1 [Εἰς τὸν πρῶτον μουσικόν, ἐπὶ Σοσανίμ, διὰ τοὺς υἱοὺς Κορέ· Μασχίλ· ᾠδή ὑπὲρ τοῦ ἀγαπητοῦ.] Ἡ καρδία μου ἀναβρύει λόγον ἀγαθόν· ἐγὼ λέγω τὰ ἔργα μου πρὸς τὸν βασιλέα· ἡ γλῶσσά μου εἶναι κάλαμος γραμματέως ταχυγράφου.
2 Σὺ εἶσαι ὡραιότερος τῶν υἱῶν τῶν ἀνθρώπων· ἐξεχύθη χάρις εἰς τὰ χείλη σου· διὰ τοῦτο σὲ εὐλόγησεν ὁ Θεὸς εἰς τὸν αἰῶνα.
3 Περίζωσον τὴν ῥομφαίαν σου ἐπὶ τὸν μηρὸν σου, δυνατέ, ἐν τῇ δόξῃ σου καὶ ἐν τῇ μεγαλοπρεπείᾳ σου.
4 Καὶ κατευοδοῦ ἐν τῇ μεγαλειότητί σου καὶ βασίλευε ἐν ἀληθείᾳ καὶ πρᾳότητι καὶ δικαιοσύνῃ· καὶ ἡ δεξιὰ σου θέλει σοὶ δείξει φοβερὰ πράγματα.
5 Τὰ βέλη σου εἶναι ὀξέα· λαοὶ ὑποκάτω σου θέλουσι πέσει· καὶ αὐτὰ θέλουσιν ἐμπηχθῆ εἰς τὴν καρδίαν τῶν ἐχθρῶν τοῦ βασιλέως.
6 Ὁ θρόνος σου, Θεέ, εἶναι εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος· σκῆπτρον εὐθύτητος εἶναι τὸ σκῆπτρον τῆς βασιλείας σου.
7 Ἠγάπησας δικαιοσύνην καὶ ἐμίσησας ἀδικίαν· διὰ τοῦτο ἔχρισέ σε ὁ Θεός, ὁ Θεὸς σου, ἔλαιον ἀγαλλιάσεως ὑπὲρ τοὺς μετόχους σου.
8 Σμύρναν καὶ ἀλόην καὶ κασίαν εὐοδιάζουσι πάντα τὰ ἱμάτιά σου, ὅταν ἐξέρχησαι ἐκ τῶν ἐλεφαντίνων παλατίων, διὰ τῶν ὁποίων σὲ εὔφραναν.
9 Θυγατέρες βασιλέων παρίστανται ἐν ταῖς τιμαῖς σου· ἡ βασίλισσα ἐστάθη ἐκ δεξιῶν σου ἐστολισμένη μὲ χρυσίον Ὀφείρ.
10 Ἄκουσον, θύγατερ, καὶ ἰδέ, καὶ κλῖνον τὸ τίον σου· καὶ λησμόνησον τὸν λαὸν σου καὶ τὸν οἶκον τοῦ πατρὸς σου·
11 καὶ θέλει ἐπιθυμήσει ὁ βασιλεὺς τὸ κάλλος σου· διότι αὐτὸς εἶναι ὁ κύριός σου· καὶ προσκύνησον αὐτόν.
12 Καὶ ἡ θυγάτηρ τῆς Τύρου θέλει παρασταθῆ μὲ δῶρα· τὸ πρόσωπόν σου θέλουσιν ἱκετεύσει οἱ πλούσιοι τοῦ λαοῦ.
13 Ὅλη ἡ δόξα τῆς θυγατρὸς τοῦ βασιλέως εἶναι ἔσωθεν· τὸ ἔνδυμα αὐτῆς εἶναι χρυσοφαντον.
14 Θέλει φερθῆ πρὸς τὸν βασιλέα μὲ ἱμάτιον κεντητόν· παρθένοι σύντροφοι αὐτῆς, κατόπιν αὐτῆς, θέλουσι φερθῆ εἰς σέ.
15 Θέλουσι φερθῆ ἐν εὐφροσύνῃ καὶ ἀγαλλιάσει· θέλουσιν εἰσέλθει εἰς τὸ παλάτιον τοῦ βασιλέως.
16 Ἀντὶ τῶν πατέρων σου θέλουσιν εἶσθαι οἱ υἱοὶ σου· αὐτοὺς θέλεις καταστήσει ἄρχοντας ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν.
17 Θέλω μνημονεύει τὸ ὄνομά σου εἰς πάσας τὰς γενεάς· διὰ τοῦτο οἱ λαοὶ θέλουσι σὲ ὑμνεῖ εἰς αἰῶνα αἰῶνος. |