1 [Ψαλμὸς ᾠδῆς εἰς τὸν ἐγκαινιασμὸν τοῦ οἴκου τοῦ Δαβίδ.] Θέλω σὲ μεγαλύνει, Κύριε· διότι σὺ μὲ ἀνύψωσας, καὶ δὲν εὔφρανας τοὺς ἐχθροὺς μου ἐπ᾿ ἐμέ.
2 Κύριε ὁ Θεὸς μου, ἐβόησα πρὸς σέ, καὶ μὲ ἐθεράπευσας.
3 Κύριε, ἀνεβίβασας ἐξ δου τὴν ψυχήν μου· μ᾿ ἐφύλαξας τὴν ζωήν, διὰ νὰ μή καταβῶ εἰς τὸν λάκκον.
4 Ψαλμῳδήσατε εἰς τὸν Κύριον, οἱ ὅσιοι αὐτοῦ, καὶ ὑμνεῖτε τὴν μνήμην τῆς ἁγιωσύνης αὐτοῦ.
5 Διότι ἡ ὀργή αὐτοῦ διαρκεῖ μίαν μόνην στιγμήν· ζωή ὅμως εἶναι ἐν τῇ εὐμενείᾳ αὐτοῦ· τὸ ἑσπέρας δύναται νὰ συγκατοικήσῃ κλαυθμός, ἀλλὰ τὸ πρωΐ ἔρχεται ἀγαλλίασις.
6 Ἐγὼ δὲ εἶπα ἐν τῇ εὐτυχίᾳ μου, δὲν θέλω σαλευθῆ εἰς τὸν αἰῶνα.
7 Κύριε, διὰ τῆς εὐμενείας σου ἐστερέωσας τὸ ὄρος μου. Ἀπέκρυψας τὸ πρόσωπόν σου, καὶ ἐταράχθην.
8 Πρὸς σέ, Κύριε, ἔκραξα· καὶ πρὸς τὸν Κύριον ἐδεήθην.
9 Τίς φέλεια ἐν τῷ αἵματί μου, ἐὰν καταβῶ εἰς τὸν λάκκον; μήπως θέλει σὲ ὑμνεῖ ὁ κονιορτὸς; θέλει ἀναγγέλλει τὴν ἀλήθειάν σου;
10 Ἄκουσον, Κύριε, καὶ ἐλέησόν με· Κύριε, γενοῦ βοηθὸς μου.
11 Μετέβαλες εἰς ἐμὲ τὸν θρῆνόν μου εἰς χαράν· ἔλυσας τὸν σάκκόν μου καὶ μὲ περιέζωσας εὐφροσύνην·
12 διὰ νὰ ψαλμῳδῇ εἰς σὲ ἡ δόξα μου καὶ νὰ μή σιωπᾷ. Κύριε ὁ Θεὸς μου, εἰς τὸν αἰῶνα θέλω σὲ ὑμνεῖ. |