1 Καὶ ἀπέστειλεν ὁ Κύριος τὸν Νάθαν πρὸς τὸν Δαβίδ. Καὶ ἦλθε πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Ἦσαν δύο ἄνδρες ἐν πόλει τινί, ὁ εἷς πλούσιος, ὁ δὲ ἄλλος πτωχός.
Nathan Rebukes David 2 Ὁ πλούσιος εἶχε ποίμνια καὶ βουκόλια πολλὰ σφόδρα·
3 ὁ δὲ πτωχὸς δὲν εἶχεν ἄλλο, εἰμή μίαν μικρὰν ἀμνάδα, τὴν ὁποίαν ἠγόρασε καὶ ἔθρεψε· καὶ ἐμεγάλωσε μετ᾿ αὐτοῦ καὶ μετὰ τῶν τέκνων αὐτοῦ ὁμοῦ· ἀπὸ τοῦ ἄρτου αὐτοῦ ἔτρωγε, καὶ ἀπὸ τοῦ ποτηρίου αὐτοῦ ἔπινε, καὶ ἐν τῷ κόλπῳ αὐτοῦ ἐκοιμᾶτο, καὶ ἦτο εἰς αὐτὸν ὡς θυγάτηρ.
4 Ἦλθε δὲ τις διαβάτης πρὸς τὸν πλούσιον καὶ ἐφειδωλεύθη νὰ λάβῃ ἐκ τῶν ποιμνίων αὑτοῦ καὶ ἐκ τῶν ἀγέλων αὑτοῦ, διὰ νὰ ἑτοιμάσῃ εἰς τὸν ὁδοιπόρον τὸν ἐλθόντα πρὸς αὐτόν, καὶ ἔλαβε τὴν ἀμνάδα τοῦ πτωχοῦ καὶ ἡτοίμασεν αὐτήν διὰ τὸν ἄνθρωπον τὸν ἐλθόντα πρὸς αὐτόν.
5 Καὶ ἐξήφθη ἡ ὀργή τοῦ Δαβὶδ κατὰ τοῦ ἀνθρώπου σφόδρα· καὶ εἶπε πρὸς τὸν Νάθαν, Ζῇ Κύριος, ἄξιος θανάτου εἶναι ὁ ἄνθρωπος, ὅστις ἔπραξε τοῦτο·
6 καὶ θέλει πληρώσει τὴν ἀμνάδα τετραπλάσιον, ἐπειδή ἔπραξε τὸ πρᾶγμα τοῦτο καὶ ἐπειδή δὲν ἐσπλαγχνίσθη.
7 Καὶ εἶπεν ὁ Νάθαν πρὸς τὸν Δαβίδ, Σύ εἶσαι ὁ ἄνθρωπος· οὕτω λέγει Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ· Ἐγώ σὲ ἔχρισα βασιλέα ἐπὶ τὸν Ἰσραήλ, καὶ ἐγὼ σὲ ἠλευθέρωσα ἐκ χειρὸς τοῦ Σαούλ·
8 καὶ ἔδωκα εἰς σὲ τὸν οἶκον τοῦ κυρίου σου καὶ τὰς γυναῖκας τοῦ κυρίου σου εἰς τὸν κόλπον σου, καὶ ἔδωκα εἰς σὲ τὸν οἶκον τοῦ Ἰσραήλ καὶ τοῦ Ἰούδα· καὶ ἐὰν τοῦτο ἦτο ὀλίγον, ἤθελον προσθέσει εἰς σὲ τοιαῦτα καὶ τοιαῦτα·
9 διὰ τί κατεφρόνησας τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, ὥστε νὰ πράξῃς τὸ κακὸν εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ; Οὐρίαν τὸν Χετταῖον ἐπάταξας ἐν ῥομφαίᾳ, καὶ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ ἔλαβες εἰς σεαυτὸν γυναῖκα, καὶ αὐτὸν ἐθανάτωσας ἐν τῇ ῥομφαίᾳ τῶν υἱῶν Ἀμμών·
10 τώρα λοιπὸν δὲν θέλει ἀποσυρθῆ ποτὲ ῥομφαία ἐκ τοῦ οἴκου σου· ἐπειδή μὲ κατεφρόνησας καὶ ἔλαβες τὴν γυναῖκα Οὐρίου τοῦ Χετταίου, διὰ νὰ ἦναι γυνή σου.
11 Οὕτω λέγει Κύριος· Ἰδού, θέλω ἐπεγείρει ἐναντίον σου κακὰ ἐκ τοῦ οἴκου σου, καὶ θέλω λάβει τὰς γυναῖκάς σου ἔμπροσθεν τῶν ὀφθαλμῶν σου καὶ δώσει αὐτὰς εἰς τὸν πλησίον σου, καὶ θέλει κοιμηθῆ μετὰ τῶν γυναικῶν σου ἐνώπιον τοῦ ἡλίου τούτου·
12 διότι σὺ ἔπραξας κρυφίως· ἀλλ᾿ ἐγὼ θέλω κάμει τοῦτο τὸ πρᾶγμα ἔμπροσθεν παντὸς τοῦ Ἰσραήλ καὶ κατέναντι τοῦ ἡλίου.
13 Καὶ εἶπεν ὁ Δαβὶδ πρὸς τὸν Νάθαν, Ἡμάρτησα εἰς τὸν Κύριον. Ὁ δὲ Νάθαν εἶπε πρὸς τὸν Δαβίδ, Καὶ ὁ Κύριος παρέβλεψε τὸ ἁμάρτημά σου· δὲν θέλεις ἀποθάνει·
14 ἐπειδή ὅμως διὰ ταύτης τῆς πράξεως ἔδωκας μεγάλην ἀφορμήν εἰς τοὺς ἐχθροὺς τοῦ Κυρίου νὰ βλασφημῶσι, διὰ τοῦτο τὸ παιδίον τὸ γεννηθὲν εἰς σὲ ἐξάπαντος θέλει ἀποθάνει.
15 Καὶ ἀπῆλθεν ὁ Νάθαν εἰς τὸν οἶκον αὑτοῦ. Ὁ δὲ Κύριος ἐπάταξε τὸ παιδίον, τὸ ὁποῖον ἐγέννησεν ἡ γυνή τοῦ Οὐρίου εἰς τὸν Δαβίδ, καὶ ἠρρώστησε.
David\'s Punishment 16 Καὶ ἱκέτευσεν ὁ Δαβὶδ τὸν Θεὸν ὑπὲρ τοῦ παιδίου· καὶ ἐνήστευσεν ὁ Δαβὶδ καὶ εἰσελθὼν διενυκτέρευσε, κοιτόμενος κατὰ γῆς.
17 Καὶ ἐσηκώθησαν οἱ πρεσβύτεροι τοῦ οἴκου αὐτοῦ, καὶ ἦλθον πρὸς αὐτὸν διὰ νὰ σηκώσωσιν αὐτὸν ἀπὸ τῆς γῆς· πλήν δὲν ἠθέλησεν οὐδὲ ἔφαγεν ἄρτον μετ᾿ αὐτῶν.
18 Καὶ τὴν ἡμέραν τὴν ἑβδόμην ἀπέθανε τὸ παιδίον. Καὶ ἐφοβήθησαν οἱ δοῦλοι τοῦ Δαβὶδ νὰ ἀναγγείλωσι πρὸς αὐτὸν ὅτι τὸ παιδίον ἀπέθανε· διότι ἔλεγον, Ἰδού, ἐνῷ ἔζη ἔτι τὸ παιδίον, ἐλαλοῦμεν πρὸς αὐτόν, καὶ δὲν εἰσήκουε τῆς φωνῆς ἡμῶν· πόσον λοιπὸν κακὸν θέλει κάμει, ἐὰν εἴπωμεν πρὸς αὐτὸν ὅτι τὸ παιδίον ἀπέθανεν;
19 Ἀλλ᾿ ἰδὼν ὁ Δαβὶδ ὅτι οἱ δοῦλοι αὐτοῦ ἐψιθύριζον μετ᾿ ἀλλήλων, ἐνόησεν ὁ Δαβὶδ ὅτι τὸ παιδίον ἀπέθανεν· ὅθεν εἶπεν ὁ Δαβὶδ πρὸς τοὺς δούλους αὑτοῦ, Ἀπέθανε τὸ παιδίον; οἱ δὲ εἶπον, Ἀπέθανε.
20 Τότε ἐσηκώθη ὁ Δαβὶδ ἀπὸ τῆς γῆς καὶ ἐλούσθη καὶ ἠλείφθη καὶ ἤλλαξε τὰ ἱμάτια αὑτοῦ, καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον τοῦ Κυρίου, καὶ προσεκύνησεν· ἔπειτα εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὑτοῦ· καὶ ἐζήτησε νὰ φάγῃ καὶ ἔβαλον ἔμπροσθεν αὐτοῦ ἄρτον, καὶ ἔφαγεν.
21 Οἱ δὲ δοῦλοι αὐτοῦ εἶπον πρὸς αὐτόν, Τί εἶναι τοῦτο, τὸ ὁποῖον ἔκαμες; ἐνήστευες καὶ ἔκλαιες περὶ τοῦ παιδίου, ἐνῷ ἔζη· ἀφοῦ δὲ ἀπέθανε τὸ παιδίον, ἐσηκώθης καὶ ἔφαγες ἄρτον.
22 Καὶ εἶπεν, Ἐνῷ ἔτι ἔζη τὸ παιδίον, ἐνήστευσα καὶ ἔκλαυσα, διότι εἶπα, Τίς ἐξεύρει; ἴσως ὁ Θεὸς μὲ ἐλεήσῃ, καὶ ζήσῃ τὸ παιδίον·
23 ἀλλὰ τώρα ἀπέθανε· διὰ τί νὰ νηστεύω; μήπως δύναμαι νὰ ἐπιστρέψω αὐτὸ πάλιν; ἐγὼ θέλω ὑπάγει πρὸς αὐτό, αὐτὸ ὅμως δὲν θέλει ἀναστρέψει πρὸς ἐμέ.
24 Καὶ παρηγόρησεν ὁ Δαβὶδ τὴν Βήθ-σαβεὲ τὴν γυναῖκα αὑτοῦ, καὶ εἰσῆλθε πρὸς αὐτήν καὶ ἐκοιμήθη μετ᾿ αὐτῆς, καὶ ἐγέννησεν υἱόν, καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Σολομών· καὶ ὁ Κύριος ἠγάπησεν αὐτόν.
25 Καὶ ἔστειλε διὰ χειρὸς Νάθαν τοῦ προφήτου, καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰεδιδία, διὰ τὸν Κύριον.
26 Ὁ δὲ Ἰωὰβ ἐπολέμησεν ἐναντίον τῆς Ῥαββὰ τῶν υἱῶν Ἀμμών, καὶ ἐκυρίευσε τὴν βασιλικήν πόλιν.
27 Καὶ ἀπέστειλεν ὁ Ἰωὰβ μηνυτὰς πρὸς τὸν Δαβὶδ καὶ εἶπεν, Ἐπολέμησα ἐναντίον τῆς Ῥαββά, μάλιστα ἐκυρίευσα τὴν πόλιν τῶν ὑδάτων·
28 τώρα λοιπὸν σύναξον τὸ ἐπίλοιπον τοῦ λαοῦ, καὶ στρατοπέδευσον ἐναντίον τῆς πόλεως καὶ κυρίευσον αὐτήν, διὰ νὰ μή κυριεύσω ἐγὼ τὴν πόλιν, καὶ ὀνομασθῇ τὸ ὄνομά μου ἐπ᾿ αὐτήν.
29 Καὶ συνήθροισεν ὁ Δαβὶδ πάντα τὸν λαόν, καὶ ὑπῆγεν εἰς Ῥαββὰ καὶ ἐπολέμησεν ἐναντίον αὐτῆς καὶ ἐκυρίευσεν αὐτήν·
30 καὶ ἔλαβε τὸν στέφανον τοῦ βασιλέως αὐτῶν ἀπὸ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ, τὸ βάρος τοῦ ὁποίου ἦτο ἕν τάλαντον χρυσίου μὲ λίθους πολυτίμους· καὶ ἐτέθη ἐπὶ τῆς κεφαλῆς τοῦ Δαβίδ· καὶ λάφυρα τῆς πόλεως ἐξέφερε πολλὰ σφόδρα·
31 καὶ τὸν λαὸν τὸν ἐν αὐτῇ ἐξήγαγε καὶ ἔβαλεν ὑπὸ πρίονας καὶ ὑπὸ τριβόλους σιδηροῦς καὶ ὑπὸ πελέκεις σιδηροῦς, καὶ ἐπέρασεν αὐτοὺς διὰ τῆς καμίνου τῶν πλίνθων. Καὶ οὕτως ἔκαμεν εἰς πάσας τὰς πόλεις τῶν υἱῶν Ἀμμών. Τότε ἐπέστρεψεν ὁ Δαβὶδ καὶ πᾶς ὁ λαὸς εἰς Ἱερουσαλήμ. |