1 Μετὰ τὰ πράγματα ταῦτα, ἀφοῦ κατεπρανθη ὁ θυμὸς τοῦ βασιλέως Ἀσσουήρου, ἐνεθυμήθη τὴν Ἀστίν, καὶ τί εἶχε κάμει αὐτή καὶ τί εἶχεν ἀποφασισθῆ ἐναντίον αὐτῆς.
2 Καὶ εἶπον οἱ δοῦλοι τοῦ βασιλέως, οἱ ὑπηρετοῦντες αὐτόν, Ἄς ζητηθῶσι διὰ τὸν βασιλέα νέαι παρθένοι, ὡραῖαι τὴν ὄψιν·
3 καὶ ἄς διορίσῃ ὁ βασιλεὺς ἐφόρους ἐν πάσαις ταῖς ἐπαρχίαις τοῦ βασιλείου αὑτοῦ, καὶ νὰ συνάξωσιν εἰς τὰ Σοῦσα τὴν βασιλεύουσαν πάσας τὰς νέας παρθένους τὰς ὡραίας τὴν ὄψιν εἰς τὸν γυναικῶνα, ὑπὸ τὴν τήρησιν τοῦ Ἠγαΐ εὐνούχου τοῦ βασιλέως, τοῦ φύλακος τῶν γυναικῶν· καὶ ἄς δοθῶσιν εἰς αὐτὰς τὰ πρὸς καθαρισμὸν αὐτῶν·
4 καὶ ἡ νέα, ἥτις ἀρέσῃ εἰς τὸν βασιλέα, ἄς ἦναι βασίλισσα ἀντὶ τῆς Ἀστίν. Καὶ τὸ πρᾶγμα ἤρεσεν εἰς τὸν βασιλέα, καὶ ἔκαμεν οὕτω.
5 Ἦτο δὲ ἐν Σούσοις τῇ βασιλευούσῃ ἄνθρωπός τις Ἰουδαῖος, ὀνομαζόμενος Μαροδοχαῖος, υἱὸς τοῦ Ἰαείρ, υἱοῦ τοῦ Σιμεΐ, υἱοῦ τοῦ Κείς, Βενιαμίτης·
6 ὅστις εἶχε μετοικισθῆ ἀπὸ Ἱερουσαλήμ μετὰ τῶν αἰχμαλώτων, οἵτινες μετῳκίσθησαν μετὰ τοῦ Ἰεχονία βασιλέως τοῦ Ἰούδα, τοὺς ὁποίους μετῴκισε Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεὺς τῆς Βαβυλῶνος.
7 Καὶ οὗτος ἀνέτρεφε τὴν Ἀδασσά, ἥτις εἶναι ἡ Ἐσθήρ, τὴν θυγατέρα τοῦ θείου αὑτοῦ· διότι δὲν εἶχεν οὔτε πατέρα οὔτε μητέρα· καὶ τὸ κοράσιον ἦτο εὐειδὲς καὶ ὡραῖον· τὸ ὁποῖον ὁ Μαροδοχαῖος, ὅτε ὁ πατήρ αὐτῆς καὶ ἡ μήτηρ ἀπέθανον, ἀνέλαβε διὰ θυγατέρα αὑτοῦ.
8 Ὅτε δὲ ἠκούσθη τὸ πρόσταγμα τοῦ βασιλέως καὶ ἡ διαταγή αὐτοῦ, καὶ ὅτε πολλὰ κοράσια συνήχθησαν εἰς τὰ Σοῦσα τὴν βασιλεύουσαν ὑπὸ τὴν τήρησιν τοῦ Ἠγαΐ, ἐφέρθη καὶ ἡ Ἐσθήρ εἰς τὸν οἶκον τοῦ βασιλέως ὑπὸ τὴν τήρησιν τοῦ Ἠγαΐ, τοῦ φύλακος τῶν γυναικῶν.
9 Καὶ τὸ κοράσιον ἤρεσεν εἰς αὐτὸν καὶ εὕρηκε χάριν ἐνώπιον αὐτοῦ, ὥστε ἔσπευσε νὰ δώσῃ εἰς αὐτήν τὰ πρὸς καθαρισμὸν αὐτῆς καὶ τὴν μερίδα αὐτῆς· ἔδωκε δὲ εἰς αὐτήν καὶ τὰ ἑπτὰ κοράσια τὰ διωρισμένα ἐκ τοῦ οἴκου τοῦ βασιλέως· καὶ μετέφερεν αὐτήν καὶ τὰ κοράσια αὐτῆς εἰς τὸ καλήτερον μέρος τοῦ γυναικῶνος.
10 Ἡ Ἐσθήρ δὲν ἐφανέρωσε τὸν λαὸν αὑτῆς οὐδὲ τὴν συγγένειαν αὑτῆς· διότι ὁ Μαροδοχαῖος εἶχε προστάξει εἰς αὐτήν νὰ μή φανερώσῃ.
11 Καὶ καθ᾿ ἑκάστην ἡμέραν περιεπάτει ὁ Μαροδοχαῖος ἔμπροσθεν τῆς αὐλῆς τοῦ γυναικῶνος, διὰ νὰ μανθάνῃ πῶς εἶχεν ἡ Ἐσθήρ καὶ τί ἔγεινεν εἰς αὐτήν.
12 Ὅτε δὲ ἔφθανεν ἡ σειρὰ ἑκάστου κορασίου διὰ νὰ εἰσέλθῃ πρὸς τὸν βασιλέα Ἀσσουήρην, ἀφοῦ ἤθελε σταθῇ δώδεκα μῆνας κατὰ τὸ ἦθος τῶν γυναικῶν, διότι οὕτω συνεπληροῦντο αἱ ἡμέραι τοῦ καθαρισμοῦ αὐτῶν, ἕξ μῆνας περιηλείφοντο μὲ ἔλαιον σμύρνινον, καὶ ἕξ μῆνας μὲ ἀρώματα καὶ μὲ ἄλλα καθαριστικὰ τῶν γυναικῶν·
13 καὶ οὕτως εἰσήρχετο τὸ κοράσιον πρὸς τὸν βασιλέα· πᾶν ὅ, τι ἔλεγεν, ἐδίδετο εἰς αὐτήν, διὰ νὰ λάβῃ μεθ᾿ ἑαυτῆς ἐκ τοῦ γυναικῶνος εἰς τὸν οἶκον τοῦ βασιλέως.
14 Τὸ ἑσπέρας εἰσήρχετο καὶ τὸ πρωΐ ἐπέστρεφεν εἰς τὸν δεύτερον γυναικῶνα, ὑπὸ τὴν τήρησιν τοῦ Σαασγάζ, εὐνούχου τοῦ βασιλέως, ὅστις ἐφύλαττε τὰς παλλακίδας· δὲν εἰσήρχετο πλέον εἰς τὸν βασιλέα, εἰμή ἐὰν ἤθελεν αὐτήν ὁ βασιλεύς, καὶ ἐκαλεῖτο ὀνομαστί.
15 Ὅτε λοιπὸν ἔφθασεν ἡ σειρὰ διὰ νὰ εἰσέλθῃ πρὸς τὸν βασιλέα ἡ Ἐσθήρ, ἡ θυγάτηρ τοῦ Ἀβιχαίλ, θείου τοῦ Μαροδοχαίου, τὴν ὁποίαν ἔλαβε διὰ θυγατέρα αὑτοῦ, δὲν ἐζήτησεν ἄλλο παρ᾿ ὅ, τι διώρισεν ὁ Ἠγαΐ ὁ εὐνοῦχος τοῦ βασιλέως, ὁ φύλαξ τῶν γυναικῶν. Καὶ ἡ Ἐσθήρ εὕρισκε χάριν ἐνώπιον πάντων τῶν βλεπόντων αὐτήν.
16 Ἡ Ἐσθήρ λοιπὸν ἐφέρθη πρὸς τὸν βασιλέα Ἀσσουήρην εἰς τὸν βασιλικὸν αὐτοῦ οἶκον, τὸν δέκατον μῆνα, οὗτος εἶναι ὁ μήν Τεβέθ, ἐν τῷ ἑβδόμῳ ἔτει τῆς βασιλείας αὐτοῦ.
17 Καὶ ἠγάπησεν ὁ βασιλεὺς τὴν Ἐσθήρ ὑπὲρ πάσας τὰς γυναῖκας, καὶ εὕρηκε χάριν καὶ ἔλεος ἐνώπιον αὐτοῦ ὑπὲρ πάσας τὰς παρθένους· καὶ ἐπέθηκε τὸ βασιλικὸν διάδημα ἐπὶ τὴν κεφαλήν αὐτῆς καὶ ἔκαμεν αὐτήν βασίλισσαν ἀντὶ τῆς Ἀστίν.
Esther Made Queen 18 Τότε ἔκαμεν ὁ βασιλεὺς συμπόσιον μέγα εἰς πάντας τοὺς ἄρχοντας αὑτοῦ καὶ τοὺς δούλους αὑτοῦ, τὸ συμπόσιον τῆς Ἐσθήρ· καὶ ἔκαμεν ἄφεσιν εἰς τὰς ἐπαρχίας καὶ ἔδωκε δῶρα κατὰ τὴν βασιλικήν μεγαλοπρέπειαν.
19 Καὶ ὅτε αἱ παρθένοι συνήχθησαν τὴν δευτέραν φοράν, τότε ἐκάθησεν ὁ Μαροδοχαῖος ἐν τῇ βασιλικῇ πύλῃ.
20 Ἡ Ἐσθήρ δὲν ἐφανέρωσε τὴν συγγένειαν αὑτῆς οὔτε τὸν λαὸν αὑτῆς, καθὼς προσέταξεν εἰς αὐτήν ὁ Μαροδοχαῖος· διότι ἡ Ἐσθήρ ἔκαμνε τὴν προσταγήν τοῦ Μαροδοχαίου, καθὼς ὅτε ἀνετρέφετο πλησίον αὐτοῦ.
21 Ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις, ἐνῷ ὁ Μαροδοχαῖος ἐκάθητο ἐν τῇ βασιλικῇ πύλῃ, δύο ἐκ τῶν εὐνούχων τοῦ βασιλέως, Βιχθὰν καὶ Θερές, ἐκ τῶν φυλαττόντων τὴν εἴσοδον, ὠργίσθησαν καὶ ἐζήτουν νὰ ἐπιβάλωσι χεῖρα ἐπὶ τὸν βασιλέα Ἀσσουήρην.
22 Καὶ τὸ πρᾶγμα ἔγεινε γνωστὸν εἰς τὸν Μαροδοχαῖον, καὶ ἀνήγγειλεν αὐτὸ πρὸς Ἐσθήρ τὴν βασίλισσαν· ἡ δὲ Ἐσθήρ εἶπεν αὐτὸ πρὸς τὸν βασιλέα ἐξ ὀνόματος τοῦ Μαροδοχαίου.
23 Καὶ γενομένης ἐξετάσεως περὶ τοῦ πράγματος, εὑρέθη οὕτως· ὅθεν ἐκρεμάσθησαν ἀμφότεροι εἰς ξύλον· καὶ ἐγράφη ἐν τῷ βιβλίῳ τῶν χρονικῶν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως. |