1 Καὶ ἔπραξαν πάλιν οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ πονηρὰ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου· καὶ παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Κύριος εἰς τὴν χεῖρα τῶν Φιλισταίων τεσσαράκοντα ἔτη.
2 Ἦτο δὲ ἄνθρωπός τις ἀπὸ Σαραά, ἐκ τῆς συγγενείας Δάν, καὶ τὸ ὄνομα αὐτοῦ Μανωέ· ἡ δὲ γυνή αὐτοῦ ἦτο στεῖρα, καὶ δὲν ἐγέννα.
3 Καὶ ἐφάνη ἄγγελος Κυρίου εἰς τὴν γυναῖκα καὶ εἶπε πρὸς αὐτήν, Ἰδού, τώρα εἶσαι στεῖρα καὶ δὲν γεννᾶς· πλήν θέλεις συλλάβει καὶ θέλεις γεννήσει υἱόν·
4 καὶ τώρα λοιπὸν πρόσεχε μή πίῃς οἶνον ἤ σίκερα καὶ μή φάγῃς μηδὲν ἀκάθαρτον·
5 διότι, ἰδού, θέλεις συλλάβει καὶ θέλεις γεννήσει υἱόν· καὶ ξυράφιον δὲν θέλει ἀναβῆ ἐπὶ τὴν κεφαλήν αὐτοῦ, διότι τὸ παιδίον θέλει εἶσθαι Ναζηραῖος εἰς τὸν Θεὸν ἐκ κοιλίας μητρὸς αὑτοῦ· καὶ αὐτὸς θέλει ἀρχίσει νὰ ἐλευθερόνῃ τὸν Ἰσραήλ ἐκ τῆς χειρὸς τῶν Φιλισταίων.
6 Καὶ ὑπῆγεν ἡ γυνή καὶ εἶπε πρὸς τὸν ἄνδρα αὑτῆς, λέγουσα, Ἄνθρωπος Θεοῦ ἦλθε πρὸς ἐμέ, καὶ τὸ εἶδος αὐτοῦ ἦτο ὡς εἶδος ἀγγέλου Θεοῦ, φοβερὸν σφόδρα· ἀλλὰ δὲν ἠρώτησα αὐτὸν πόθεν εἶναι, οὐδὲ τὸ ὄνομα αὑτοῦ ἐφανέρωσεν εἰς ἐμέ·
7 καὶ εἶπε πρὸς ἐμέ, Ἰδού, θέλεις συλλάβει καὶ θέλεις γεννήσει υἱόν· τώρα λοιπὸν μή πίῃς οἶνον μηδὲ σίκερα καὶ μή φάγῃς μηδὲν ἀκάθαρτον· διότι τὸ παιδίον θέλει εἶσθαι Ναζηραῖος εἰς τὸν Θεόν, ἐκ κοιλίας μητρὸς αὑτοῦ ἕως τῆς ἡμέρας τοῦ θανάτου αὑτοῦ.
8 Τότε προσευχήθη ὁ Μανωὲ πρὸς τὸν Κύριον, καὶ εἶπε, Δέομαι, Κύριέ μου, ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, τὸν ὁποῖον ἀπέστειλας, ἄς ἔλθῃ πάλιν πρὸς ἡμᾶς καὶ ἄς διδάξῃ ἡμᾶς τί νὰ κάμωμεν εἰς τὸ παιδίον, τὸ ὁποῖον μέλλει νὰ γεννηθῇ.
9 Καὶ εἰσήκουσεν ὁ Θεὸς τὴν φωνήν τοῦ Μανωέ· καὶ ἦλθε πάλιν ὁ ἄγγελος τοῦ Θεοῦ πρὸς τὴν γυναῖκα, ἐνῷ αὐτή ἐκάθητο ἐν τῷ ἀγρῷ· ὁ δὲ Μανωέ ὁ ἀνήρ αὐτῆς δὲν ἦτο μετ᾿ αὐτῆς.
10 Καὶ ἔτρεξεν ἡ γυνή μετὰ σπουδῆς καὶ ἀνήγγειλε πρὸς τὸν ἄνδρα αὑτῆς, λέγουσα πρὸς αὐτόν, Ἰδού, ἐφάνη εἰς ἐμὲ ὁ ἄνθρωπος, ὅστις ἦλθε πρὸς ἐμὲ τὴν ἡμέραν ἐκείνην.
11 Καὶ ἐσηκώθη ὁ Μανωὲ καὶ ἠκολούθησε τὴν γυναῖκα αὑτοῦ καὶ ἦλθε πρὸς τὸν ἄνθρωπον καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Σὺ εἶσαι ὁ ἄνθρωπος ὅστις ἐλάλησας πρὸς τὴν γυναῖκα; Ὁ δὲ εἶπεν, Ἐγώ.
12 Καὶ εἶπεν ὁ Μανωέ, Τώρα γενηθήτω ὁ λόγος σου· τί πρέπει νὰ κάμωμεν εἰς τὸ παιδίον καὶ τί νὰ γείνῃ εἰς αὐτό;
13 Καὶ εἶπεν ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου πρὸς τὸν Μανωέ, Ἀπὸ πάντων ὅσα εἶπα πρὸς τὴν γυναῖκα, ἄς φυλαχθῇ·
14 ἀπὸ παντὸς ὅ, τι ἐξέρχεται ἐξ ἀμπέλου ἄς μή φάγῃ καὶ οἶνον καὶ σίκερα ἄς μή πίῃ· καὶ μηδὲν ἀκάθαρτον ἄς μή φάγῃ· πάντα ὅσα παρήγγειλα εἰς αὐτήν, ἄς φυλάξῃ.
15 Καὶ εἶπεν ὁ Μανωὲ πρὸς τὸν ἄγγελον τοῦ Κυρίου, νὰ σὲ κρατήσωμεν, παρακαλῶ, καὶ νὰ ἑτοιμάσωμεν εἰς σὲ ἐρίφιον ἐξ αἰγῶν.
16 Καὶ εἶπεν ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου πρὸς τὸν Μανωέ, Καὶ ἄν μὲ κρατήσῃς, δὲν θέλω φάγει ἀπὸ τοῦ ἄρτου σου· καὶ ἐὰν κάμῃς ὁλοκαύτωμα, πρὸς τὸν Κύριον πρόσφερε αὐτό· διότι δὲν ἐγνώρισεν ὁ Μανωὲ ὅτι ἦτο ἄγγελος Κυρίου.
17 Καὶ εἶπεν ὁ Μανωὲ πρὸς τὸν ἄγγελον τοῦ Κυρίου, Τί εἶναι τὸ ὄνομά σου, διὰ νὰ σὲ δοξάσωμεν, ἀφοῦ ἐκπληρωθῇ ὁ λόγος σου;
18 Ὁ δὲ ἄγγελος τοῦ Κυρίου εἶπε πρὸς αὐτόν, Διὰ τί ἐρωτᾷς περὶ τοῦ ὀνόματός μου; διότι εἶναι θαυμαστόν.
19 Τότε ἔλαβεν ὁ Μανωὲ τὸ ἐρίφιον τὸ ἐξ αἰγῶν καὶ τὴν ἐξ ἀλφίτων προσφορὰν καὶ προσέφερεν εἰς τὸν Κύριον ἐπὶ τῆς πέτρας· καὶ ἐθαυματούργησεν· ὁ δὲ Μανωὲ καὶ ἡ γυνή αὐτοῦ ἔβλεπον.
20 Διότι, ἐνῷ ἡ φλὸξ ἀνέβαινεν ἐπάνωθεν τοῦ θυσιαστηρίου πρὸς τὸν οὐρανόν, ἀνέβη καὶ ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου ἐν τῇ φλογὶ τοῦ θυσιαστηρίου· ὁ δὲ Μανωέ καὶ ἡ γυνή αὐτοῦ ἔβλεπον· καὶ ἔπεσαν κατὰ πρόσωπον ἐπὶ τὴν γῆν.
21 Καὶ δὲν ἐφάνη πλέον ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου εἰς τὸν Μανωὲ καὶ εἰς τὴν γυναῖκα αὐτοῦ. Τότε ἐγνώρισεν ὁ Μανωὲ ὅτι ἦτο ἄγγελος Κυρίου.
22 Καὶ εἶπεν ὁ Μανωὲ πρὸς τὴν γυναῖκα αὑτοῦ, Βεβαίως θέλομεν ἀποθάνει, διότι εἴδομεν τὸν Θεόν.
23 Ἀλλ᾿ ἡ γυνή αὐτοῦ εἶπε πρὸς αὐτόν, Ἐὰν ὁ Κύριος ἤθελε νὰ θανατώσῃ ἡμᾶς, δὲν ἤθελε δεχθῆ ὁλοκαύτωμα καὶ προσφορὰν ἐκ τῆς χειρὸς ἡμῶν, οὐδὲ ἤθελε δείξει εἰς ἡμᾶς πάντα ταῦτα, οὐδὲ ἀναγγείλει πρὸς ἡμᾶς τοιαῦτα ἐν τοιούτῳ καιρῷ.
24 Καὶ ἐγέννησεν ἡ γυνή υἱὸν καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Σαμψών· καὶ ηὐξήνθη τὸ παιδίον, καὶ εὐλόγησεν αὐτὸ ὁ Κύριος.
25 Καὶ πνεῦμα Κυρίου ἤρχισε νὰ διεγείρῃ αὐτὸ ἐν τῷ στρατοπέδῳ τοῦ Δάν, μεταξὺ Σαραὰ καὶ Ἐσθαόλ. |