1 Καὶ ἐγόγγυζεν ὁ λαὸς πονηρὰ εἰς τὰ ὦτα τοῦ Κυρίου· καὶ ὁ Κύριος ἤκουσε καὶ ἐξήφθη ἡ ὀργή αὐτοῦ· καὶ ἐξεκαύθη μεταξὺ αὐτῶν πῦρ Κυρίου καὶ κατέφαγε τὸ ἄκρον τοῦ στρατοπέδου.
2 Καὶ ἑβόησεν ὁ λαὸς πρὸς τὸν Μωϋσῆν· καὶ ὁ Μωϋσῆς προσηυχήθη πρὸς τὸν Κύριον καὶ ἔπαυσε τὸ πῦρ.
3 Καὶ ἐκαλέσθη τὸ ὄνομα τοῦ τόπου ἐκείνου Ταβερά, διότι ἐξεκαύθη μεταξὺ αὐτῶν πῦρ Κυρίου.
4 Καὶ τὸ σύμμικτον πλῆθος τὸ μεταξὺ αὐτῶν, ἐπεθύμησαν ἐπιθυμίαν· καὶ ἔκλαιον πάλιν καὶ οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ, καὶ εἶπαν, Τίς θέλει δώσει εἰς ἡμᾶς κρέας νὰ φάγωμεν;
5 ἐνθυμούμεθα τὰ ὀψάρια, τὰ ὁποῖα ἐτρώγομεν ἐν Αἰγύπτῳ δωρεάν, τὰ ἀγγούρια καὶ τὰ πεπόνια καὶ τὰ πράσα καὶ τὰ κρόμμυα καὶ τὰ σκόρδα·
6 τώρα δὲ ἡ ψυχή ἡμῶν εἶναι κατάξηρος· δὲν εἶναι εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς ἡμῶν οὐδὲν ἄλλο παρὰ τοῦτο τὸ μάννα.
7 Τὸ δὲ μάννα ἦτο ὡς ὁ σπόρος τοῦ κοριάνδρου, καὶ τὸ χρῶμα αὐτοῦ ὡς τὸ χρῶμα τοῦ βδελλίου.
8 Ὁ λαὸς περιεφέρετο συνάγων αὐτὸ, καὶ ἤλεθον εἰς μύλον ἤ ἐκοπάνιζον αὐτὸ εἰς ἰγδίον καὶ ἔψηνον αὐτὸ εἰς χύτραν καὶ ἔκαμνον ἐγκρυφίας ἐξ αὐτοῦ· καὶ ἡ γεῦσις αὐτοῦ ἦτο ὡς γεῦσις λαγάνου ἐξ ἐλαίου.
9 Καὶ ὅτε κατέβαινεν ἡ δρόσος εἰς τὸ στρατόπεδον τὴν νύκτα, ἔπιπτε τὸ μάννα ἐπ᾿ αὐτῆς.
10 Καὶ ἤκουσεν ὁ Μωϋσῆς τὸν λαὸν κλαίοντα κατὰ τὰς συγγενείας αὑτῶν, ἕκαστον εἰς τὴν θύραν τῆς σκηνῆς αὐτοῦ· καὶ ἐξήφθη ἡ ὀργή τοῦ Κυρίου σφόδρα· ἐφάνη δὲ τοῦτο κακὸν καὶ εἰς τὸν Μωϋσῆν.
11 Καὶ εἶπεν ὁ Μωϋσῆς πρὸς τὸν Κύριον, Διὰ τί ἐταλαιπώρησας τὸν δοῦλόν σου; καὶ διὰ τί δὲν εὕρηκα χάριν ἐνώπιόν σου, ὥστε ἔβαλες ἐπ᾿ ἐμὲ τὸ φορτίον ὅλον τοῦ λαοῦ τούτου;
12 μήπως ἐγὼ συνέλαβον ὅλον τὸν λαὸν τοῦτον; ἤ ἐγὼ ἐγέννησα αὐτούς, διὰ νὰ μοὶ λέγῃς, Λάβε αὐτὸν εἰς τὸν κόλπον σου, καθὼς βαστάζει ἡ τροφὸς τὸ θηλάζον βρέφος, εἰς τὴν γῆν τὴν ὁποίαν ὥμοσας πρὸς τοὺς πατέρας αὐτῶν;
13 πόθεν εἰς ἐμὲ κρέατα νὰ δώσω εἰς ὅλον τὸν λαὸν τοῦτον; διότι κλαίουσι πρὸς ἐμέ, λέγοντες, Δὸς εἰς ἡμᾶς κρέας νὰ φάγωμεν·
14 δὲν δύναμαι ἐγὼ μόνος νὰ βαστάσω ὅλον τὸν λαὸν τοῦτον, διότι εἶναι πολὺ βαρὺ εἰς ἐμέ·
15 καὶ ἄν κάμνῃς οὕτως εἰς ἐμέ, θανάτωσόν με εὐθύς, δέομαι, ἐὰν εὕρηκα χάριν ἐνώπιόν σου, διὰ νὰ μή βλέπω τὴν δυστυχίαν μου.
16 Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν, Σύναξον εἰς ἐμὲ ἑβδομήκοντα ἄνδρας ἐκ τῶν πρεσβυτέρων τοῦ Ἰσραήλ, τοὺς ὁποίους γνωρίζεις ὅτι εἶναι πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ καὶ ἄρχοντες αὐτῶν· καὶ φέρε αὐτοὺς εἰς τὴν σκηνήν τοῦ μαρτυρίου, ὅπου θέλουσι σταθῆ μετὰ σοῦ.
17 Καὶ θέλω καταβῆ καὶ λαλήσει ἐκεῖ μετὰ σοῦ· καὶ θέλω λάβει ἀπὸ τοῦ πνεύματος τοῦ ἐπὶ σὲ καὶ θέλω ἐπιθέσει ἐπ᾿ αὐτούς· καὶ θέλουσι βαστάζει τὸ φορτίον τοῦ λαοῦ μετὰ σοῦ, διὰ νὰ μή βαστάζῃς αὐτὸ σὺ μόνος.
18 Καὶ εἰπὲ πρὸς τὸν λαόν, Ἁγιάσατε ἑαυτοὺς διὰ τὴν αὔριον, καὶ θέλετε φάγει κρέας· διότι ἐκλαύσατε εἰς τὰ ὦτα τοῦ Κυρίου λέγοντες, Τίς θέλει δώσει εἰς ἡμᾶς κρέας νὰ φάγωμεν; διότι καλὰ ἤμεθα ἐν Αἰγύπτῳ. Διὰ τοῦτο θέλει σᾶς δώσει κρέας ὁ Κύριος, καὶ θέλετε φάγει·
19 δὲν θέλετε φάγει μίαν ἡμέραν οὔτε δύο ἡμέρας οὔτε πέντε ἡμέρας οὔτε δέκα ἡμέρας, οὔτε εἴκοσι ἡμέρας·
20 ὁλόκληρον μῆνα θέλετε φάγει, ἑωσοῦ ἐξέλθῃ ἐκ τῶν μυκτήρων σας καὶ γείνῃ εἰς ἐσᾶς ἀηδία· διότι ἠπειθήσατε εἰς τὸν Κύριον, ὅστις εἶναι μεταξύ σας, καὶ ἐκλαύσατε ἐνώπιον αὐτοῦ, λέγοντες, Διὰ τί νὰ ἀναχωρήσωμεν ἀπὸ τῆς Αἰγύπτου;
21 Καὶ εἶπεν ὁ Μωϋσῆς, Ἑξακόσιαι χιλιάδες πεζῶν εἶναι ὁ λαός, ἐν μέσῳ τῶν ὁποίων ἐγὼ εἶμαι καὶ σὺ εἶπας, Θέλω δώσει εἰς αὐτοὺς κρέας, διὰ νὰ φάγωσιν ὁλόκληρον μῆνα.
22 Θέλουσι σφαχθῆ δι᾿ αὐτοὺς τὰ ποίμνια καὶ αἱ ἀγέλαι, διὰ νὰ ἐξαρκέσωσιν εἰς αὐτοὺς; ἤ θέλουσι συναχθῆ ὁμοῦ πάντα τὰ ὀψάρια τῆς θαλάσσης δι᾿ αὐτούς, διὰ νὰ ἐξαρκέσωσιν εἰς αὐτοὺς;
23 Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν, Μήπως ἡ χεὶρ τοῦ Κυρίου ἐσμικρύνθη; τώρα θέλεις ἰδεῖ ἄν ἐκτελῆται ὁ λόγος μου, ἤ οὐχί.
24 Καὶ ἐξῆλθεν ὁ Μωϋσῆς καὶ εἶπε πρὸς τὸν λαὸν τοὺς λόγους τοῦ Κυρίου· καὶ συνήγαγε τοὺς ἑβδομήκοντα ἄνδρας ἐκ τῶν πρεσβυτέρων τοῦ λαοῦ καὶ ἔστησεν αὐτοὺς κύκλῳ τῆς σκηνῆς.
25 Καὶ κατέβη Κύριος ἐν νεφέλῃ καὶ ἐλάλησε πρὸς αὐτόν, καὶ ἔλαβεν ἀπὸ τοῦ πνεύματος τοῦ ἐπ᾿ αὐτὸν καὶ ἐπέθηκεν ἐπὶ τοὺς ἑβδομήκοντα ἄνδρας τοὺς πρεσβυτέρους· καὶ ἀφοῦ ἐκάθησεν ἐπ᾿ αὐτοὺς τὸ πνεῦμα, ἐπροφήτευσαν ἀλλὰ δὲν ἐξηκολούθησαν.
26 Ἔμειναν ὅμως δύο ἄνδρες ἐν τῷ στρατοπέδῳ, τὸ ὄνομα τοῦ ἑνὸς Ἐλδὰδ καὶ τὸ ὄνομα τοῦ δευτέρου Μηδάδ· καὶ ἐκάθησεν ἐπ᾿ αὐτοὺς τὸ πνεῦμα· καὶ οὗτοι ἦσαν ἐκ τῶν καταγεγραμμένων, δὲν ἐξῆλθον ὅμως εἰς τὴν σκηνήν· καὶ ἐπροφήτευον ἐν τῷ στρατοπέδῳ.
27 Καὶ ἔδραμε νεανίσκος τις καὶ ἀνήγγειλε πρὸς τὸν Μωϋσῆν λέγων, Ὁ Ἐλδὰδ καὶ ὁ Μηδὰδ προφητεύουσιν ἐν τῷ στρατοπέδῳ.
28 Καὶ Ἰησοῦς ὁ υἱὸς τοῦ Ναυῆ, ὁ θεράπων τοῦ Μωϋσέως, ὁ ἐκλεκτὸς αὐτοῦ, ἀπεκρίθη καὶ εἶπε, Κύριέ μου Μωϋσῆ, ἐμπόδισον αὐτούς.
29 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Μωϋσῆς, Ζηλοτυπεῖς ὑπὲρ ἐμοῦ; εἴθε πᾶς ὁ λαὸς τοῦ Κυρίου νὰ ἦσαν προφῆται, καὶ ὁ Κύριος νὰ ἐπέθετεν ἐπ᾿ αὐτοὺς τὸ πνεῦμα αὑτοῦ!
30 Καὶ ἀνεχώρησεν ὁ Μωϋσῆς εἰς τὸ στρατόπεδον, αὐτὸς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ Ἰσραήλ.
31 Καὶ ἐξῆλθεν ἄνεμος παρὰ Κυρίου καὶ ἔφερεν ὀρτύκια ἀπὸ τῆς θαλάσσης καὶ ἔρριψεν αὐτὰ ἐπὶ τὸ στρατόπεδον, ἕως μιᾶς ἡμέρας ὁδὸν ἐντεῦθεν καὶ ἕως μιᾶς ἡμέρας ὁδὸν ἐντεῦθεν, κύκλῳ τοῦ στρατοπέδου· καὶ ἦσαν ἕως δύο πήχας ἐπὶ τὸ πρόσωπον τῆς γῆς.
32 Καὶ σηκωθεὶς ὁ λαὸς ὅλην ἐκείνην τὴν ἡμέραν καὶ ὅλην τὴν νύκτα καὶ ὅλην τὴν ἀκόλουθον ἡμέραν, ἐσύναξαν τὰ ὀρτύκια· ὁ συνάξας τὸ ὀλιγώτερον, ἐσύναξε δέκα χομόρ· καὶ ἐξήπλονον αὐτὰ κύκλῳ τοῦ στρατοπέδου δι᾿ ἑαυτούς.
33 Ἐνῷ δὲ τὸ κρέας ἦτο ἔτι εἰς τοὺς ὀδόντας αὐτῶν, πρὶν μασσηθῇ, ἐξήφθη ἡ ὀργή τοῦ Κυρίου ἐπὶ τὸν λαόν· καὶ ἐπάταξε Κύριος τὸν λαὸν ἐν πληγῇ μεγάλῃ σφόδρα.
34 Καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα τοῦ τόπου ἐκείνου Κιβρὼθ-ἀττααβά, διότι ἐκεῖ ἐτάφη ὁ λαὸς ὁ ἐπιθυμητής.
35 Καὶ ἀνεχώρησεν ὁ λαὸς ἀπὸ Κιβρὼθ-ἀττααβὰ εἰς Ἀσηρὼθ καὶ ἔμεινεν ἐν Ἀσηρώθ. |