1 Κατ᾿ ἐκείνας δὲ τὰς ἡμέρας βασιλεὺς δὲν ἦτο ἐν τῷ Ἰσραήλ· καὶ ἦτο Λευΐτης τις παροικῶν εἰς τὰ πλευρὰ τοῦ ὄρους Ἐφραΐμ, ὅστις ἔλαβεν εἰς ἑαυτὸν γυναῖκα παλλακήν ἐκ Βηθλεέμ Ἰούδα.
2 Καὶ ἐπόρνευσεν ἡ παλλακή αὐτοῦ παρ᾿ αὐτῷ, καὶ ἀνεχώρησεν ἀπ᾿ αὐτοῦ εἰς τὸν οἶκον τοῦ πατρὸς αὑτῆς εἰς Βηθλεὲμ Ἰούδα, καὶ ἦτο ἐκεῖ τέσσαρας ὁλοκλήρους μῆνας.
3 Καὶ ἐσηκώθη ὁ ἀνήρ αὐτῆς καὶ ὑπῆγε κατόπιν αὐτῆς, διὰ νὰ λαλήσῃ εὐμενῶς πρὸς αὐτήν, ὥστε νὰ κάμῃ αὐτήν νὰ ἐπιστρέψῃ· εἶχε δὲ μεθ᾿ ἑαυτοῦ τὸν δοῦλον αὑτοῦ καὶ δύο ὄνους· καὶ αὐτή εἰσήγαγεν αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον τοῦ πατρὸς αὑτῆς· καὶ ὅτε εἶδεν αὐτὸν ὁ πατήρ τῆς νέας, ἐχάρη εἰς τὴν ἔντευξιν αὐτοῦ.
4 Καὶ ἐκράτησεν αὐτὸν ὁ πενθερὸς αὐτοῦ, ὁ πατήρ τῆς νέας· καὶ ἐκάθισε μετ᾿ αὐτοῦ τρεῖς ἡμέρας· καὶ ἔφαγον καὶ ἔπιον καὶ διενυκτέρευσαν ἐκεῖ.
5 Καὶ τὴν τετάρτην ἡμέραν, ὅτε ἠγέρθησαν τὸ πρωΐ, ἐσηκώθη νὰ ἀναχωρήση· καὶ εἶπεν ὁ πατήρ τῆς νέας πρὸς τὸν γαμβρὸν αὑτοῦ, Στήριξον τὴν καρδίαν σου μὲ ὀλίγον ἄρτον καὶ μετὰ ταῦτα θέλετε ὑπάγει.
6 Καὶ ἐκάθισαν καὶ ἔφαγον καὶ ἔπιον οἱ δύο ὁμοῦ· καὶ εἶπεν ὁ πατήρ τῆς νέας πρὸς τὸν ἄνδρα, Εὐαρεστήθητι, παρακαλῶ, καὶ διανυκτέρευσον, καὶ ἄς εὐφρανθῇ ἡ καρδία σου.
7 Καὶ ὅτε ὁ ἄνθρωπος ἐσηκώθη νὰ ἀναχωρήση, ὁ πενθερὸς αὐτοῦ ἐβίασεν αὐτόν· ὅθεν ἔμεινε καὶ διενυκτέρευσεν ἐκεῖ.
8 Καὶ ἠγέρθη τὸ πρωΐ τὴν πέμπτην ἡμέραν διὰ νὰ ἀναχωρήσῃ· καὶ εἶπεν ὁ πατήρ τῆς νέας, Στήριξον, παρακαλῶ, τὴν καρδίαν σου. Καὶ ἔμειναν ἑωσοῦ ἔκλινεν ἡ ἡμέρα, καὶ συνέφαγον ἀμφότεροι.
9 Καὶ ὅτε ὁ ἄνθρωπος ἐσηκώθη νὰ ἀναχωρήση, αὐτὸς καὶ ἡ παλλακή αὐτοῦ καὶ ὁ δοῦλος αὐτοῦ, εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ πενθερὸς αὐτοῦ, ὁ πατήρ τῆς νέας, Ἰδού, τώρα ἡ ἡμέρα κλίνει πρὸς ἑσπέραν· διανυκτερεύσατε, παρακαλῶ· ἰδοὺ ἡ ἡμέρα ὑπάγει νὰ τελειώσῃ· διανυκτέρευσον ἐνταῦθα, καὶ ἄς εὐφρανθῇ ἡ καρδία σου· καὶ αὔριον σηκόνεσθε τὸ πρωΐ διὰ τὴν ὁδοιπορίαν σας καὶ ὕπαγε εἰς τὴν κατοικίαν σου.
10 Ὁ ἄνθρωπος ὅμως δὲν ἠθέλησε νὰ διανυκτερεύσῃ· ἀλλ᾿ ἐσηκώθη καὶ ἀνεχώρησε καὶ ἦλθεν ἕως ἀπέναντι τῆς Ἰεβούς, ἥτις εἶναι ἡ Ἱερουσαλήμ· καὶ εἶχε μεθ᾿ ἑαυτοῦ δύο ὄνους σαμαρωμένους, καὶ ἡ παλλακή αὐτοῦ ἦτο μετ᾿ αὐτοῦ.
11 Καὶ ὅτε ἐπλησίασαν εἰς τὴν Ἰεβούς, ἡ ἡμέρα ἦτο πολὺ προχωρημένη· καὶ εἶπεν ὁ δοῦλος πρὸς τὸν κύριον αὑτοῦ, Ἐλθέ, παρακαλῶ, καὶ ἄς στρέψωμεν πρὸς τὴν πόλιν ταύτην τῶν Ἰεβουσαίων, καὶ ἄς διανυκτερεύσωμεν ἐν αὐτῇ.
12 Καὶ εἶπεν ὁ κύριος αὐτοῦ πρὸς αὐτόν, Δὲν θέλομεν στρέψει πρὸς πόλιν ἀλλοτρίων, ἥτις δὲν εἶναι ἐκ τῶν υἱῶν Ἰσραήλ· ἀλλὰ θέλομεν περάσει ἕως Γαβαά.
13 Καὶ εἶπε πρὸς τὸν δοῦλον αὑτοῦ, Ἐλθέ, καὶ ἄς πλησιάσωμεν εἰς ἕνα ἐκ τῶν τόπων τούτων καὶ ἄς διανυκτερεύσωμεν ἐν Γαβαὰ ἤ ἐν Ῥαμά.
14 Καὶ διέβησαν καὶ ὑπῆγαν· καὶ ἔδυσεν ἐπ᾿ αὐτοὺς ὁ ἥλιος πλησίον τῆς Γαβαά, ἥτις εἶναι τοῦ Βενιαμίν.
15 Καὶ ἐστράφησαν ἐκεῖ, διὰ νὰ εἰσέλθωσι νὰ καταλύσωσιν ἐν Γαβαά· καὶ ὅτε εἰσῆλθεν, ἐκάθισεν ἐν τῇ πλατεῖα τῆς πόλεως· καὶ δὲν ἦτο ἄνθρωπος νὰ παραλάβῃ αὐτοὺς εἰς τὴν οἰκίαν αὑτοῦ διὰ νὰ διανυκτερεύσωσι.
16 Καὶ ἰδοὺ, ἄνθρωπος γέρων ἤρχετο ἀπὸ τοῦ ἔργου αὑτοῦ ἐκ τοῦ ἀγροῦ τὸ ἑσπέρας· καὶ ὁ ἄνθρωπος ἦτο ἐκ τοῦ ὄρους Ἐφραΐμ, παρῴκει δὲ ἐν Γαβαά· οἱ δὲ ἄνθρωποι τοῦ τόπου ἦσαν Βενιαμῖται.
17 Καὶ ὑψώσας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτοῦ, εἶδε τὸν ἄνθρωπον τὸν ὁδοιπόρον ἐν τῇ πλατεῖα τῆς πόλεως· καὶ εἶπεν ὁ ἄνθρωπος ὁ γέρων, Ποῦ ὑπάγεις; καὶ πόθεν ἔρχεσαι;
18 Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν, Ἡμεῖς διαβαίνομεν ἐκ Βηθλεὲμ Ἰούδα ἕως τῶν πλευρῶν τοῦ ὄρους Ἐφραΐμ· ἐκεῖθεν εἶμαι ἐγώ· καὶ ὑπῆγα ἕως Βηθλεὲμ Ἰούδα, καὶ τώρα ὑπάγω εἰς τὸν οἶκον τοῦ Κυρίου· καὶ δὲν εἶναι οὐδεὶς νὰ μὲ παραλάβῃ εἰς τὴν οἰκίαν αὑτοῦ·
19 ἔχομεν δὲ ἄχυρα καὶ τροφήν διὰ τοὺς ὄνους ἡμῶν, ἔχομεν καὶ προσέτι ἄρτον καὶ οἶνον δι᾿ ἐμὲ καὶ διὰ τὴν δούλην σου καὶ διὰ τὸν νέον, ὅστις εἶναι μετὰ τῶν δούλων σου· δὲν ἔχομεν ἔλλειψιν οὐδενὸς πράγματος.
20 Καὶ εἶπεν ὁ ἄνθρωπος ὁ γέρων, Εἰρήνη εἰς σέ· καὶ πᾶν ὅ, τι χρειάζεσαι ἐγὼ φροντίζω· μόνον ἐν τῇ πλατεῖᾳ μή διανυκτερεύσῃς.
21 Καὶ εἰσήγαγεν αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον αὑτοῦ καὶ ἔδωκε τροφήν εἰς τοὺς ὄνους· καὶ ἔπλυναν τοὺς πόδας αὐτῶν, καὶ ἔφαγον καὶ ἔπιον.
22 Ἐνῷ οὗτοι εὔφραινον τὰς καρδίας αὑτῶν, ἰδού, οἱ ἄνδρες τῆς πόλεως, ἄνθρωποι παράνομοι περιεκύκλωσαν τὴν οἰκίαν, κρούοντες εἰς τὴν θύραν· καὶ εἶπον πρὸς τὸν ἄνθρωπον τὸν κύριον τῆς οἰκίας τὸν γέροντα, λέγοντες, Ἔκβαλε τὸν ἄνθρωπον, τὸν ἐλθόντα εἰς τὴν οἰκίαν σου, διὰ νὰ γνωρίσωμεν αὐτόν.
23 Καὶ ἐξῆλθε πρὸς αὐτοὺς ὁ ἄνθρωπος, ὁ κύριος τῆς οἰκίας, καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς, Μή, ἀδελφοὶ μου, παρακαλῶ, μή πράξητε τοῦτο τὸ κακόν· ἀφοῦ ὁ ἄνθρωπος οὗτος εἰσῆλθεν εἰς τὴν οἰκίαν μου, μή πράξητε τοιαύτην ἀφροσύνην·
24 ἰδού, ἡ θυγάτηρ μου ἡ παρθένος καὶ ἡ παλλακή αὐτοῦ· τώρα θέλω φέρει αὐτὰς ἔξω, καὶ ταπεινώσατε αὐτὰς καὶ κάμετε εἰς αὐτὰς ὅ, τι φανῇ ἀρεστὸν εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς σας· ἀλλ᾿ εἰς τὸν ἄνθρωπον τοῦτον μή πράξητε ἔργον τοιαύτης ἀφροσύνης.
25 Οἱ ἄνδρες ὅμως δὲν ἠθέλησαν νὰ ἀκούσωσιν αὐτόν· καὶ ἔλαβεν ὁ ἄνθρωπος τὴν παλλακήν αὑτοῦ καὶ ἔφερεν αὐτήν ἔξω πρὸς αὐτούς· καὶ ἐγνώρισαν αὐτήν καὶ ὕβρισαν εἰς αὐτήν ὅλην τὴν νύκτα ἕως πρωΐ· καὶ καθὼς ἐφάνη ἡ αὐγή, ἀπέλυσαν αὐτήν.
26 Καὶ ἦλθεν ἡ γυνή πρὸς τὸ χάραγμα τῆς ἡμέρας καὶ ἔπεσε παρὰ τὴν θύραν τῆς οἰκίας τοῦ ἀνθρώπου, ὅπου ἦτο ὁ κύριος αὐτῆς, ἑωσοῦ ἔφεγξε.
27 Καὶ ἐσηκώθη ὁ κύριος αὐτῆς τὸ πρωΐ καὶ ἤνοιξε τὰς θύρας τῆς οἰκίας καὶ ἐξῆλθε διὰ νὰ ὑπάγῃ εἰς τὴν ὁδὸν αὑτοῦ· καὶ ἰδού, ἡ γυνή ἡ παλλακή αὐτοῦ πεσμένη εἰς τὴν θύραν τῆς οἰκίας καὶ αἱ χεῖρες αὐτῆς ἐπὶ τοῦ κατωφλίου.
28 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτήν, Σηκώθητι καὶ ἄς ὑπάγωμεν. Ἀλλὰ δὲν ἀπεκρίθη. Τότε ἀνέλαβεν αὐτήν ἐπὶ τὸν ὄνον ὁ ἄνθρωπος, καὶ ἐσηκώθη καὶ ὑπῆγεν εἰς τὸν τόπον αὑτοῦ.
29 Καὶ ἀφοῦ ἦλθεν εἰς τὴν οἰκίαν αὑτοῦ, ἔλαβε τὴν μάχαιραν καὶ πιάσας τὴν παλλακήν αὑτοῦ, διεμέλισεν αὐτήν μετὰ τῶν ὀστέων αὐτῆς εἰς δώδεκα μέρη, καὶ ἔστειλεν αὐτὰ εἰς πάντα τὰ ὅρια τοῦ Ἰσραήλ.
30 Καὶ πάντες ὅσοι ἔβλεπον, ἔλεγον, Δὲν ἔγεινεν οὐδὲ ἐφάνη τοιοῦτον πρᾶγμα, ἀφ᾿ ἧς ἡμέρας οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ ἀνέβησαν ἐκ γῆς Αἰγύπτου, ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης· σκέφθητε περὶ τούτου, συμβουλεύθητε καὶ λαλήσατε. |