1 Καὶ προσηυχήθη ἡ Ἄννα, καὶ εἶπεν, Εὐφράνθη ἡ καρδία μου εἰς τὸν Κύριον· ὑψώθη τὸ κέρας μου διὰ τοῦ Κυρίου· ἐπλατύνθη τὸ στόμα μου ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν μου· διότι εὐφράνθην εἰς τὴν σωτηρίαν σου.
2 Δὲν ὑπάρχει ἅγιος καθὼς ὁ Κύριος· διότι δὲν εἶναι ἄλλος πλήν σοῦ, οὐδὲ βράχος καθὼς ὁ Θεὸς ἡμῶν.
3 Μή καυχᾶσθε, μή λαλεῖτε ὑπερηφάνως· ἄς μή ἐξέλθῃ μεγαλορρημοσύνη ἐκ τοῦ στόματός σας· διότι ὁ Κύριος εἶναι Θεὸς γνώσεων, καὶ παρ᾿ αὐτοῦ σταθμίζονται αἱ πράξεις.
4 Τὰ τόξα τῶν δυνατῶν συνετρίβησαν, καὶ οἱ ἀδύνατοι περιεζώσθησαν δύναμιν.
5 Οἱ κεχορτασμένοι ἐμίσθωσαν ἑαυτοὺς διὰ ἄρτον· οἱ δὲ πεινῶντες ἔπαυσαν· ἕως καὶ ἡ στεῖρα ἐγέννησεν ἑπτά, ἡ δὲ πολύτεκνος ἐξησθένησεν.
6 Ὁ Κύριος θανατόνει καὶ ζωοποιεῖ· καταβιβάζει εἰς τὸν δην καὶ ἀναβιβάζει.
7 Ὁ Κύριος πτωχίζει καὶ πλουτίζει, ταπεινόνει καὶ ὑψόνει.
8 Ἀνεγείρει τὸν πένητα ἀπὸ τοῦ χώματος, καὶ ἀνυψόνει τὸν πτωχὸν ἀπὸ τῆς κοπρίας, διὰ νὰ καθίσῃ αὐτοὺς μεταξὺ τῶν ἀρχόντων, καὶ νὰ κάμῃ αὐτοὺς νὰ κληρονομήσωσι θρόνον δόξης· διότι τοῦ Κυρίου εἶναι οἱ στύλοι τῆς γῆς, καὶ ἔστησε τὴν οἰκουμένην ἐπ᾿ αὐτούς.
9 Θέλει φυλάττει τοὺς πόδας τῶν ὁσίων αὑτοῦ· οἱ δὲ ἀσεβεῖς θέλουσιν ἀπολεσθῆ ἐν τῷ σκότει· ἐπειδή διὰ δυνάμεως δὲν θέλει ὑπερισχύσει ὁ ἄνθρωπος.
10 Ὁ Κύριος θέλει συντρίψει τοὺς ἀντιδίκους αὑτοῦ· ἐξ οὐρανοῦ θέλει βροντήσει ἐπ᾿ αὐτούς· ὁ Κύριος θέλει κρίνει τὰ πέρατα τῆς γῆς· καὶ θέλει δώσει ἰσχὺν εἰς τὸν βασιλέα αὑτοῦ, καὶ ὑψώσει τὸ κέρας τοῦ χριστοῦ αὑτοῦ.
11 Τότε ἀνεχώρησεν ὁ Ἐλκανὰ εἰς Ῥαμὰθ πρὸς τὸν οἶκον αὑτοῦ. Τὸ δὲ παιδίον ὑπηρέτει τὸν Κύριον ἐνώπιον Ἠλεὶ τοῦ ἱερέως.
12 Τοῦ Ἠλεὶ ὅμως οἱ υἱοὶ ἦσαν ἀχρεῖοι ἄνθρωποι δὲν ἐγνώριζον τὸν Κύριον.
13 Ἡ συνήθεια δὲ τῶν ἱερέων πρὸς τὸν λαὸν ἦτο τοιαύτη· ὅτε τις προσέφερε θυσίαν, ἤρχετο ὁ ὑπηρέτης τοῦ ἱερέως, ἐνῷ ἐψήνετο τὸ κρέας, ἔχων εἰς τὴν χεῖρα αὑτοῦ κρεάγραν τριόδοντον·
14 καὶ ἐβύθιζεν αὐτήν εἰς τὸ κακκάβιον, ἤ εἰς τὸν λέβητα, ἤ εἰς τὴν χύτραν, ἤ εἰς τὸ χαλκεῖον· καί ὅ, τι ἀνεβίβαζεν ἡ κρεάγρα, ἐλάμβανεν ὁ ἱερεὺς δι᾿ ἑαυτόν. Οὕτως ἔκαμνον πρὸς πάντας τοὺς Ἰσραηλίτας τοὺς ἐρχομένους ἐκεῖ εἰς Σηλώ.
15 Πρὶν ἔτι καύσωσι τὸ πάχος, ἤρχετο ὁ ὑπηρέτης τοῦ ἱερέως, καὶ ἔλεγε πρὸς τὸν ἄνθρωπον τὸν προσφέροντα τὴν θυσίαν, Δὸς κρέας διὰ ψητὸν εἰς τὸν ἱερέα· διότι δὲν θέλει νὰ λάβῃ παρὰ σοῦ κρέας βρασμένον, ἀλλὰ μόν.
16 Καὶ ἐὰν ὁ ἄνθρωπος ἔλεγε πρὸς αὐτόν, Ἄς καύσωσι πρῶτον τὸ πάχος, καὶ ἔπειτα λάβε ὅσον ἐπιθυμεῖ ἡ ψυχή σου· τότε ἀπεκρίνετο πρὸς αὐτόν, Οὐχί, ἀλλὰ τώρα θέλεις δώσει εἰδὲ μή, θέλω λάβει μετὰ βίας.
17 Διὰ τοῦτο ἡ ἁμαρτία τῶν νέων ἦτο μεγάλη σφόδρα ἐνώπιον τοῦ Κυρίου· διότι οἱ ἄνθρωποι ἀπεστρέφοντο τὴν θυσίαν τοῦ Κυρίου.
18 Ὁ δὲ Σαμουήλ ὑπηρέτει ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, παιδάριον περιεζωσμένον λινοῦν ἐφόδ.
19 Καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ ἔκαμνεν εἰς αὐτὸν ἐπένδυμα μικρόν, καὶ ἔφερε πρὸς αὐτὸν κατ᾿ ἔτος, ὅτε ἀνέβαινε μετὰ τοῦ ἀνδρὸς αὑτῆς διὰ νὰ προσφέρῃ τὴν ἐτήσιον θυσίαν.
20 Καὶ εὐλόγησεν ὁ Ἠλεὶ τὸν Ἐλκανὰ καὶ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, λέγων, Ὁ Κύριος νὰ ἀποδώσῃ εἰς σὲ σπέρμα ἐκ τῆς γυναικὸς ταύτης, ἀντὶ τοῦ δανείου τὸ ὁποῖον ἐδάνεισεν εἰς τὸν Κύριον. Καὶ ἀνεχώρησαν εἰς τὸν τόπον αὑτῶν.
21 Ἐπεσκέφθη δὲ ὁ Κύριος τὴν Ἄνναν· καὶ συνέλαβε καὶ ἐγέννησε τρεῖς υἱοὺς καὶ δύο θυγατέρας· τὸ δὲ παιδίον ὁ Σαμουήλ ἐμεγάλονεν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου.
22 Ἦτο δὲ ὁ Ἠλεὶ πολὺ γέρων· καὶ ἤκουσε πάντα ὅσα ἔπραττον οἱ υἱοὶ αὐτοῦ εἰς πάντα τὸν Ἰσραήλ· καὶ ὅτι ἐκοιμῶντο μετὰ τῶν γυναικῶν, τῶν συνερχομένων εἰς τὴν θύραν τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου.
23 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς, Διὰ τί κάμνετε τοιαῦτα πράγματα; διότι ἐγὼ ἀκούω κακὰ πράγματα διὰ σᾶς παρὰ παντὸς τούτου τοῦ λαοῦ·
24 μή, τέκνα μου· διότι δὲν εἶναι καλή ἡ φήμη, τὴν ὁποίαν ἐγὼ ἀκούω· σεῖς κάμνετε τὸν λαὸν τοῦ Κυρίου νὰ γίνηται παραβάτης·
25 ἐὰν ἁμαρτήσῃ ἄνθρωπος εἰς ἄνθρωπον, θέλει ἱκεσία γίνεσθαι εἰς τὸν Θεὸν ὑπὲρ αὐτοῦ· ἀλλ᾿ ἐὰν τις ἁμαρτήσῃ εἰς τὸν Κύριον, τίς θέλει ἱκετεύσει ὑπὲρ αὐτοῦ; Ἐκεῖνοι ὅμως δὲν ὑπήκουον εἰς τὴν φωνήν τοῦ πατρὸς αὑτῶν· διότι ὁ Κύριος ἤθελε νὰ θανατώσῃ αὐτούς.
26 Τὸ δὲ παιδίον ὁ Σαμουήλ ἐμεγάλονε καὶ εὐηρέστει καὶ εἰς τὸν Κύριον καὶ εἰς τοὺς ἀνθρώπους.
27 Ἦλθε δὲ ἄνθρωπός τις τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν Ἠλεὶ καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Οὕτω λέγει Κύριος· Δὲν ἀπεκαλύφθην φανερὰ εἰς τὸν οἶκον τοῦ πατρὸς σου, ὅτε αὐτοὶ ἦσαν ἐν τῇ Αἰγύπτῳ ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Φαραώ;
28 Καὶ δὲν ἐξέλεξα αὐτὸν ἐκ πασῶν τῶν φυλῶν τοῦ Ἰσραήλ εἰς ἐμαυτὸν διὰ ἱερέα, διὰ νὰ κάμνῃ προσφορὰς ἐπὶ τοῦ θυσιαστηρίου μου, νὰ καίῃ θυμίαμα, νὰ φορῇ ἐφὸδ ἐνώπιόν μου; καὶ δὲν ἔδωκα εἰς τὸν οἶκον τοῦ πατρὸς σου πάσας τὰς διὰ πυρὸς γινομένας προσφορὰς τῶν υἱῶν Ἰσραήλ;
29 Διὰ τί λακτίζετε εἰς τὴν θυσίαν μου καὶ εἰς τὴν προσφορὰν μου, τὴν ὁποίαν προσέταξα νὰ κάμνωσιν ἐν τῷ κατοικητηρίῳ μου, καὶ δοξάζεις τοὺς υἱοὺς σου ὑπὲρ ἐμέ, ὥστε νὰ παχύνησθε μὲ τὸ καλήτερον πασῶν τῶν προσφορῶν τοῦ Ἰσραήλ τοῦ λαοῦ μου;
30 Διὰ τοῦτο Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ λέγει, Εἶπα βεβαίως ὅτι ὁ οἶκός σου καὶ ὁ οἶκος τοῦ πατρὸς σου ἤθελον περιπατεῖ ἐνώπιόν μου ἕως αἰῶνος· ἀλλὰ τώρα ὁ Κύριος λέγει, Μακρὰν ἀπ᾿ ἐμοῦ· διότι τοὺς δοξάζοντάς με θέλω δοξάσει, οἱ δὲ καταφρονοῦντές με θέλουσιν ἀτιμασθῆ.
31 Ἰδού, ἔρχονται ἡμέραι, ὅτε θέλω κόψει τὸν βραχίονά σου καὶ τὸν βραχίονα τοῦ οἴκου τοῦ πατρὸς σου, ὥστε ἄνθρωπος γέρων δὲν θέλει εἶσθαι ἐν τῷ οἴκῳ σου.
32 Καὶ θέλεις ἰδεῖ ἐν τῷ κατοικητηρίῳ μου ἀντίπαλον, μεταξὺ πάντων τῶν διδομένων ἀγαθῶν εἰς τὸν Ἰσραήλ· καὶ δὲν θέλει ὑπάρχει γέρων ἐν τῷ οἴκῳ σου εἰς τὸν αἰῶνα.
33 Ὅντινα δὲ ἐκ τῶν ἰδικῶν σου δὲν ἀποκόψω ἀπὸ τοῦ θυσιαστηρίου μου, θέλει εἶσθαι διὰ νὰ καταναλίσκῃ τοὺς ὀφθαλμοὺς σου καὶ νὰ κατατήκῃ τὴν ψυχήν σου· πάντες δὲ οἱ ἔκγονοι τοῦ οἴκου σου θέλουσι τελευτᾷ εἰς ἀνδρικήν ἡλικίαν.
34 Καὶ τοῦτο θέλει εἶσθαι σημεῖον εἰς σέ, τὸ ὁποῖον θέλει ἐλθεῖ ἐπὶ τοὺς δύο υἱοὺς σου, ἐπὶ Ὀφνεὶ καὶ Φινεές· ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ θέλουσιν ἀποθάνει ἀμφότεροι.
35 Καὶ θέλω ἀνεγείρει εἰς ἐμαυτὸν ἱερέα πιστόν, πράττοντα κατὰ τὴν καρδίαν μου καὶ κατὰ τὴν ψυχήν μου· καὶ θέλω οἰκοδομήσει εἰς αὐτὸν οἶκον ἀσφαλῆ· καὶ θέλει περιπατεῖ ἐνώπιον τοῦ χριστοῦ μου εἰς τὸν αἰῶνα.
36 Καὶ πᾶς ὁ ἐναπολειφθεὶς ἐν τῷ οἴκῳ σου θέλει ἔρχεσθαι προσπίπτων εἰς αὐτὸν διὰ ὀλίγον ἀργύριον καὶ διὰ κομμάτιον ψωμίου, καὶ θέλει λέγει, Διόρισόν με, παρακαλῶ, εἰς τινα τῶν ἱερατικῶν ὑπηρεσιῶν, διὰ νὰ τρώγω ὀλίγον ἄρτον. |