1 Ἄνθρωπός τις ἦτο ἐν τῇ γῇ τῆς Αὐσίτιδος ὀνομαζόμενος Ἰώβ· καὶ ὁ ἄνθρωπος οὗτος ἦτο ἄμεμπτος καὶ εὐθὺς καὶ φοβούμενος τὸν Θεὸν καὶ ἀπεχόμενος ἀπὸ κακοῦ.
2 Καὶ ἐγεννήθησαν εἰς αὐτὸν ἑπτὰ υἱοὶ καὶ τρεῖς θυγατέρες.
3 Καὶ ἦσαν τὰ κτήνη αὐτοῦ ἑπτακισχίλια πρόβατα καὶ τρισχίλιαι κάμηλοι καὶ πεντακόσια ζεύγη βοῶν καὶ πεντακόσιαι ὄνοι καὶ πλῆθος πολὺ ὑπηρετῶν· καὶ ἦτο ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ὁ μεγαλήτερος πάντων τῶν κατοίκων τῆς Ἀνατολῆς.
4 Καὶ ὑπήγαινον οἱ υἱοὶ αὐτοῦ καὶ ἔκαμνον συμπόσια ἐν ταῖς οἰκίαις αὑτῶν, ἕκαστος κατὰ τὴν ἡμέραν αὑτοῦ, καὶ ἔστελλον καὶ προσεκάλουν τὰς τρεῖς ἀδελφὰς αὑτῶν διὰ νὰ τρώγωσι καὶ νὰ πίνωσι μετ᾿ αὐτῶν.
5 Καὶ ὅτε ἐτελείονον αἱ ἡμέραι τοῦ συμποσίου, ἔστελλεν ὁ Ἰὼβ καὶ ἡγίαζεν αὐτούς, καὶ ἐξεγειρόμενος πρωΐ προσέφερεν ὁλοκαυτώματα κατὰ τὸν ἀριθμὸν πάντων αὐτῶν· διότι ἔλεγεν ὁ Ἰώβ, Μήπως οἱ υἱοὶ μου ἡμάρτησαν καὶ ἐβλασφήμησαν τὸν Θεὸν ἐν τῇ καρδίᾳ αὑτῶν. Οὕτως ἔκαμνεν ὁ Ἰώβ, πάντοτε.
6 Ἡμέραν δὲ τινα ἦλθον οἱ υἱοὶ τοῦ Θεοῦ διὰ νὰ παρασταθῶσιν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, καὶ μεταξὺ αὐτῶν ἦλθε καὶ ὁ Σατανᾶς.
7 Καὶ εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν Σατανᾶν, Πόθεν ἔρχεσαι; Καί ὁ Σατανᾶς ἀπεκρίθη πρὸς τὸν Κύριον καὶ εἶπε, Περιελθὼν τὴν γῆν καὶ ἐμπεριπατήσας ἐν αὐτῇ πάρειμι.
8 Καὶ εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν Σατανᾶν, Ἔβαλες τὸν νοῦν σου ἐπὶ τὸν δοῦλόν μου Ἰώβ, ὅτι δέν ὑπάρχει ὅμοιος αὐτοῦ ἐν τῇ γῇ, ἄνθρωπος ἄμεμπτος καὶ εὐθύς, φοβούμενος τὸν Θεὸν καί ἀπεχόμενος ἀπὸ κακοῦ;
9 Καὶ ἀπεκρίθη ὁ Σατανᾶς πρὸς τὸν Κύριον καὶ εἶπε, Μήπως δωρεὰν φοβεῖται ὁ Ἰὼβ τὸν Θεόν;
10 δὲν περιέφραξας κυκλόθεν αὐτὸν καὶ τὴν οἰκίαν αὐτοῦ καὶ πάντα ὅσα ἔχει; τὰ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτοῦ εὐλόγησας, καὶ τὰ κτήνη αὐτοῦ ἐπληθύνθησαν ἐπὶ τῆς γῆς·
11 πλήν τώρα ἔκτεινον τὴν χεῖρά σου καὶ ἔγγισον πάντα ὅσα ἔχει, διὰ νὰ ἴδῃς ἐὰν δὲν σὲ βλασφημήσῃ κατὰ πρόσωπον.
12 Καὶ εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν Σατανᾶν, Ἰδού, εἰς τὴν χεῖρά σου πάντα ὅσα ἔχει· μόνον ἐπ᾿ αὐτὸν μή ἐπιβάλῃς τὴν χεῖρά σου. Καὶ ἐξῆλθεν ὁ Σατανᾶς ἀπ᾿ ἔμπροσθεν τοῦ Κυρίου.
13 Ἡμέραν δὲ τινα οἱ υἱοὶ αὐτοῦ καὶ αἱ θυγατέρες αὐτοῦ ἔτρωγον καὶ ἔπινον οἶνον ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ ἀδελφοῦ αὑτῶν τοῦ πρωτοτόκου.
14 Καὶ ἦλθε μηνυτής πρὸς τὸν Ἰὼβ καὶ εἶπεν, Οἱ βόες ἠροτρίαζον καὶ αἱ ὄνοι ἔβοσκον πλησίον αὐτῶν·
15 καὶ ἐπέπεσαν οἱ Σαβαῖοι καὶ ἥρπασαν αὐτά· καὶ τοὺς δούλους ἐπάταξαν ἐν στόματι μαχαίρας· καὶ ἐγὼ μόνος διεσώθην διὰ νὰ σοὶ ἀπαγγείλω.
16 Ἐνῷ οὗτος ἔτι ἐλάλει, ἦλθε καὶ ἄλλος καὶ εἶπε, Πῦρ Θεοῦ ἔπεσεν ἐξ οὐρανοῦ καὶ ἔκαυσε τὰ πρόβατα καὶ τοὺς δούλους καὶ κατέφαγεν αὐτούς· καὶ ἐγὼ μόνος διεσώθην διὰ νὰ σοὶ ἀπαγγείλω.
17 Ἐνῷ οὗτος ἔτι ἐλάλει, ἦλθε καὶ ἄλλος καὶ εἶπεν, Οἱ Χαλδαῖοι ἔκαμον τρεῖς λόχους καὶ ἐφώρμησαν εἰς τὰς καμήλους καὶ ἥρπασαν αὐτάς· καὶ τοὺς δούλους ἐπάταξαν ἐν στόματι μαχαίρας· καὶ ἐγὼ μόνος διεσώθην διὰ νὰ σοὶ ἀπαγγείλω.
18 Ἐνῷ οὗτος ἔτι ἐλάλει, ἦλθε καὶ ἄλλος καὶ εἶπεν, Οἱ υἱοὶ σου καὶ αἱ θυγατέρες σου ἔτρωγον καὶ ἔπινον οἶνον ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ ἀδελφοῦ αὑτῶν τοῦ πρωτοτόκου·
19 καὶ ἰδού, ἦλθε μέγας ἄνεμος ἐκ τοῦ πέραν τῆς ἐρήμου καὶ προσέβαλε τὰς τέσσαρας γωνίας τοῦ οἴκου καὶ ἔπεσεν ἐπὶ τὰ παιδία, καὶ ἀπέθανον· καὶ ἐγὼ μόνος διεσώθην διὰ νὰ σοὶ ἀπαγγείλω.
20 Τότε σηκωθεὶς ὁ Ἰὼβ διέσχισε τὸ ἐπένδυμα αὑτοῦ καί ἐξύρισε τὴν κεφαλήν αὑτοῦ καὶ ἔπεσεν ἐπὶ τὴν γῆν καὶ προσεκύνησε,
21 καὶ εἶπε, Γυμνὸς ἐξῆλθον ἐκ κοιλίας μητρὸς μου καὶ γυμνὸς θέλω ἐπιστρέψει ἐκεῖ· ὁ Κύριος ἔδωκε καὶ ὁ Κύριος ἀφρεσεν· εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον.
22 Ἐν πᾶσι τούτοις δὲν ἡμάρτησεν ὁ Ἰὼβ καὶ δὲν ἔδωκεν ἀφροσύνην εἰς τὸν Θεόν.
|