1 Եւ Դաւիթին իմացրին ասելով. Ահա Փղշտացիները Կէիլայի հետ պատերազմ են անում, եւ կալերը կողոպտում են։
2 Եւ Դաւիթը Տիրոջը հարցրեց. Գնամ այս Փղշտացիներին զարկե՞մ։ Եւ Տէրը Դաւիթին ասեց. Գնա Փղշտացիներին զարկ եւ Կէիլան ազատիր։
3 Եւ Դաւիթի մարդիկը նորան ասեցին. Ահա մենք այստեղ Յուդայի մէջ վախենում ենք. Էլ ո՜րչափ աւելի՝ եթէ Կէիլա գնանք Փղշտացիների գունդերի դէմ։
4 Եւ Դաւիթը դարձեալ Տիրոջը հարցրեց. Եւ Տէրը նորան պատասխանեց եւ ասեց. Վեր կաց՝ Կէիլա իջիր. Որովհետեւ ես Փղշտացիներին քո ձեռքը կտամ։
5 Եւ Դաւիթն իր մարդկանցովը Կէիլա գնաց եւ Փղշտացիների հետ պատերազմ արաւ, եւ նորանց անասուններն առաւ, եւ նորանց մեծ հարուածով զարկեց. Եւ Դաւիթը Կէիլայի բնակիչներին ազատեց։
6 Եւ Աքիմելէքի որդի Աբիաթարը Դաւիթի մօտ Կէիլա փախչելիս՝ եփուդը ձեռքին իջաւ։
7 Եւ երբոր Սաւուղին իմացրին, թէ Դաւիթը Կէիլա է եկել, Սաւուղն ասեց. Աստուած նորան իմ ձեռքն է մատնել. Որովհետեւ մտել է դռներ եւ նիգեր ունեցող քաղաքի մէջ՝ թաք կացել։
8 Եւ Սաւուղը բոլոր ժողովրդին պատերազմի հրաւիրեց, որ Կէիլա իջնէ եւ Դաւիթին եւ նորա մարդկանցը պաշարէ։
9 Իսկ Դաւիթն իմացաւ որ Սաւուղն իր համար չարութիւն է հնարում եւ Աբիաթար քահանային ասեց. Եփուդը մօտեցրու։
10 Եւ Դաւիթն ասեց. Ով Եհովայ Իսրայէլի Աստուած, քո ծառան լսեց որ Սաւուղն ուզում է գալ Կէիլայի վերայ, որ փչացնէ քաղաքն իմ պատճառովը.
11 Արդեօք Կէիլայի բնակիչները ինձ ձեռքը կմատնե՞ն, ծառայիդ լսածին պէս՝ Սաւուղը կիջնէ՞. Ով Եհովայ Իսրայէլի Աստուած, աղաչում եմ՝ ծառայիդ յայտնիր։ Եւ Տէրն ասեց. Կիջնէ։
12 Եւ Դաւիթն ասեց. Կէիլայի բնակիչները ինձ եւ իմ մարդկանցը Սաւուղի ձեռքը կմատնե՞ն։ Եւ Տէրն ասեց. Կմատնեն։
13 Եւ Դաւիթն ու նորա մարդիկը վեր կացան վեց հարիւր մարդի չափ եւ դուրս եկան Կէիլայիցը եւ գնացին ուր որ կարող էին գնալ. Եւ երբոր Սաւուղին իմացրին, թէ Դաւիթը Կէիլայիցը փախել է, գնալը ձգեց։
14 Եւ Դաւիթը բնակվում էր անապատի մէջ ամուր տեղեր. Եւ նստեց Զիփի անապատումը սարի վերայ։ Եւ Սաւուղը նորան որոնում էր ամեն օր, բայց Աստուած նորա ձեռքը չմատնեց նորան։
15 Եւ Դաւիթը տեսաւ որ Սաւուղը դուրս է եկել իր անձը որոնելու. Եւ Դաւիթը Զիփի անապատումը մի անտառի մէջ էր։
16 Եւ Սաւուղի որդի Յովնաթանը վեր կացաւ գնաց անտառը Դաւիթի մօտ, եւ նորա ձեռքը Աստուծով զօրացրեց.
17 Եւ նորան ասեց. Մի վախենար, որովհետեւ իմ հօր Սաւուղի ձեռքը քեզ պիտի չգտնէ, եւ դու Իսրայէլի վերայ թագաւոր պիտի լինես, եւ ես քո երկրորդը կլինեմ, եւ այս բանը իմ հայր Սաւուղն էլ գիտէ։
18 Եւ նորանք երկուսն էլ Տիրոջ առաջին ուխտ արին. Եւ Դաւիթը մնաց անտառումը, բայց Յովնաթանը գնաց իր տունը։
19 Եւ Զիփացիները վեր գնացին Գաբաա Սաւուղի մօտ, եւ ասեցին. Ահա Դաւիթը մեզ մօտ թաք է կացել անտառի մէջ պինդ տեղերում Եքեղա բլուրի վերայ Եսեմոնի հարաւային կողմումը։
20 Հիմա, ով թագաւոր, իջիր ինչպէս որ քո անձը ուզում է բոլոր փափաքով իջնել, եւ նորան թագաւորի ձեռքը մատնելը մեր բանն է։
21 Եւ Սաւուղն ասեց. Դուք Տէրիցն օրհնեալ լինէք, որ ինձ ցաւակից եղաք։
22 Ուրեմն գնացէք աւելի լաւ ստուգեցէք, եւ իմացէք ու տեսէք այնտեղ ուր որ նորա ոտքը լինի, և թէ ով է նորան այնտեղ տեսել. Որովհետեւ ինձ ասել են թէ նա շատ խորամանգ է։
23 Ուստի նայեցէք ու իմացէք նորա բոլոր թաք կենալու տեղերը, եւ ստուգած՝ ինձ մօտ դարձէք, որ ձեզ հետ գնամ. Եւ եթէ նա այն երկրումն է, նորան Յուդայի բոլոր հազարաւորների մէջ պիտի որոնեմ։
24 Եւ նորանք վեր կացան եւ Սաւուղի առաջիցը գնացին Զիփ, եւ Դաւիթն իր մարդկանցովը Մաոնի անապատումն էր դաշտի մէջ՝ Եսիմոնի հարաւային կողմին։
25 Եւ Սաւուղն իր մարդկանցովը գնաց որոնելու. Եւ երբոր դաւիթին իմացրին, վայր իջաւ վէմը եւ նստեց Մաոնի անապատի մէջ. Եւ Սաւուղը լսեց, եւ Դաւիթին հալածեց Մաոնի անապատումը։
26 Եւ Սաւուղը սարի այս կողմովն էր գնում, եւ Դաւիթն էլ իր մարդկանցովը սարի այն կողմովը. Եւ Դաւիթը շտապում էր Սաւուղի երեսից փախչել. Բայց Սաւուղն ու իր մարդիկը Դաւիթին ու նորա մարդկանցը շրջապատեցին, որ նորանց բռնեն։
27 Եւ մի լրաբեր եկաւ Սաւուղի մօտ եւ ասեց. Շուտով եկ. Որովհետեւ Փղշտացիները յարձակուել են երկրի վերայ։
28 Եւ Սաւուղը աւիթին հալածելուց դարձաւ գնաց, որ Փղշտացիների դէմ գնայ. Նորա համար այնտեղի անունը Սէլա-մահլէգօթ ասուեցաւ։ |
