1 Καὶ ἀνηγγέλθη πρὸς τὸν Ἰωάβ, Ἰδού, ὁ βασιλεὺς κλαίει καὶ πενθεῖ διὰ τὸν Ἀβεσσαλώμ.
2 Καὶ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἡ σωτηρία μετεβλήθη εἰς πένθος ἐν παντὶ τῷ λαῷ· διότι ἤκουσεν ὁ λαὸς νὰ λέγωσιν ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ, Ὁ βασιλεὺς εἶναι περίλυπος διὰ τὸν υἱὸν αὑτοῦ.
3 Καὶ εἰσήρχετο ὁ λαὸς ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ κρυφίως εἰς τὴν πόλιν, ὡς λαὸς ὅστις κρύπτεται αἰσχυνόμενος, ὅταν ἐν τῇ μάχῃ τραπῇ εἰς φυγήν.
4 Ὁ δὲ βασιλεὺς ἐκάλυψε τὸ πρόσωπον αὑτοῦ, καὶ ἐβόα ὁ βασιλεὺς ἐν φωνῇ μεγάλῃ, Υἱὲ μου Ἀβεσσαλώμ, Ἀβεσσαλώμ, υἱὲ μου, υἱὲ μου.
5 Καὶ εἰσελθὼν ὁ Ἰωὰβ εἰς τὸν οἶκον πρὸς τὸν βασιλέα, εἶπε, Κατσχυνας σήμερον τὰ πρόσωπα πάντων τῶν δούλων σου, οἵτινες ἔσωσαν σήμερον τὴν ζωήν σου καὶ τὴν ζωήν τῶν υἱῶν σου καὶ τῶν θυγατέρων σου καὶ τὴν ζωήν τῶν γυναικῶν σου καὶ τὴν ζωήν τῶν παλλακῶν σου·
6 ἐπειδή ἀγαπᾷς τοὺς μισοῦντάς σε καὶ μισεῖς τοὺς ἀγαπῶντάς σε· διότι ἔδειξας σήμερον, ὅτι δὲν εἶναι παρὰ σοὶ οὐδὲν οἱ ἄρχοντές σου καὶ οἱ δοῦλοί σου· διότι σήμερον ἐγνώρισα, ὅτι ἐὰν ὁ Ἀβεσσαλὼμ ἔζη καὶ ἡμεῖς πάντες ἀπεθνήσκομεν σήμερον, τότε ἤθελεν εἶσθαι ἀρεστὸν εἰς σέ·
7 τώρα λοιπὸν σηκώθητι, ἔξελθε καὶ λάλησον κατὰ τὴν καρδίαν τῶν δούλων σου· διότι ὁμνύω εἰς τὸν Κύριον, ἐὰν δὲν ἐξέλθῃς, δὲν θέλει μείνει μετὰ σοῦ τὴν νύκτα ταύτην οὐδὲ εἷς· καὶ τοῦτο θέλει εἶσθαι εἰς σὲ χειρότεραν ὑπὲρ πάντα τὰ κακά, ὅσα ἦλθον ἐπὶ σὲ ἐκ νεότητός σου μέχρι τοῦ νῦν.
8 Τότε ἐσηκώθη ὁ βασιλεὺς καὶ ἐκάθησεν ἐν τῇ πύλῃ. Καὶ ἀνήγγειλαν πρὸς πάντα τὸν λαόν, λέγοντες, Ἰδού, ὁ βασιλεὺς κάθηται ἐν τῇ πύλῃ. Καὶ ἦλθε πᾶς ὁ λαὸς ἔμπροσθεν τοῦ βασιλέως. Ὁ δὲ Ἰσραήλ ἔφυγεν ἕκαστος εἰς τὴν σκηνήν αὑτοῦ.
9 Καὶ ἦτο πᾶς ὁ λαὸς εἰς ἔριδα κατὰ πάσας τὰς φυλὰς τοῦ Ἰσραήλ, λέγοντες, Ὁ βασιλεὺς ἔσωσεν ἡμᾶς ἐκ χειρὸς τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν· καὶ αὐτὸς ἠλευθέρωσεν ἡμᾶς ἐκ χειρὸς τῶν Φιλισταίων· καὶ τώρα ἔφυγεν ἐκ τοῦ τόπου ἐξ αἰτίας τοῦ Ἀβεσσαλώμ·
10 ὁ δὲ Ἀβεσσαλώμ, τὸν ὁποῖον ἐχρίσαμεν βασιλέα ἐφ᾿ ἡμᾶς, ἀπέθανεν ἐν τῇ μάχῃ· τώρα λοιπὸν διὰ τί δὲν λαλεῖτε νὰ ἐπιστρέψωμεν τὸν βασιλέα;
11 Καὶ ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς Δαβὶδ πρὸς τὸν Σαδὼκ καὶ πρὸς τὸν Ἀβιάθαρ, τοὺς ἱερεῖς, λέγων, Λαλήσατε πρὸς τοὺς πρεσβυτέρους τοῦ Ἰούδα, λέγοντες, Διὰ τί εἶσθε οἱ ἔσχατοι εἰς τὸ νὰ ἐπιστρέψητε τὸν βασιλέα εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ; διότι οἱ λόγοι παντὸς τοῦ Ἰσραήλ ἔφθασαν πρὸς τὸν βασιλέα εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ·
12 σεῖς εἶσθε ἀδελφοὶ μου, σεῖς ὀστᾶ μου καὶ σὰρξ μου· διὰ τί λοιπὸν εἶσθε οἱ ἔσχατοι εἰς τὸ νὰ ἐπιστρέψητε τὸν βασιλέα;
13 πρὸς τὸν Ἀμασὰ μάλιστα εἴπατε, Δὲν εἶσαι σὺ ὀστοῦν μου καὶ σὰρξ μου; οὕτω νὰ κάμῃ ὁ Θεὸς εἰς ἐμὲ καὶ οὕτω νὰ προσθέση, ἐὰν δὲν γείνῃς ἀρχιστράτηγος πάντοτε ἔμπροσθέν μου ἀντὶ τοῦ Ἰωάβ.
14 Καὶ ἔκλινε τὴν καρδίαν πάντων τῶν ἀνδρῶν Ἰούδα ὡς ἑνὸς ἀνθρώπου· καὶ ἀπέστειλαν πρὸς τὸν βασιλέα, λέγοντες, Ἐπίστρεψον σὺ καὶ πάντες οἱ δοῦλοί σου.
15 Ἐπέστρεψε λοιπὸν ὁ βασιλεὺς καὶ ἦλθεν ἕως τοῦ Ἰορδάνου. Καὶ ὁ Ἰούδας ἦλθεν εἰς Γάλγαλα, διὰ νὰ ὑπάγῃ εἰς συνάντησιν τοῦ βασιλέως, νὰ διαβιβάσῃ τὸν βασιλέα διὰ τοῦ Ἰορδάνου.
16 Ἔσπευσε δὲ Σιμεΐ ὁ υἱὸς τοῦ Γηρά, ὁ Βενιαμίτης, ἐκ Βαουρείμ, καὶ κατέβη μετὰ τῶν ἀνδρῶν Ἰούδα εἰς συνάντησιν τοῦ βασιλέως Δαβίδ.
17 Καὶ ἦσαν μετ᾿ αὐτοῦ χίλιοι ἄνδρες ἐκ τοῦ Βενιαμίν, καὶ Σιβὰ ὁ δοῦλος τοῦ οἴκου τοῦ Σαούλ, καὶ οἱ δεκαπέντε υἱοὶ αὐτοῦ καὶ εἴκοσι δοῦλοι αὐτοῦ μετ᾿ αὑτοῦ· καὶ διέβησαν τὸν Ἰορδάνην ἐνώπιον τοῦ βασιλέως.
18 Ἔπειτα ἐπέρασεν ἡ λέμβος διὰ νὰ διαβιβάσῃ τὴν οἰκογένειαν τοῦ βασιλέως, καὶ νὰ κάμῃ ὅ, τι ἤθελε φανῇ εἰς αὐτὸν ἀρεστόν. Καὶ Σιμεΐ ὁ υἱὸς τοῦ Γηρὰ ἔπεσεν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως, ἐνῷ διέβαινε τὸν Ἰορδάνην·
19 καὶ εἶπε πρὸς τὸν βασιλέα, Ἄς μή λογαριάσῃ ὁ κύριός μου ἀνομίαν εἰς ἐμέ, καὶ μή ἐνθυμηθῇς τὴν ἀνομίαν, τὴν ὁποίαν ἔπραξεν ὁ δοῦλός σου, καθ᾿ ἥν ἡμέραν ἐξήρχετο ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς ἐξ Ἱερουσαλήμ, ὥστε νὰ βάλῃ τοῦτο ὁ βασιλεὺς ἐν τῇ καρδίᾳ αὑτοῦ·
20 διότι ὁ δοῦλός σου ἐγνώρισεν ὅτι ἐγὼ ἥμαρτον· καὶ ἰδοὺ ἐγὼ ἦλθον σήμερον πρότερος παντὸς τοῦ οἴκου Ἰωσήφ, διὰ νὰ καταβῶ εἰς συνάντησιν τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως.
21 Καὶ ἀπεκρίθη ὁ Ἀβισαὶ ὁ υἱὸς τῆς Σερουΐας, λέγων, Δὲν πρέπει ὁ Σιμεΐ νὰ θανατωθῇ διὰ τοῦτο, διότι κατηράσθη τὸν κεχρισμένον τοῦ Κυρίου;
22 Ἀλλ᾿ ὁ Δαβὶδ εἶπε, Τί μεταξὺ ἐμοῦ καὶ ὑμῶν, υἱοὶ τῆς Σερουΐας, ὥστε γίνεσθε σήμερον ἐπίβουλοι εἰς ἐμέ; πρέπει τὴν ἡμέραν ταύτην νὰ θανατωθῇ ἄνθρωπος ἐν Ἰσραήλ; διότι δὲν γνωρίζω ἐγὼ ὅτι σήμερον εἶμαι βασιλεὺς ἐπὶ τὸν Ἰσραήλ;
23 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς τὸν Σιμεΐ, Δὲν θέλεις ἀποθάνει. Καὶ ὥμοσε πρὸς αὐτὸν ὁ βασιλεύς.
24 Καὶ Μεμφιβοσθέ, ὁ υἱὸς τοῦ Σαούλ, κατέβη εἰς συνάντησιν τοῦ βασιλέως· καὶ οὔτε τοὺς πόδας αὑτοῦ εἶχε νίψει οὔτε τὸν πώγωνα αὑτοῦ εὐπρεπίσει οὔτε τὰ ἱμάτια αὑτοῦ εἶχε πλύνει, ἀφ᾿ ἧς ἡμέρας ὁ βασιλεὺς ἀνεχώρησε μέχρι τῆς ἡμέρας καθ᾿ ἥν ἐπέστρεψεν ἐν εἰρήνῃ.
25 Καὶ ὅτε ἦλθεν εἰς Ἱερουσαλήμ πρὸς συνάντησιν τοῦ βασιλέως, ὁ βασιλεὺς εἶπε πρὸς αὐτόν, Διὰ τί δὲν ἦλθες μετ᾿ ἐμοῦ, Μεμφιβοσθέ;
26 Ὁ δὲ ἀπεκρίθη, Κύριέ μου βασιλεῦ, ὁ δοῦλός μου μὲ ἠπάτησε· διότι ὁ δοῦλός σου εἶπε, Θέλω στρώσει δι᾿ ἐμαυτὸν τὸν ὄνον, καὶ θέλω ἀναβῆ ἐπ᾿ αὐτὸν καὶ ὑπάγει πρὸς τὸν βασιλέα· διότι ὁ δοῦλός σου εἶναι χωλός·
27 καὶ ἐσυκοφάντησε τὸν δοῦλόν σου πρὸς τὸν κύριόν μου τὸν βασιλέα· πλήν ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς εἶναι ὡς ἄγγελος Θεοῦ· κάμε λοιπὸν τὸ ἀρεστὸν εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς σου·
28 διότι πᾶς ὁ οἶκος τοῦ πατρὸς μου δὲν ἦτο παρὰ ἄξιος θανάτου ἐνώπιον τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως· σὺ ὅμως κατέταξας τὸν δοῦλόν σου μεταξὺ ἐκείνων οἵτινες ἔτρωγον ἐπὶ τῆς τραπέζης σου· καὶ τί δίκαιον ἔχω ἐγὼ πλέον, καὶ διὰ τί νὰ παραπονῶμαι ἔτι πρὸς τὸν βασιλέα;
29 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ βασιλεύς, Διὰ τί λαλεῖς ἔτι περὶ τῶν πραγμάτων σου; ἐγὼ εἶπα, Σὺ καὶ ὁ Σιβὰ διαμοιράσθητε τοὺς ἀγρούς.
30 Καὶ εἶπεν ὁ Μεμφιβοσθὲ πρὸς τὸν βασιλέα, Καὶ τὰ πάντα ἄς λάβῃ, ἀφοῦ ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς ἐπέστρεψεν εἰς τὸν οἶκον αὑτοῦ ἐν εἰρήνῃ.
31 Καὶ ὁ Βαρζελλαΐ ὁ Γαλααδίτης κατέβη ἀπὸ Ῥωγελλὶμ καὶ διέβη τὸν Ἰορδάνην μετὰ τοῦ βασιλέως, διὰ νὰ συμπροπέμψῃ αὐτὸν ἕως πέραν τοῦ Ἰορδάνου.
32 Ἦτο δὲ ὁ Βαρζελλαΐ ἄνθρωπος γέρων σφόδρα, ὀγδοήκοντα ἐτῶν ἡλικίας· καὶ διέτρεφε τὸν βασιλέα, ὅτε ἐκάθητο ἐν Μαχαναΐμ· διότι ἦτο ἄνθρωπος μέγας σφόδρα.
33 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς τὸν Βαρζελλαΐ, Διάβα σὺ μετ᾿ ἐμοῦ, καὶ θέλω σὲ τρέφει μετ᾿ ἐμοῦ ἐν Ἱερουσαλήμ.
34 Ὁ δὲ Βαρζελλαΐ εἶπε πρὸς τὸν βασιλέα, Πόσαι εἶναι αἱ ἡμέραι τῶν ἐτῶν τῆς ζωῆς μου, ὥστε νὰ ἀναβῶ μετὰ τοῦ βασιλέως εἰς Ἱερουσαλήμ;
35 εἶμαι σήμερον ὀγδοήκοντα ἐτῶν ἡλικίας· δύναμαι νὰ κάμω διάκρισιν μεταξὺ καλοῦ καὶ κακοῦ; δύναται ὁ δοῦλός σου νὰ αἰσθανθῇ τί τρώγω, ἤ τί πίνω; δύναμαι νὰ ἀκούσω πλέον τὴν φωνήν τῶν δόντων ἤ τῶν δουσῶν; διὰ τί λοιπὸν ὁ δοῦλός σου νὰ ἦναι ἔτι καὶ φορτίον εἰς τὸν κύριόν μου τὸν βασιλέα;
36 ὁ δοῦλός σου θέλει διαβῆ τὸν Ἰορδάνην μετὰ τοῦ βασιλέως μέχρις ὀλίγου διαστήματος· καὶ διὰ τί ὁ βασιλεὺς ἤθελε κάμει εἰς ἐμὲ τὴν ἀνταπόδοσιν ταύτην;
37 ἄς ἐπιστρέψῃ ὁ δοῦλός σου, παρακαλῶ, διὰ νὰ ἀποθάνω ἐν τῇ πόλει μου καὶ νὰ ἐνταφιασθῶ πλησίον τοῦ τάφου τοῦ πατρὸς μου καὶ τῆς μητρὸς μου· πλήν ἰδού, ὁ δοῦλός σου Χιμάμ· ἄς διαβῇ μετὰ τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως· καὶ κάμε εἰς αὐτὸν ὅ, τι φανῇ ἀρεστὸν εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς σου.
38 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς, Μετ᾿ ἐμοῦ θέλει διαβῆ ὁ Χιμάμ, καὶ ἐγὼ θέλω κάμει εἰς αὐτὸν ὅ, τι φαίνεται ἀρεστὸν εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς σου· καὶ εἰς σὲ θέλω κάμει πᾶν ὅ, τι ζητήσῃς παρ᾿ ἐμοῦ.
39 Καὶ διέβη πᾶς ὁ λαὸς τὸν Ἰορδάνην. Καὶ ὅτε διέβη ὁ βασιλεύς, κατεφίλησεν ὁ βασιλεὺς τὸν Βαρζελλαΐ καὶ εὐλόγησεν αὐτόν· ὁ δὲ ἐπέστρεψεν εἰς τὸν τόπον αὑτοῦ.
40 Τότε διέβη ὁ βασιλεὺς εἰς Γάλγαλα, καὶ ὁ Χιμὰμ διέβη μετ᾿ αὐτοῦ· καὶ πᾶς ὁ λαὸς τοῦ Ἰούδα καὶ ἔτι τὸ ἥμισυ τοῦ λαοῦ Ἰσραήλ διεβίβασαν τὸν βασιλέα.
41 Καὶ ἰδού, πάντες οἱ ἄνδρες Ἰσραήλ ἦλθον πρὸς τὸν βασιλέα καὶ εἶπον πρὸς τὸν βασιλέα, Διὰ τί σὲ ἔκλεψαν οἱ ἀδελφοὶ ἡμῶν, οἱ ἄνδρες Ἰούδα, καὶ διεβίβασαν τὸν βασιλέα καὶ τὴν οἰκογένειαν αὐτοῦ, διὰ τοῦ Ἰορδάνου, καὶ πάντας τοὺς ἄνδρας τοῦ Δαβὶδ μετ᾿ αὐτοῦ;
42 Καὶ ἀπεκρίθησαν πάντες οἱ ἄνδρες Ἰούδα πρὸς τοὺς ἄνδρας Ἰσραήλ, Διότι ὁ βασιλεὺς εἶναι συγγενής ἡμῶν· καὶ τί θυμόνετε διὰ τὸ πρᾶγμα τούτο; μήπως ἐφάγομεν τὶ ἐκ τοῦ βασιλέως; ἤ ἔδωκεν εἰς ἡμᾶς δῶρον;
43 Καὶ ἀπεκρίθησαν οἱ ἄνδρες Ἰσραήλ πρὸς τοὺς ἄνδρας Ἰούδα καὶ εἶπον, Ἡμεῖς ἔχομεν δέκα μέρη εἰς τὸν βασιλέα, καὶ μάλιστα ἔχομεν εἰς τὸν Δαβὶδ πλειότερον παρὰ σεῖς· διὰ τί λοιπὸν περιφρονεῖτε ἡμᾶς; καὶ δὲν ἐλαλήσαμεν ἡμεῖς πρῶτοι μεταξὺ ἡμῶν περὶ τῆς ἐπιστροφῆς τοῦ βασιλέως ἡμῶν; Καὶ οἱ λόγοι τῶν ἀνδρῶν Ἰούδα ἦσαν σκληρότεροι παρὰ τοὺς λόγους τῶν ἀνδρῶν Ἰσραήλ. |
