1 Եւ Յոբը պատասխանելով ասեց.
2 Իրաւ գիտեմ որ այդպէս է, եւ մարդս ի՞նչպէս կարդարանայ Աստուծոյ մօտ։
3 Եթէ նա ուզէ նորա հետ վիճել, հազարիցը մէկին չէ կարող պատասխան տալ.
4 Նա սրտով իմաստուն եւ ուժով զօրեղ է. Ո՞վ է դէմ կացել նորան, եւ ողջ մնացել։
5 Նա որ տեղափոխում է լեռները, եւ նորանք չգիտեն, որ նորանց տապալում է իր բարկութեան ժամանակին.
6 Նա որ շարժում է երկիրն իր տեղիցը, եւ նորա սիւները դողդողում են.
7 Որ արեւին հրամայում է, եւ նա չէ ծագում, եւ աստղերը կնքում է.
8 Որ երկինքը տարածում է մինակ, եւ գնում է ծովի կուտակների վերայ.
9 Որ արաւ Արջը, Հայկը եւ Բազմաստեղը, եւ Հարաւի շտեմարանները.
10 Որ մեծամեծ բաներ է անում՝ անքննելի, եւ սքանչելիքներ՝ անթիւ։
11 Տես՝ նա իմ մօտովը կանցնէ, եւ ես չեմ տեսնիլ. Եւ անց կկենայ՝ եւ ես չեմ իմանալ։
12 Տես՝ եթէ նա յափշտակէ, ո՞վ նորան ետ կպահէ. Ո՞վ կասէ նորան թէ ի՞նչ ես անում։
13 Աստուած իր բարկութիւնը ետ չի դարձնիլ, նորա տակին կխոնարհուին Ռաքաբի օգնականները։
14 Ապա ո՞ւր մնաց որ ես նորան պատասխանեմ. և խօսքերս ընտրեմ նորա հետ վիճելու։
15 Որովհետեւ արդար էլ լինիմ, պատասխան չեմ տալ. Իմ Դատաւորին պիտի աղաչեմ.
16 Եթէ ես կանչէի, եւ նա պատասխանէ՜ր. Չեմ հաւատալ, թէ նա իմ ձայնս կլսէ.
17 Նա որ ինձ փոթորիկով կփշրէ, եւ զուր տեղը կշատացնէ իմ վէրքերը.
18 Թող չի տալ ինձ որ շունչ առնեմ. Որովհետեւ ինձ դառնութիւններով կկշտացնէ։
19 Եթէ բանը զօրաւորի ուժումն է, ահա նա. Իսկ եթէ իրաւունքում, ո՞վ կկանչէ ինձ։
20 Եթէ ես արդար լինիմ, բերանս ինձ կդատապարտէ. Եթէ ես կատարեալ լինիմ, նա ինձ յանցաւոր կանէ։
21 Եթէ ես կատարեալ լինիմ, իմ անձը չեմ ճանաչիլ, կեանքս կարհամարհեմ։
22 Մէկ է. Նորա համար ասում եմ թէ նա կորցնում է կատարեալին եւ ամբարշտին։
23 Եթէ հարուածը յանկարծ մեռցնէ, նա կծիծաղէ անմեղի փորձանքի վերայ։
24 Երկիրը չարագործի ձեռքն է յանձնուել. նորա դատաւորների երեսը ծածկում է նա, եթէ ոչ, ապա ո՞վ է այն անողը։
25 Եւ իմ օրերը փախան սուրհանդակից արագ. Վազեցին՝ բարիք չտեսան։
26 Անցան սէզից շինուած նաւերի պէս, որսի վերայ յարձակուող արծիւի պէս։
27 Եթէ ասելու լինիմ՝ Մոռանամ գանգատս, երեսիս տխրութիւնը թողեմ եւ զուարթանամ,
28 Այն ժամանակ սարսափում եմ բոլոր ցաւերիցս. Գիտեմ որ ինձ անմեղ չես համարիլ։
29 Ես պիտի ամբարիշտ լինիմ, ուրեմն ի՞նչու համար զուր տեղը տանջուիմ։
30 Եթէ ձիւնի ջրի մէջ լուացուիմ, եւ մոխրաջրով մաքրեմ ձեռքերս,
31 Այն ժամանակ էլ ինձ փոսի մէջ կկոխէիր, եւ իմ հանդերձը կզզուէին ինձանից
32 Որովհետեւ նա ինձ նման մարդ չէ, որ պատասխանէի իրան, միասին դատաստան գնայինք։
33 Մեր մէջտեղը միջնորդ դատաւոր չի լինիլ, որ ձեռքը մեր երկուսի վերայ դնէր։
34 Թող հեռացնէ իմ վերայից իր գաւազանը, եւ նորա սարսափն ինձ չզարհուրեցնէ.
35 Այն ժամանակ կխօսէի, եւ իրանից չէի վախենալ. Որովհետեւ այսպէս՝ ես իմը չեմ։ |
