش استهزا و سخریه شده ایم.
5 تا کی ای خداوند تا به ابد خشمناک خواهی بود؟ آیا غیرت تو مثل آتش افروخته خواهد شد تا ابداﻵباد؟
6 قهر خود را بر امتهایی که تو را نمی شناسند بریز و بر ممالکی که نام تو را نمی خوانند!
7 زیرا که یعقوب را خورده، و مسکن او را خراب کرده اند.
8 گناهان اجداد ما را بر ما بیاد میاور. رحمتهای تو بزودی پیش روی ما آید زیرا که بسیار ذلیل شده ایم.
9 ای خدا، ای نجات دهنده ما، به خاطر جلال نام خود ما را یاری فرما و ما را نجات ده و بخاطر نام خود گناهان ما را بیامرز.
10 چرا امتها گویند که خدای ایشان کجاست؟ انتقام خون بندگانت که ریخته شده است، بر امتها در نظر ما معلوم شود.
11 ناله اسیران به حضور تو برسد. به حسب عظمت بازوی خود آنانی را که به موت سپرده شده اند، برهان.
12 و جزای هفت چندان به آغوش همسایگان ما رسان، برای اهانتی که به تو کرده اند، ای خداوند.
13 پس ما که قوم تو و گوسفندان مرتع تو هستیم، تو را تا به ابد شکر خواهیم گفت و تسبیح تو را نسلا بعد نسل ذکر خواهیم نمود. |