1 Καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις τοῦ Ἀσσουήρου, οὗτος εἶναι ὁ Ἀσσουήρης, ὁ βασιλεύων ἀπὸ τῆς Ἰνδίας ἕως τῆς Αἰθιοπίας, ἐπὶ ἑκατὸν εἰκοσιεπτὰ ἐπαρχιῶν·
2 ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις, ὅτε ὁ βασιλεὺς Ἀσσουήρης ἐκάθησεν ἐπὶ τὸν θρόνον τῆς βασιλείας αὑτοῦ, ἐν Σούσοις τῇ βασιλευούσῃ,
3 ἐν τῷ τρίτῳ ἔτει τῆς βασιλείας αὑτοῦ, ἔκαμε συμπόσιον εἰς πάντας τοὺς ἄρχοντας αὑτοῦ καὶ τοὺς δούλους αὑτοῦ· καὶ ἦτο ἐνώπιον αὐτοῦ ἡ δύναμις τῆς Περσίας καὶ τῆς Μηδίας, οἱ εὐγενεῖς καὶ οἱ ἄρχοντες τῶν ἐπαρχιῶν,
4 ὅτε ἐδείκνυε τὰ πλούτη τῆς ἐνδόξου βασιλείας αὑτοῦ, καὶ τὴν λαμπρότητα τῆς ἐξόχου μεγαλειότητος αὑτοῦ, ἡμέρας πολλάς, ἑκατὸν ὀγδοήκοντα ἡμέρας.
5 Καὶ ἀφοῦ ἐπληρώθησαν αἱ ἡμέραι αὗται, ἔκαμεν ὁ βασιλεὺς συμπόσιον εἰς πάντα τὸν λαὸν τὸν εὑρεθέντα ἐν Σούσοις τῇ βασιλευούσῃ, ἀπὸ μεγάλου ἕως μικροῦ, ἑπτὰ ἡμέρας, ἐν τῇ αὐλῇ τοῦ κήπου τοῦ βασιλικοῦ παλατίου·
6 ὅπου ἦσαν παραπετάσματα λευκά, πράσινα καὶ κυανά, κρεμάμενα διὰ σχοινίων βυσσίνων καὶ πορφυρῶν διὰ κρίκων ἀργυρῶν εἰς στύλους ἐκ μαρμάρου· κλίναι χρυσαῖ καὶ ἀργυραῖ ἦσαν ἐπὶ λιθόστρωτον ἐκ πορφυρίτου καὶ κυανοῦ καὶ λευκοῦ καὶ μέλανος μαρμάρου.
7 Ἐκέρνων δὲ εἰς σκεύη χρυσά, ἠλλάσσοντο δὲ τὰ σκεύη διαδοχικῶς, καὶ ἦτο οἶνος βασιλικὸς ἐν ἀφθονίᾳ, κατὰ τὴν μεγαλοπρέπειαν τοῦ βασιλέως.
8 Ἡ δὲ πόσις ἦτο κεκανονισμένη· οὐδεὶς ἐβίαζε· διότι ὁ βασιλεὺς προσέταξεν οὕτως εἰς πάντας τοὺς οἰκονόμους τοῦ παλατίου αὑτοῦ, νὰ κάμνωσι κατὰ τὴν εὐχαρίστησιν ἑκάστου.
9 Καὶ Ἀστὶν ἔτι ἡ βασίλισσα ἔκαμεν εἰς τὰς γυναῖκας συμπόσιον ἐν τῷ οἴκῳ τῷ βασιλικῷ τοῦ βασιλέως Ἀσσουήρου.
10 Ἐν τῇ ἑβδόμῃ δὲ ἡμέρᾳ, ὅτε ἡ καρδία τοῦ βασιλέως ἦτο εὔθυμος ἐκ τοῦ οἴνου, προσέταξε τὸν Μεουμάν, τὸν Βηζαθά, τὸν Ἀρβωνά, τὸν Βηγθὰ καὶ Ἀβαγθά, τὸν Ζεθὰρ καὶ τὸν Χαρκάς, τοὺς ἑπτὰ εὐνούχους τοὺς ὑπηρετοῦντας ἐνώπιον τοῦ βασιλέως Ἀσσουήρου,
11 νὰ φέρωσι τὴν Ἀστὶν τὴν βασίλισσαν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως, μετὰ τοῦ βασιλικοῦ διαδήματος, διὰ νὰ δείξῃ τὸ κάλλος αὐτῆς εἰς τοὺς λαοὺς καὶ εἰς τοὺς ἄρχοντας· διότι ἦτο ὡραία τὴν ὄψιν.
12 Ἡ βασίλισσα ὅμως Ἀστὶν ἠρνήθη νὰ ἔλθῃ κατὰ τὴν προσταγήν τοῦ βασιλέως, τὴν διὰ τῶν εὐνούχων. Ὅθεν ὁ βασιλεὺς ἐθυμώθη σφόδρα, καὶ ἡ ὀργή αὐτοῦ ἐξήφθη ἐν ἑαυτῷ.
13 Τότε εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς τοὺς σοφούς, τοὺς γνωρίζοντας τοὺς καιρούς· διότι τοιαύτη ἦτο ἡ συνήθεια τοῦ βασιλέως πρὸς πάντας τοὺς γνωρίζοντας τὸν νόμον καὶ τὴν κρίσιν·
14 πλησίον δὲ αὐτοῦ ἦτο ὁ Καρσένα, ὁ Σεθάρ, ὁ Ἀδμαθά, ὁ Θαρσείς, ὁ Μερές, ὁ Μαρσενὰ καὶ ὁ Μεμουκάν, οἱ ἑπτὰ ἄρχοντες τῆς Περσίας καὶ τῆς Μηδίας, οἵτινες ἔβλεπον τὸ πρόσωπον τοῦ βασιλέως καὶ εἶχον τὴν προεδρίαν ἐν τῷ βασιλείῳ·
15 Τί ἁρμόζει νὰ κάμωμεν πρὸς τὴν βασίλισσαν Ἀστὶν κατὰ τὸν νόμον, διότι δὲν ἐξετέλεσε τὴν διὰ τῶν εὐνούχων προσταγήν τοῦ βασιλέως Ἀσσουήρου;
16 Καὶ ἀπεκρίθη ὁ Μεμουκὰν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως καὶ τῶν ἀρχόντων, Ἡ βασίλισσα Ἀστὶν δὲν ἡμάρτησε μόνον εἰς τὸν βασιλέα, ἀλλὰ καὶ εἰς πάντας τοὺς ἄρχοντας καὶ εἰς πάντας τοὺς λαοὺς τοὺς ἐν πάσαις ταῖς ἐπαρχίαις τοῦ βασιλέως Ἀσσουήρου·
17 διότι ἡ πρᾶξις τῆς βασιλίσσης θέλει διαδοθῆ εἰς πάσας τὰς γυναῖκας, ὥστε θέλουσι καταφρονεῖ τοὺς ἄνδρας αὑτῶν ἔμπροσθεν τῶν ὀφθαλμῶν αὑτῶν, ὅταν διαφημισθῇ ὅτι ὁ βασιλεὺς Ἀσσουήρης προσέταξε τὴν βασίλισσαν Ἀστὶν νὰ φερθῇ ἐνώπιον αὐτοῦ, καὶ δὲν ἦλθε·
18 καὶ τὴν σήμερον αἱ δέσποιναι τῆς Περσίας καὶ τῆς Μηδίας, ὅσαι ἤκουσαν περὶ τῆς πράξεως τῆς βασιλίσσης, θέλουσι λαλήσει οὕτω πρὸς πάντας τοὺς ἄρχοντας τοῦ βασιλέως· ἐντεῦθεν μεγάλη περιφρόνησις καὶ ὀργή·
19 ἐὰν λοιπὸν ἦναι ἀρεστὸν εἰς τὸν βασιλέα, ἄς ἐξέλθῃ παρ᾿ αὐτοῦ βασιλική διαταγή, καὶ ἄς γραφῇ μεταξὺ τῶν νόμων τῶν Περσῶν καὶ τῶν Μήδων, διὰ νὰ ἦναι ἀμετάθετος, νὰ μή ἔλθῃ πλέον ἡ Ἀστὶν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως Ἀσσουήρου· καὶ ἄς δώσῃ ὁ βασιλεὺς τὴν βασιλικήν αὐτῆς ἀξίαν εἰς ἄλλην καλητέραν αὐτῆς·
20 καὶ ὅταν τὸ πρόσταγμα τοῦ βασιλέως, τὸ ὁποῖον θέλει κάμει, δημοσιευθῇ διὰ παντὸς τοῦ βασιλείου αὐτοῦ, διότι εἶναι μέγα, πᾶσαι αἱ γυναῖκες θέλουσιν ἀποδίδει τιμήν εἰς τοὺς ἄνδρας αὑτῶν, ἀπὸ μεγάλου ἕως μικροῦ.
21 Καὶ ὁ λόγος ἤρεσεν εἰς τὸν βασιλέα καὶ εἰς τοὺς ἄρχοντας· καὶ ἔκαμεν ὁ βασιλεὺς κατὰ τὸν λόγον τοῦ Μεμουκάν·
22 καὶ ἔστειλε γράμματα εἰς πάσας τὰς ἐπαρχίας τοῦ βασιλέως, εἰς ἑκάστην ἐπαρχίαν κατὰ τὸ γράφειν αὐτῆς, καὶ πρὸς ἕκαστον λαὸν κατὰ τὴν γλῶσσαν αὐτοῦ, νὰ ἦναι πᾶς ἀνήρ κύριος ἐν τῇ οἰκίᾳ αὑτοῦ, καὶ νὰ λαλῇ κατὰ τὴν γλῶσσαν τοῦ λαοῦ αὑτοῦ. |