1 Καὶ ἀπεκρίθη Ἐλιφὰς ὁ Θαιμανίτης καὶ εἶπε·
2 Δύναται ἄνθρωπος νὰ φελήσῃ τὸν Θεόν, διότι φρόνιμος ὤν δύναται νὰ φελῇ ἑαυτόν;
3 Εἶναι εὐχαρίστησις εἰς τὸν Παντοδύναμον, ἐὰν ἦσαι δίκαιος; ἤ κέρδος, ἐὰν καθιστᾷς ἀμέμπτους τὰς ὁδοὺς σου;
4 Μήπως φοβούμενός σε θέλει σὲ ἐλέγξει καὶ θέλει ἐλθεῖ εἰς κρίσιν μετὰ σοῦ;
5 Ἡ κακία σου δὲν εἶναι μεγάλη; καὶ αἱ ἀνομίαι σου ἄπειροι;
6 Διότι ἔλαβες ἐνέχυρον παρὰ τοῦ ἀδελφοῦ σου ἀναιτίως καὶ ἐστέρησας τοὺς γυμνοὺς ἀπὸ τοῦ ἐνδύματος αὐτῶν.
7 Δὲν ἐπότισας ὕδωρ τὸν διψῶντα, καὶ ἠρνήθης ἄρτον εἰς τὸν πεινῶντα.
8 Ὁ δὲ ἰσχυρὸς ἄνθρωπος ἀπελάμβανε τὴν γῆν· καὶ ὁ περίβλεπτος κατῴκει ἐν αὐτῇ.
9 Χήρας ἀπέβαλες ἀβοηθήτους, καὶ οἱ βραχίονες τῶν ὀρφανῶν συνετρίβησαν ὑπὸ σοῦ.
10 Διὰ τοῦτο παγίδες σὲ περιεκύκλωσαν, καὶ φόβος αἰφνίδιος σὲ ταράττει·
11 καὶ σκότος, ὥστε δὲν βλέπεις· καὶ πλημμύρα ὑδάτων σὲ σκεπάζει.
12 Δὲν εἶναι ὁ Θεὸς ἐν τοῖς ὑψηλοῖς τοῦ οὐρανοῦ; καὶ θεώρησον τὸ ὕψος τῶν ἄστρων, πόσον ὑψηλὰ εἶναι!
13 Καὶ σὺ λέγεις, Τί γνωρίζει ὁ Θεὸς; δύναται νὰ κρίνῃ διὰ τοῦ γνόφου;
14 Νέφη ἀποκρύπτουσιν αὐτόν, καὶ δὲν βλέπει, καὶ τὸν γῦρον τοῦ οὐρανοῦ διαπορεύεται.
15 Μήπως θέλεις φυλάξει τὴν παντοτεινήν ὁδόν, τὴν ὁποίαν ἐπάτησαν οἱ ἄνομοι;
16 Οἵτινες ἀφηρπάσθησαν ἀώρως, καὶ τὸ θεμέλιον αὐτῶν κατεπόντισε χείμαρρος·
17 οἵτινες εἶπον πρὸς τὸν Θεόν, ἀπόστηθι ἀφ᾿ ἡμῶν· καὶ τί θέλει κάμει ὁ Παντοδύναμος εἰς αὐτούς;
18 Ἀλλ᾿ αὐτὸς ἐνέπλησεν ἀγαθῶν τοὺς οἴκους αὐτῶν· πλήν μακρὰν ἀπ᾿ ἐμοῦ ἡ βουλή τῶν ἀσεβῶν.
19 Οἱ δίκαιοι βλέπουσι καὶ ἀγάλλονται· καὶ οἱ ἀθῶοι μυκτηρίζουσιν αὐτούς.
20 Ἡ μὲν περιουσία ἡμῶν δὲν ἠφανίσθη, τὸ ὑπόλοιπον ὅμως αὐτῶν κατατρώγει πῦρ.
21 Οἰκειώθητι λοιπὸν μετ᾿ αὐτοῦ καὶ ἔσο ἐν εἰρήνῃ· οὕτω θέλει ἐλθεῖ καλὸν εἰς σέ.
22 Δέχθητι λοιπὸν τὸν νόμον ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ, καὶ βάλε τοὺς λόγους αὐτοῦ ἐν τῇ καρδίᾳ σου.
23 Ἐὰν ἐπιστρέψῃς πρὸς τὸν Παντοδύναμον, θέλεις ἀνοικοδομηθῆ, ἐκδιώξας τὴν ἀνομίαν μακρὰν ἀπὸ τῶν σκηνῶν σου.
24 Καὶ θέλεις ἐπισωρεύσει τὸ χρυσίον ὡς χῶμα καὶ τὸ χρυσίον τοῦ Ὀφεὶρ ὡς τὰς πέτρας τῶν χειμάρρων.
25 Καὶ ὁ Παντοδύναμος θέλει εἶσθαι ὁ ὑπερασπιστής σου, καὶ θέλεις ἔχει πλῆθος ἀργυρίου.
26 Διότι τότε θέλεις εὐφραίνεσθε εἰς τὸν Παντοδύναμον, καὶ θέλεις ὑψώσει τὸ πρόσωπόν σου πρὸς τὸν Θεόν.
27 Θέλεις δεηθῆ αὐτοῦ, καὶ θέλει σοῦ εἰσακούσει, καὶ θέλεις ἀποδώσει τὰς εὐχὰς σου.
28 Καὶ ὅ, τι ἀποφασίσῃς, θέλει κατορθοῦσθαι εἰς σέ· καὶ τὸ φῶς θέλει φέγγει ἐπὶ τὰς ὁδοὺς σου.
29 Ὅταν ταπεινωθῇ τις, τότε θέλεις εἰπεῖ, Εἶναι ὕψωσις· διότι θέλει σώσει τὸν κεκυφότα τοὺς ὀφθαλμούς.
30 Θέλει σώσει καὶ τὸν μή ἀθῷον· ναί, διὰ τῆς καθαρότητος τῶν χειρῶν σου θέλει σωθῆ. |