1 Καὶ ἀπεκρίθη ὁ Ἰὼβ καὶ εἶπε·
2 Καὶ τὴν σήμερον τὸ παράπονόν μου εἶναι πικρόν· ἡ πληγή μου εἶναι βαρυτέρα τοῦ στεναγμοῦ μου.
3 Εἴθε νὰ ἤξευρον ποῦ νὰ εὕρω αὐτόν· ἤθελον ὑπάγει ἕως τοῦ θρόνου αὐτοῦ·
4 ἤθελον ἐκθέσει κρίσιν ἐνώπιον αὐτοῦ, καὶ ἤθελον ἐμπλήσει τὸ στόμα μου ἀποδείξεων·
5 ἤθελον γνωρίσει τοὺς λόγους τοὺς ὁποίους ἤθελε μοὶ ἀποκριθῆ, καὶ ἤθελον νοήσει τί ἤθελε μοὶ εἰπεῖ.
6 Μή ἐν πλήθει δυνάμεως θέλει διαμάχεσθαι μετ᾿ ἐμοῦ; οὐχί· ἀλλ᾿ ἤθελε βάλει εἰς ἐμὲ προσοχήν.
7 Τότε ἠδύνατο ὁ δίκαιος νὰ διαλεχθῇ μετ᾿ αὐτοῦ· καὶ ἤθελον ἐλευθερωθῆ διαπαντὸς ἀπὸ τοῦ κριτοῦ μου.
8 Ἰδού, ὑπάγω ἐμπρός, ἀλλὰ δὲν εἶναι· καὶ ὀπίσω, ἀλλὰ δὲν βλέπω αὐτόν·
9 εἰς τὰ ἀριστερά, ὅταν ἐργάζηται, ἀλλὰ δὲν δύναμαι νὰ ἴδω αὐτόν. Κρύπτεται εἰς τὰ δεξιά, καὶ δὲν βλέπω αὐτόν.
10 Γνωρίζει ὅμως τὴν ὁδὸν μου· μὲ ἐδοκίμασε· θέλω ἐξέλθει ὡς χρυσίον.
11 Ὁ ποῦς μου ἐνέμεινεν εἰς τὰ βήματα αὐτοῦ· ἐφύλαξα τὴν ὁδὸν αὐτοῦ καὶ δὲν ἐξέκλινα·
12 τὴν ἐντολήν τῶν χειλέων αὐτοῦ, καὶ δὲν πισθοδρόμησα· διετήρησα τοὺς λόγους τοῦ στόματος αὐτοῦ, μᾶλλον παρὰ τὴν ἀναγκαίαν μου τροφήν.
13 Διότι αὐτὸς εἶναι ἐν μιᾷ βουλῇ· καὶ τίς δύναται νὰ ἀποστρέψῃ αὐτόν; καὶ ὅ, τι ἐπιθυμεῖ ἡ ψυχή αὐτοῦ, κάμνει.
14 Διότι ἐκτελεῖ τὸ ὁρισθὲν εἰς ἐμέ· καὶ πολλὰ τοιαῦτα εἶναι μετ᾿ αὐτοῦ.
15 Διὰ τοῦτο καταπλήττομαι ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ· συλλογίζομαι καὶ φρίττω ἀπ᾿ αὐτοῦ·
16 διότι ὁ Θεὸς ἐμαλάκωσε τὴν καρδίαν μου, καὶ ὁ Παντοδύναμος μὲ κατέπληξεν·
17 ἐπειδή δὲν ἀπεκόπην πρὸ τοῦ σκότους, καὶ δὲν ἔκρυψε τὸν γνόφον ἀπὸ τοῦ προσώπου μου. |