1 ای خداوند مرا در غضب خود توبیخ منما و در خشم خویش تادیبم مفرما.
2 زیرا که تیرهای تو در من فرو رفته و دست تو بر من فرود آمده است.
3 در جسد من به سبب غضب تو صحتی نیست و در استخوانهایم به سبب خطای خودم سلامتی نی.
4 زیرا گناهانم از سرم گذشته است. مثل بار گران از طاقتم سنگینتر شده.
5 جراحات من متعفن و مقروح شده است، به سبب حماقت من.
6 به خود می پیچم و بی نهایت منحنی شده ام. تمامی روز ماتم کنان تردد می کنم.
7 زیرا کمر من از سوزش پر شده است و در جسد من صحتی نیست.
8 من بی حس و بی نهایت کوفته شده ام و از فغان دل خود نعره می زنم.
9 ای خداوند تمامی آرزوی من در مد نظر تو است و ناله های من از تو مخفی نمی باشد.
10 دل من می طپد و قوتم از من رفته است و نور چشمانم نیز با من نیست.
11 دوستان و رفیقانم از بلای من برکنار می ایستند و خویشان من دور ایستاده اند.
12 آنانی که قصد جانم دارند دام می گسترند و بد اندیشانم سخنان فتنه انگیز می گویند و تمام روز حیله را تفکر می کنند.
13 و اما من مثل کر نمی شنوم؛ و مانند گنگم که دهان خود را باز نکند.
14 و مثل کسی گردیده ام که نمی شنود و کسی که در زبانش حجتی نباشد.
15 زیرا که ای خداوند انتظار تو را می کشم. تو ای یهوه خدایم جواب خواهی داد.
16 چونکه گفته ام مبادا بر من شادی نمایند و چون پایم بلغزد بر من تکبر کنند.
17 زیرا که برای افتادن نصب شده ام و درد من همیشه پیش روی من است.
18 زیرا گناه خود را اخبار می نمایم و از خطای خود غمگین هستم.
19 اما دشمنانم زنده و زورآورند و آنانی که بی سبب بر من بغض می نمایند بسیارند،
20 و آنانی که به عوض نیکی به من بدی می رسانند. بر من عداوت می ورزند زیرا نیکویی را پیروی می کنم.
21 ای خداوند مرا ترک منما. ای خدای من از من دور مباش،
22 و برای اعانت من تعجیل فرما، ای خداوندی که نجات من هستی . |