1 Կնկանից ծնուած մարդը կարճ կեանք ունի եւ լիքն է ցաւով։
2 Ծաղկի պէս ծլում է եւ թօթափում է, եւ փախչում է ստուերի պէս՝ չէ կանգնում.
3 Մանաւանդ մի այսպիսու վերայ էլ բանում ես աչքերդ, եւ ինձ տանում ես դատաստան քեզ հետ։
4 Երանի՜ թէ մէկ մաքուրը յառաջ գար անմաքուրից՝՝. Բայց ոչ մէկն էլ չկայ։
5 Որովհետեւ նորա օրերը արաշուած են, նորա ամիսների թիւը քեզ մօտ է, սահման ես դրել նորա համար, եւ նա չի անցնիլ.
6 Ուրեմն երեսդ դարձրու նորանից որ հանգչէ, մինչեւ որ վարձկանի պէս լրացնէ իր օրը։
7 Որովհետեւ ծառն էլ տակաւին յոյս ունի. Եթէ կտրուի, դարձեալ կծլի, եւ նորա ճիւղերը չեն պակասիլ։
8 Թէեւ նորա արմատը հողումը ծերացած լինի, եւ նորա բունը մեռած լինի փոշիի մէջ.
9 Եւ ջրի հոտիցը էլի կծաղկի եւ ճիւղեր կարձակէ նոր տնկուածի պէս։
10 Բայց մարդս մեռնում է ընկնում, եւ մարդս վախճանվում է, եւ ո՞ւր է։
11 Ջուրերը ծովակիցը հոսւոմ են, եւ գետը ցամաքում չորանում է.
12 Այնպէս էլ մարդս պառկում է եւ վեր չէ կենում. մինչեւ երկինքն՝ էլ չլինի, վեր չեն կենալ, եւ իրանց քնիցը չեն զարթնել։
13 Երանի՜ թէ ինձ դժոխքումը ծածկէիր, թաքցնէիր մինչեւ քո բարկութեան անցնելը, ինձ սահման որոշէիր եւ յետոյ ինձ յիշէիր։
14 Եթէ մարդս մեռաւ, մի՞թէ կկենդանանայ. Պատերազմիս բոլոր օրերը սպասելու եմ, մինչեւ որ իմ նորոգուիլը գայ։
15 Դու մէկ կանչէիր, եւ ես քեզ պատասխան տայի, եւ դու կհաճէիր քո ձեռքի գործին։
16 Որովհետեւ դու հիմա հաշվում ես իմ քայլերը. Իմ մեղքը չե՞ս զննում։
17 Կնքուած է ծրարի մէջ իմ մեղքը, եւ դու աւելացրել ես մեղք իմ մեղքի վերայ։
18 Եւ մինչեւ անգամ սարը ընկնում փշրվում է, եւ ապառաժը փոխվում է իր տեղիցը,
19 Ջուրերը մաշեցնում են քարերը, նորա հոսանքները ողողում են երկրի հողը. Բայց դու մարդիս յոյսը փչացնում ես։
20 Դու նորան յաղթահարում ես իսպառ. Եւ նա գնում է, նորա դէմքը փոխելով, բաց ես թողում նորան։
21 Նորա որդիքը պատիւ ունին՝ նա չգիտէ. Կամ անարգ են՝ նա նորանց չէ տեսնում։
22 Միայն նորա վերայի մարմինն է ցաւում, եւ նորա հոգին՝ նորանում տրտմում։ |
