1 [Ψαλμὸς τοῦ Δαβίδ.] Ὁ Κύριος εἶναι ὁ ποιμήν μου· δὲν θέλω στερηθῆ οὐδενός.
2 Εἰς βοσκὰς χλοερὰς μὲ ἀνέπαυσεν· εἰς ὕδατα ἀναπαύσεως μὲ δήγησεν.
3 Ἠνώρθωσε τὴν ψυχήν μου· μὲ ὡδήγησε διὰ τρίβων δικαιοσύνης ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος αὑτοῦ.
4 Καὶ ἐν κοιλάδι σκιᾶς θανάτου ἐάν περιπατήσω, δὲν θέλω φοβηθῆ κακόν· διότι σὺ εἶσαι μετ᾿ ἐμοῦ· ἡ ῥάβδος σου καὶ ἡ βακτηρία σου, αὗται μὲ παρηγοροῦσιν.
5 Ἡτοίμασας ἔμπροσθέν μου τράπεζαν ἀπέναντι τῶν ἐχθρῶν μου· ἥλειψας ἐν ἐλαίῳ τὴν κεφαλήν μου· τὸ ποτήριόν μου ὑπερχειλίζει.
6 Βεβαίως χάρις καὶ ἔλεος θέλουσι μὲ ἀκολουθεῖ πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου· καὶ θέλω κατοικεῖ ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Κυρίου εἰς μακρότητα ἡμερῶν. |