1 Καὶ ἰδὼν ὁ Βαλαὰμ ὅτι ἦτο ἀρεστὸν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου νὰ εὐλογήσῃ τὸν Ἰσραήλ, δὲν ὑπῆγε, καθὼς ἄλλοτε, νὰ ζητήσῃ μαντείας, ἀλλ᾿ ἔστησε τὸ πρόσωπον αὑτοῦ πρὸς τὴν ἔρημον.
2 Καὶ ἀνύψωσεν ὁ Βαλαὰμ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτοῦ καὶ εἶδε τὸν Ἰσραήλ κατεσκηνωμένον κατὰ τὰς φυλὰς αὐτῶν· καὶ ἦλθεν ἐπ᾿ αὐτὸν τὸ πνεῦμα τοῦ Θεοῦ.
3 Καὶ ἀρχίσας τὴν παραβολήν αὑτοῦ εἶπε, Βαλαὰμ ὁ υἱὸς τοῦ Βεὼρ εἶπε, καὶ ὁ ἄνθρωπος, ὁ ἔχων ἀνοικτοὺς τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτοῦ, εἶπεν·
4 εἶπεν ἐκεῖνος, ὅστις ἤκουσε τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ, Ὅστις εἶδεν ὄρασιν τοῦ Παντοδυνάμου, πεσὼν εἰς ἔκστασιν, ἔχων ὅμως ἀνοικτοὺς τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτοῦ.
5 Πόσον ὡραῖαι εἶναι αἱ κατοικίαι σου, Ἰακὼβ, αἱ σκηναὶ σου, Ἰσραήλ.
6 Ὡς κοιλάδες εἶναι ἐξηπλωμέναι, ὡς παράδεισοι εἰς ὄχθας ποταμοῦ, ὡς δένδρα ἀλόης τὰ ὁποῖα ἐφύτευσεν ὁ Κύριος, ὡς κέδροι πλησίον τῶν ὑδάτων.
7 Θέλει ἐκχέει ὕδωρ ἐκ τῆς ἀντλίας αὑτοῦ, καὶ τὸ σπέρμα αὐτοῦ θέλει εἶσθαι εἰς ὕδατα πολλά, καὶ ὁ βασιλεὺς αὐτοῦ θέλει εἶσθαι ὑψηλότερος τοῦ Ἀγάγ, καὶ ἡ βασιλεία αὐτοῦ θέλει μεγαλυνθῆ.
8 Ὁ Θεὸς ἐξήγαγεν αὐτὸν ἐξ Αἰγύπτου· ἔχει ὡς δύναμιν μονοκέρωτος· θέλει καταφάγει τὰ ἔθνη τοὺς πολεμίους αὑτοῦ, καὶ θέλει συντρίψει τὰ ὀστᾶ αὐτῶν, καὶ θέλει κατατοξεύσει αὐτοὺς μὲ τὰ βέλη αὑτοῦ.
9 Ἀναπεσών, ἐκοιμήθη ὡς λέων, καὶ ὡς σκύμνος λέοντος· τίς θέλει ἐξεγείρει αὐτὸν; Εὐλογημένος ὁ εὐλογῶν σε καὶ κατηραμένος ὁ καταρώμενός σε.
10 Καὶ ἐξήφθη ὁ θυμὸς τοῦ Βαλὰκ ἐναντίον τοῦ Βαλαὰμ καὶ συνεκρότησε τὰς χεῖρας αὑτοῦ· καὶ εἶπεν ὁ Βαλὰκ πρὸς τὸν Βαλαάμ, διὰ νὰ καταρασθῇς τοὺς ἐχθροὺς μου σὲ ἐκάλεσα· καὶ ἰδού, σὺ εὐλογῶν εὐλόγησας αὐτοὺς τρίτην ταύτην φοράν·
11 τώρα λοιπὸν φύγε εἰς τὸν τόπον σου· ἔλεγον νὰ σὲ τιμήσω μὲ τιμάς· ἀλλ᾿ ἰδού, ὁ Κύριος σὲ ἐστέρησε τῆς τιμῆς.
12 Καὶ εἶπεν ὁ Βαλαὰμ πρὸς τὸν Βαλάκ, Δὲν εἶπον καὶ πρὸς τοὺς ἀπεσταλμένους σου, τοὺς ὁποίους ἀπέστειλας πρὸς ἐμέ, λέγων,
13 Καὶ ἄν μοὶ δώσῃ ὁ Βαλὰκ τὴν οἰκίαν αὑτοῦ πλήρη ἀργυρίου καὶ χρυσίου, δὲν δύναμαι νὰ παραβῶ τὴν προσταγήν τοῦ Κυρίου, ὥστε νὰ κάμω καλὸν ἤ κακὸν ἀπ᾿ ἐμαυτοῦ, ἀλλ᾿ ὅ, τι ὁ Κύριος λαλήσῃ, τοῦτο θέλω εἰπεῖ;
14 καὶ τώρα, ἰδού, ἐγὼ ὑπάγω πρὸς τὸν λαὸν μου· ἐλθὲ λοιπὸν νὰ σοὶ φανερώσω τί θέλει κάμει ὁ λαὸς οὗτος εἰς τὸν λαὸν σου εἰς τὰς ἐσχάτας ἡμέρας.
15 Καὶ ἀρχίσας τὴν παραβολήν αὑτοῦ εἶπε, Βαλαὰμ ὁ υἱὸς τοῦ Βεὼρ εἶπε, καὶ ὁ ἄνθρωπος, ὁ ἔχων ἀνοικτοὺς τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτοῦ, εἶπεν·
16 εἶπεν ἐκεῖνος, ὅστις ἤκουσε τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ, καὶ ἔλαβε τὴν γνῶσιν τοῦ Ὑψίστου, ὅστις εἶδεν ὄρασιν τοῦ Παντοδυνάμου, πεσὼν εἰς ἔκστασιν, ἔχων ὅμως ἀνοικτοὺς τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτοῦ·
17 Θέλω ἰδεῖ αὐτόν, ἀλλ᾿ οὐχὶ τώρα· θέλω θεωρήσει αὐτόν, ἀλλ᾿ οὐχὶ ἐκ τοῦ πλησίον· θέλει ἀνατείλει ἄστρον ἐξ Ἰακώβ, καὶ θέλει ἀναστηθῆ σκῆπτρον ἐκ τοῦ Ἰσραήλ, καὶ θέλει πατάξει τοὺς ἀρχηγοὺς Μωάβ, καὶ ἐξολοθρεύσει πάντας τοὺς υἱοὺς τοῦ Σήθ·
18 καὶ ὁ Ἐδὼμ θέλει εἶσθαι κληρονομία, καὶ ὁ Σηεὶρ θέλει εἶσθαι κληρονομία εἰς τοὺς ἐχθροὺς αὑτοῦ· καὶ ὁ Ἰσραήλ θέλει πράξει ἐν ἰσχύϊ·
19 καὶ θέλει ἐξέλθει ἐξ Ἰακὼβ ὁ ἐξουσιάζων, καὶ θέλει ἐξολοθρεύσει τὸν διασωθέντα ἐκ τῆς πόλεως.
20 Καὶ ἰδὼν τὸν Ἀμαλήκ, ἤρχισε τὴν παραβολήν αὑτοῦ καὶ εἶπεν, Ὁ Ἀμαλήκ εἶναι ἀρχή τῶν ἐθνῶν· ἀλλ᾿ ἐν τῷ τέλει αὐτοῦ θέλει ἀφανισθῆ.
21 Καὶ ἰδὼν τὸν Κεναῖον, ἤρχισε τὴν παραβολήν αὑτοῦ καὶ εἶπεν, Ἰσχυρὰ εἶναι ἡ κατοικία σου, καὶ θέτεις τὴν φωλεὰν σου ἐπὶ τὴν πέτραν·
22 πλήν ὁ Κεναῖος θέλει καταπορθηθῆ, ἑωσοῦ σὲ φέρῃ αἰχμάλωτον ὁ Ἀσσούρ.
23 Καὶ ἐπανέλαβε τὴν παραβολήν αὑτοῦ καὶ εἶπεν, Ὦ! τίς θέλει ζήσει, ὅταν ὁ Θεὸς κάμῃ τοῦτο;
24 Καὶ πλοῖα θέλουσιν ἐλθεῖ ἀπὸ τῶν παραλίων τῶν Κητιαίων, καὶ θέλουσι καταθλίψει τὸν Ἀσσούρ, καὶ θέλουσι καταθλίψει τὸν Ἕβερ· ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνοι θέλουσιν ἐξαφανισθῆ.
25 Καὶ σηκωθεὶς ὁ Βαλαὰμ ἀνεχώρησε καὶ ἐπέστρεψεν εἰς τὸν τόπον αὑτοῦ· ὁ δὲ Βαλὰκ ἀπῆλθε καὶ αὐτὸς εἰς τὴν ὁδὸν αὑτοῦ. |
