1 Οἱ δὲ υἱοὶ Ἰσραήλ ἔκαμον παράβασιν εἰς τὸ ἀνάθεμα· διότι Ἀχάν, ὁ υἱὸς τοῦ Χαρμί, υἱοῦ τοῦ Ζαβδί, υἱοῦ τοῦ Ζερά, ἐκ τῆς φυλῆς Ἰούδα, ἔλαβεν ἀπὸ τοῦ ἀναθέματος· καὶ ἐξήφθη ἡ ὀργή τοῦ Κυρίου κατὰ τῶν υἱῶν Ἰσραήλ.
2 Καὶ ἀπέστειλεν ὁ Ἰησοῦς ἀνθρώπους ἐκ τῆς Ἰεριχώ εἰς Γαί, τὴν πλησίον τῆς Βαὶθ-αὐέν, πρὸς τὸ ἀνατολικὸν μέρος τῆς Βαιθήλ· καὶ εἶπε πρὸς αὐτοὺς λέγων, Ἀνάβητε καὶ κατασκοπεύσατε τὴν γῆν. Καὶ οἱ ἄνθρωποι ἀνέβησαν καὶ κατεσκόπευσαν τὴν Γαί.
3 Καὶ ἐπιστρέψαντες πρὸς τὸν Ἰησοῦν εἶπαν πρὸς αὐτόν, Ἄς μή ἀναβῇ πᾶς ὁ λαός, ἀλλ᾿ ὡς δύο ἤ τρεῖς χιλιάδες ἄνδρες ἄς ἀναβῶσι καὶ ἄς πατάξωσι τὴν Γαί· μή βάλῃς πάντα τὸν λαὸν εἰς κόπον φέρων αὐτὸν ἕως ἐκεῖ· διότι εἶναι ὀλίγοι.
4 Καὶ ἀνέβησαν ἐκεῖ ἐκ τοῦ λαοῦ ὡς τρεῖς χιλιάδες ἄνδρες· καὶ ἔφυγον ἀπὸ προσώπου τῶν ἀνδρῶν τῆς Γαί.
5 Καὶ οἱ ἄνδρες τῆς Γαὶ ἐπάταξαν ἐξ αὐτῶν ἕως τριάκοντα ἕξ ἄνδρας· καὶ κατεδίωξαν αὐτοὺς ἀπ᾿ ἔμπροσθεν τῆς πύλης ἕως Σιβαρείμ, καὶ ἐπάταξαν αὐτοὺς εἰς τὸ κατωφερές· διὰ τὸ ὁποῖον αἱ καρδίαι τοῦ λαοῦ διελύθησαν, καὶ ἔγειναν ὡς ὕδωρ.
6 Καὶ διέρρηξεν ὁ Ἰησοῦς τὰ ἱμάτια αὑτοῦ, καὶ ἔπεσε κατὰ γῆς ἐπὶ πρόσωπον αὑτοῦ, ἔμπροσθεν τῆς κιβωτοῦ τοῦ Κυρίου ἕως ἑσπέρας, αὐτὸς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ Ἰσραήλ, καὶ ἐπέθεσαν χῶμα ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὑτῶν.
7 Καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς, Ἄ! Δέσποτα Κύριε, διὰ τί διεβίβασας τὸν λαὸν τοῦτον διὰ τοῦ Ἰορδάνου, διὰ νὰ μᾶς παραδώσῃς εἰς τὰς χεῖρας τῶν Ἀμορραίων, ὥστε νὰ ἀφανίσωσιν ἡμᾶς; εἴθε νὰ εὐχαριστούμεθα καθήμενοι πέραν τοῦ Ἰορδάνου!
8 Ὦ Κύριε, τί νὰ εἴπω, ἀφοῦ ὁ Ἰσραήλ ἔστρεψε τὰ νῶτα ἔμπροσθεν τῶν ἐχθρῶν αὑτοῦ;
9 καὶ ἀκούσαντες οἱ Χαναναῖοι καὶ πάντες οἱ κάτοικοι τῆς γῆς, θέλουσι περικυκλώσει ἡμᾶς καὶ ἐξαλείψει τὸ ὄνομα ἡμῶν ἀπὸ τῆς γῆς· καὶ τί θέλεις κάμει περὶ τοῦ ὀνόματός σου τοῦ μεγάλου;
10 Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς τὸν Ἰησοῦν, Σηκώθητι· διὰ τί ἔπεσες οὕτως ἐπὶ τὸ πρόσωπόν σου;
11 ἡμάρτησεν ὁ Ἰσραήλ, καὶ μάλιστα παρέβησαν τὴν διαθήκην μου, τὴν ὁποίαν προσέταξα αὐτούς· καὶ ἔτι ἔλαβον ἀπὸ τοῦ ἀναθέματος καὶ ἔτι ἔκλεψαν καὶ ἔτι ἐψεύσθησαν καὶ ἔτι ἔβαλον αὐτὸ εἰς τὰ σκεύη αὑτῶν·
12 διὰ τοῦτο δέν θέλουσι δυνηθῆ οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ νὰ σταθῶσιν ἔμπροσθεν τῶν ἐχθρῶν αὑτῶν, ἀλλὰ θέλουσι στρέψει τὰ νῶτα ἔμπροσθεν τῶν ἐχθρῶν αὑτῶν, διότι ἔγειναν ἀνάθεμα· οὐδὲ θέλω εἶσθαι πλέον μὲ σᾶς, ἐὰν δέν ἐξαλείψητε τὸ ἀνάθεμα ἐκ μέσου σας·
13 σηκωθεὶς ἁγίασον τὸν λαὸν καὶ εἰπέ, Ἁγιάσθητε διὰ τὴν αὔριον· διότι οὕτω λέγει Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ· Ἀνάθεμα εἶναι ἐν τῷ μέσῳ σου, Ἰσραήλ· δέν δύνασαι νὰ σταθῇς ἔμπροσθεν τῶν ἐχθρῶν σου, ἑωσοῦ ἀφαιρέσητε τὸ ἀνάθεμα ἐκ μέσου σας·
14 προσέλθετε λοιπὸν τὸ πρωΐ κατὰ τὰς φυλὰς σας· καὶ ἡ φυλή, τὴν ὁποίαν πιάσῃ ὁ Κύριος, θέλει προσέλθει κατὰ συγγενείας· καὶ ἡ συγγένεια, τὴν ὁποίαν πιάσῃ ὁ Κύριος, θέλει προσέλθει κατ᾿ οἰκογενείας· καὶ ἡ οἰκογένεια, τὴν ὁποίαν πιάσῃ ὁ Κύριος, θέλει προσέλθει κατὰ ἄνδρας·
15 καὶ ὅστις πιασθῇ ἔχων τὸ ἀνάθεμα, θέλει κατακαυθῆ ἐν πυρί, αὐτὸς καὶ πάντα ὅσα ἔχει· διότι παρέβη τὴν διαθήκην τοῦ Κυρίου καὶ διότι ἔπραξεν ἀνομίαν ἐν τῷ Ἰσραήλ.
16 Καὶ ἐξεγερθεὶς ὁ Ἰησοῦς τὸ πρωΐ, προσήγαγε τὸν Ἰσραήλ κατὰ τὰς φυλὰς αὐτῶν· καὶ ἐπιάσθη ἡ φυλή τοῦ Ἰούδα·
17 καὶ προσήγαγε τὰς συγγενείας τοῦ Ἰούδα, καὶ ἐπιάσθη ἡ συγγένεια τῶν Ζαραϊτῶν· καὶ προσήγαγε τὴν συγγένειαν τῶν Ζαραϊτῶν κατὰ ἄνδρας, καὶ ἐπιάσθη ὁ Ζαβδί·
18 καὶ προσήγαγε τὴν οἰκογένειαν αὐτοῦ κατὰ ἄνδρας, καὶ ἐπιάσθη ὁ Ἀχάν, ὁ υἱὸς τοῦ Χαρμί, υἱοῦ τοῦ Ζαβδί, υἱοῦ τοῦ Ζερά, ἐκ τῆς φυλῆς Ἰούδα.
19 Καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς πρὸς τὸν Ἀχάν, Τέκνον μου, δὸς τώρα δόξαν εἰς Κύριον τὸν Θεὸν τοῦ Ἰσραήλ, καὶ ἐξομολογήθητι εἰς αὐτόν, καὶ εἰπὲ μοι τώρα τί ἔπραξας· μή κρύψῃς αὐτὸ ἀπ᾿ ἐμοῦ.
20 Καὶ ἀπεκρίθη ὁ Ἀχὰν πρὸς τὸν Ἰησοῦν καὶ εἶπε, Ἀληθῶς ἐγὼ ἥμαρτον εἰς Κύριον τὸν Θεὸν τοῦ Ἰσραήλ καὶ ἔπραξα οὕτω καὶ οὕτω·
21 ἰδὼν μεταξὺ τῶν λαφύρων μίαν καλήν Βαβυλωνικήν στολήν καὶ διακοσίους σίκλους ἀργυρίου καὶ ἔλασμα χρυσοῦ βάρους πεντήκοντα σίκλων, ἐπεθύμησα αὐτὰ καὶ ἔλαβον αὐτά· καὶ ἰδού, εἶναι κεκρυμμένα ἐν τῇ γῇ, κατὰ τὸ μέσον τῆς σκηνῆς μου, καὶ τὸ ἀργύριον ὑποκάτω αὐτῶν.
22 Καὶ ἀπέστειλεν ὁ Ἰησοῦς ἀνθρώπους· καὶ ἔτρεξαν εἰς τὴν σκηνήν, καὶ ἰδού, ἦσαν κεκρυμμένα ἐν τῇ σκηνῇ αὐτοῦ, καὶ τὸ ἀργύριον ὑποκάτω αὐτῶν.
23 Καὶ ἔλαβον αὐτὰ ἐκ μέσου τῆς σκηνῆς, καὶ ἔφεραν αὐτὰ πρὸς τὸν Ἰησοῦν καὶ πρὸς πάντας τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ, καὶ ἔθεσαν αὐτὰ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου.
24 Τότε ὁ Ἰησοῦς, καὶ πᾶς ὁ Ἰσραήλ μετ᾿ αὐτοῦ, ἐπίασαν τὸν Ἀχὰν τὸν υἱὸν τοῦ Ζερά, καὶ τὸ ἀργύριον καὶ τὴν στολήν καὶ τὸ ἔλασμα τοῦ χρυσοῦ καὶ τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ καὶ τὰς θυγατέρας αὐτοῦ καὶ τοὺς βόας αὐτοῦ καὶ τοὺς ὄνους αὐτοῦ καὶ τὰ πρόβατα αὐτοῦ καὶ τὴν σκηνήν αὐτοῦ καὶ πάντα ὅσα εἶχε, καὶ ἔφεραν αὐτοὺς εἰς τὴν κοιλάδα Ἀχώρ.
25 Καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς, Διὰ τί κατετάραξας ἡμᾶς; ὁ Κύριος θέλει σὲ καταταράξει τὴν ἡμέραν ταύτην. Καὶ πᾶς ὁ Ἰσραήλ ἐλιθοβόλησαν αὐτὸν μὲ λίθους καὶ κατέκαυσαν αὐτοὺς ἐν πυρὶ καὶ ἐλιθοβόλησαν αὐτοὺς μὲ λίθους.
26 Καὶ ἔστησαν ἐπ᾿ αὐτὸν σωρὸν λίθων μέγαν, ὅστις μένει ἕως τῆς σήμερον· οὕτως ἔπαυσεν ὁ Κύριος ἀπὸ τῆς ἐξάψεως τοῦ θυμοῦ αὑτοῦ· διὰ τοῦτο καλεῖται τὸ ὄνομα τοῦ τόπου ἐκείνου Κοιλὰς Ἀχὼρ ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης. |