1 Եւ Յոբը պատասխանելով ասեց.
2 Մինչև ե՞րբ պիտի վշտացնէք իմ հոգին, և ինձ փշրէք խօսքերով:
3 Ահա տասն անգամ ինձ մեղադրեցիք. չէ՞ք ամաչում` ինձ ապշեցնում էք:
4 Եւ եթէ ես իրաւ սխալուել եմ, ինձ մօտ կմնայ իմ սխալմունքը:
5 Կամ յիրաւի ուզում էք ամբարտաւանալ ինձ վերայ, և յանդիմանում էք ինձ իմ մի յանցանքի համար:
6 Իմացէք ուրեմն որ Աստուած է ինձ կործանել, և իր ցանցովն ինձ պատել:
7 Ահա ես աղաղակում եմ` զրկա՛նք, և պատասխան չեմ ստանում, բողոքում եմ, բայց իրաւունք չկայ:
8 Ճանապարհս կապել է նա, և չեմ կարողանում անցնել, և իմ շաւիղների վերայ խաւար է դրել:
9 Փառքս հանել է ինձանից, և թագը վեր առել գլխիցս:
10 Ինձ քանդել է շուրջանակի, որ ես գնամ, և ծառի նման պոկել է իմ յոյսը:
11 Նա վառել է իր բարկութիւնն ինձ դէմ, և ինձ իր թշնամիներին նման է համարում:
12 Նորա գունդերը միասին եկան, և իրանց ճանապարհները կազմեցին ինձ դէմ, և բանակուեցան իմ վրանի շուրջը:
13 Իմ եղբայրներին հեռացրել է ինձանից, և իմ ծանօթներն էլ օտարացել են ինձանից:
14 Ինձ ձգել են իմ ազգականները, և իմ ճանաչները մոռացել են ինձ:
15 Իմ տան բնակողներն ու իմ աղախիններն օտար համարեցին ինձ. ես մի օտարական եմ դառել նորանց աչքին:
16 Ծառայիս կանչում եմ, և նա չէ պատասխանում. իմ բերանովն պիտի աղաչեմ նորան:
17 Շունրս ընդդէմ է գալիս իմ կնոջը, և իմ խնդիրքը` իմ մօր որովայնի որդկանցը:
18 Փոքր տղերքն անգամ անարգում են ինձ. ես վեր կենալիս նորանք խօսում են վրաս:
19 Ինձանից զզվում են իմ մտերիմ բարեկամները, և իմ սիրածները ընդդիմանում են ինձ:
20 Մորթիս և մարմինս են փակել ոսկորներս, և մինակ ատամներիս կաշիովն եմ պրծել:
21 Ողորմեցէք ինձ, ողորմեցէք ինձ, ով իմ բարեկամներ. որովհետև Աստուծոյ ձեռքը դպել է ինձ:
22 Ինչու՞ էք ինձ հալածում դուք էլ Աստուծոյ նման, և չէ՞ք կշտանում իմ մարմնիցը:
23 Ոհ երանի՛ թէ գրուէին խօսքերս, երանի՛ թէ քանդակուէին մի գրքի մեջ:
24 Երկաթի գրիչով և կապարով, փոխադրուէին քարի վերայ յավիտեան:
25 Իսկ ես գիտեմ որ փրկիչս կենդանի է, և նա վերջը պիտի կանգնէ հողի վերայ:
26 Եւ իմ մորթը այսպէս թափուելուց յետոյ, այն ժամանակ իմ մարմնիցը տեսնելու եմ Աստուծուն:
27 Որին որ ես ինքս եմ տեսնելու, և իմ աչքերն են մտիկ տալու նորան, և ոչ թէ ուրիշը. իմ երիկամունքները հալվում են իմ ներսումը:
28 Որ պիտի ասէիք. Ի՞նչ ենք հալածում նորան. և ինձ վերայ է գտնվում բանի արմատը:
29 Վախեցէք դուք սուրի երեսիցը. որովհետև անիրաւութիւնների դէմ բարկացող է սուրը որ իմանաք թէ դատաստան կայ: |
