1 In finem, pro Idithun. Psalmus Asaph.
2 Voce mea ad Dominum clamavi ; voce mea ad Deum, et intendit mihi.
3 In die tribulationis meæ Deum exquisivi ; manibus meis nocte contra eum, et non sum deceptus. Renuit consolari anima mea ;
4 memor fui Dei, et delectatus sum ; et exercitatus sum, et defecit spiritus meus.
5 Anticipaverunt vigilias oculi mei ; turbatus sum, et non sum locutus.
6 Cogitavi dies antiquos, et annos æternos in mente habui.
7 Et meditatus sum nocte cum corde meo, et exercitabar, et scopebam spiritum meum.
8 Numquid in æternum projiciet Deus? aut non apponet ut complacitior sit adhuc?
9 aut in finem misericordiam suam abscindet, a generatione in generationem?
10 aut obliviscetur misereri Deus? aut continebit in ira sua misericordias suas?
11 Et dixi: Nunc cœpi ; hæc mutatio dexteræ Excelsi.
12 Memor fui operum Domini, quia memor ero ab initio mirabilium tuorum ;
13 et meditabor in omnibus operibus tuis, et in adinventionibus tuis exercebor.
14 Deus, in sancto via tua: quis Deus magnus sicut Deus noster?
15 Tu es Deus qui facis mirabilia: notam fecisti in populis virtutem tuam.
16 Redemisti in brachio tuo populum tuum, filios Jacob et Joseph.
17 Viderunt te aquæ, Deus ; viderunt te aquæ, et timuerunt ; et turbatæ sunt abyssi.
18 Multitudo sonitus aquarum ; vocem dederunt nubes. Etenim sagittæ tuæ transeunt ;
19 vox tonitrui tui in rota. Illuxerunt coruscationes tuæ orbi terræ ; commota est, et contremuit terra.
20 In mari via tua, et semitæ tuæ in aquis multis, et vestigia tua non cognoscentur.
21 Deduxisti sicut oves populum tuum, in manu Moysi et Aaron. |
