1 Καὶ ἐξῆλθε Δείνα ἡ θυγάτηρ τῆς Λείας, τὴν ὁποίαν ἐγέννησεν εἰς τὸν Ἰακώβ, διὰ νὰ ἴδῃ τὰς θυγατέρας τοῦ τόπου.
2 Καὶ ἰδὼν αὐτήν Συχέμ, ὁ υἱὸς τοῦ Ἐμμὼρ τοῦ Εὐαίου, ἄρχοντος τοῦ τόπου, ἔλαβεν αὐτήν, καὶ ἐκοιμήθη μετ᾿ αὐτῆς καὶ ἐταπείνωσεν αὐτήν.
3 Καὶ ἡ ψυχή αὐτοῦ προσεκολλήθη εἰς τὴν Δείναν, τὴν θυγατέρα τοῦ Ἰακώβ· καὶ ἠγάπησε τὴν κόρην καὶ ἐλάλησε κατὰ τὴν καρδίαν τῆς κόρης.
4 Καὶ εἶπεν ὁ Συχὲμ πρὸς Ἐμμὼρ τὸν πατέρα αὑτοῦ, λέγων, Λάβε μοι τὴν κόρην ταύτην εἰς γυναῖκα.
5 Καὶ ἤκουσεν ὁ Ἰακώβ, ὅτι ἐμίανε τὴν Δείναν τὴν θυγατέρα αὐτοῦ· οἱ δὲ υἱοὶ αὐτοῦ ἦσαν μετὰ τῶν κτηνῶν αὐτοῦ ἐν τῷ ἀγρῷ· καὶ παρεσιώπησεν ὁ Ἰακὼβ ἑωσοῦ ἔλθωσιν.
6 Ἐμμὼρ δέ, ὁ πατήρ τοῦ Συχέμ, ἐξῆλθε πρὸς τὸν Ἰακώβ, διὰ νὰ ὁμιλήσῃ μετ᾿ αὐτοῦ.
7 Καὶ ἦλθον οἱ υἱοὶ τοῦ Ἰακὼβ ἐκ τοῦ ἀγροῦ, καθὼς ἤκουσαν τοῦτο· καὶ ἠγανάκτησαν οἱ ἄνδρες καὶ ἐθυμώθησαν σφόδρα, ὅτι ἔπραξεν αἰσχρὰ εἰς τὸν Ἰσραήλ, κοιμηθεὶς μετὰ τῆς θυγατρὸς τοῦ Ἰακώβ· τὸ ὁποῖον δὲν ἔπρεπε νὰ γείνῃ.
8 Καὶ ἐλάλησε πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἐμμώρ, λέγων, Ἡ ψυχή τοῦ Συχὲμ τοῦ υἱοῦ μου προσηλώθη εἰς τὴν θυγατέρα σας· δότε αὐτήν εἰς αὐτόν, παρακαλῶ, εἰς γυναῖκα·
9 καὶ συμπενθερεύσατε μεθ᾿ ἡμῶν· τὰς θυγατέρας σας δότε εἰς ἡμᾶς, καὶ τὰς θυγατέρας ἡμῶν λάβετε εἰς ἑαυτούς·
10 καὶ κατοικήσατε μεθ᾿ ἡμῶν· ἰδού, ἡ γῆ εἶναι ἔμπροσθέν σας· κατοικεῖτε καὶ ἐμπορεύεσθε ἐπ᾿ αὐτῆς καὶ κάμετε κτήματα ἐν αὐτῇ.
11 Εἶπε δὲ ὁ Συχὲμ πρὸς τὸν πατέρα αὐτῆς καὶ πρὸς τοὺς ἀδελφοὺς αὐτῆς, Ἄς εὕρω χάριν ἔμπροσθέν σας· καὶ ὅ, τι εἴπητε εἰς ἐμὲ θέλω δώσει·
12 ζητήσατε παρ᾿ ἐμοῦ ὅσην προῖκα θέλετε, καὶ ὅσα χαρίσματα, καὶ θέλω δώσει αὐτά, καθὼς ἠθέλετε μοὶ εἰπεῖ· μόνον δότε μοι τὴν κόρην εἰς γυναῖκα.
13 Ἀπεκρίθησαν δὲ οἱ υἱοὶ τοῦ Ἰακὼβ πρὸς τὸν Συχὲμ καὶ πρὸς τὸν Ἐμμὼρ τὸν πατέρα αὐτοῦ, μετὰ δόλου· καὶ ἐλάλησαν
14 καὶ εἶπον πρὸς αὐτούς, Δὲν δυνάμεθα νὰ κάμωμεν τὸ πρᾶγμα τοῦτο, νὰ δώσωμεν τὴν ἀδελφήν ἡμῶν εἰς ἄνθρωπον ἀπερίτμητον· διότι τοῦτο εἶναι ὄνειδος εἰς ἡμᾶς·
15 ἐπὶ τούτῳ μόνον θέλομεν συμφωνήσει μὲ σᾶς· Ἐὰν σεῖς γείνετε ὡς ἡμεῖς, περιτέμνοντες πᾶν ἀρσενικὸν μεταξὺ σας,
16 τότε θέλομεν δώσει τὰς θυγατέρας ἡμῶν εἰς ἐσᾶς, καὶ τὰς θυγατέρας σας θέλομεν λάβει εἰς ἡμᾶς, καὶ θέλομεν κατοικήσει μὲ σᾶς καὶ θέλομεν γείνει εἷς λαός·
17 ἐάν ὅμως δὲν μᾶς ἀκούσητε νὰ περιτμηθῆτε, τότε θέλομεν λάβει τὴν θυγατέρα ἡμῶν καὶ θέλομεν ἀναχωρήσει.
18 Καὶ ἤρεσαν οἱ λόγοι αὐτῶν εἰς τὸν Ἐμμὼρ καὶ εἰς τὸν Συχὲμ τὸν υἱὸν τοῦ Ἐμμώρ·
19 καὶ δὲν ἐβράδυνεν ὁ νέος νὰ κάμῃ τὸ πρᾶγμα, διότι ὑπερηγάπα τὴν θυγατέρα τοῦ Ἰακώβ· καὶ ἦτο ὁ ἐνδοξότερος παντὸς τοῦ οἴκου τοῦ πατρὸς αὑτοῦ.
20 Καὶ ἦλθεν ὁ Ἐμμὼρ καὶ ὁ Συχὲμ ὁ υἱὸς αὐτοῦ εἰς τὴν πύλην τῆς πόλεως αὑτῶν, καὶ ἐλάλησαν πρὸς τοὺς ἄνδρας τῆς πόλεως αὑτῶν λέγοντες,
21 Οἱ ἄνθρωποι οὗτοι εἶναι εἰρηνικοὶ μεθ᾿ ἡμῶν· ἄς κατοικήσωσι λοιπὸν ἐν τῇ γῇ καὶ ἄς ἐμπορεύωνται ἐν αὐτῇ· διότι ἡ γῆ, ἰδού, εἶναι ἀρκετὰ εὐρύχωρος δι᾿ αὐτούς· τὰς θυγατέρας αὐτῶν ἄς λάβωμεν εἰς γυναῖκας, καὶ τὰς θυγατέρας ἡμῶν ἄς δώσωμεν εἰς αὐτούς·
22 ἐπὶ τούτῳ μόνον θέλουσι συμφωνήσει μὲ ἡμᾶς οἱ ἄνθρωποι διὰ νὰ κατοικήσωσι μεθ᾿ ἡμῶν, ὥστε νὰ γείνωμεν εἷς λαός, ἐὰν περιτμηθῇ πᾶν ἀρσενικὸν μεταξὺ ἡμῶν, καθὼς αὐτοὶ περιτέμνονται·
23 τὰ ποίμνια αὐτῶν καὶ τὰ ὑπάρχοντα αὐτῶν καὶ πάντα τὰ κτήνη αὐτῶν δὲν θέλουσιν εἶσθαι ἰδικὰ μας; μόνον ἄς συμφωνήσωμεν μὲ αὐτούς, καὶ θέλουσι κατοικήσει μεθ᾿ ἡμῶν.
24 Καὶ εἰσήκουσαν τοῦ Ἐμμὼρ καὶ Συχὲμ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ πάντες οἱ ἐξερχόμενοι ἐκ τῆς πύλης τῆς πόλεως αὐτοῦ· καὶ περιετμήθη πᾶν ἀρσενικόν, πάντες οἱ ἐξερχόμενοι διὰ τῆς πύλης τῆς πόλεως αὐτοῦ.
25 τὴν δὲ τρίτην ἡμέραν, ὅτε ἦσαν ἐν τῷ πόνῳ, δύο ἐκ τῶν υἱῶν τοῦ Ἰακώβ, ὁ Συμεὼν καὶ ὁ Λευΐ, ἀδελφοὶ τῆς Δείνας, ἔλαβον ἕκαστος τὴν μάχαιραν αὑτοῦ, καὶ εἰσῆλθον εἰς τὴν πόλιν ἀσφαλῶς καὶ ἐφόνευσαν πᾶν ἀρσενικόν.
26 Καὶ τὸν Ἐμμὼρ καὶ τὸν Συχὲμ τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐφόνευσαν ἐν στόματι μαχαίρας· καὶ ἔλαβον τὴν Δείναν ἐκ τοῦ οἴκου τοῦ Συχὲμ καὶ ἐξῆλθον.
27 Οἱ δὲ υἱοὶ τοῦ Ἰακὼβ ἦλθον ἐπὶ τοὺς πεφονευμένους καὶ διήρπασαν τὴν πόλιν, ἐπειδή εἶχον μιάνει τὴν ἀδελφήν αὐτῶν.
28 Ἔλαβον τὰ πρόβατα αὐτῶν καὶ τοὺς βόας αὐτῶν καὶ τοὺς ὄνους αὐτῶν καὶ ὅ, τι ἦτο ἐν τῇ πόλει καὶ ὅ, τι ἐν τῷ ἀγρῷ·
29 καὶ πᾶσαν τὴν περιουσίαν αὐτῶν καὶ πάντα τὰ παιδία αὐτῶν καὶ τὰς γυναῖκας αὐτῶν ἠχμαλώτισαν· καὶ πᾶν ὅ, τι εὑρίσκετο ἐν ταῖς οἰκίαις διήρπασαν.
30 Εἶπε δὲ ὁ Ἰακὼβ πρὸς τὸν Συμεὼν καὶ πρὸς τὸν Λευΐ, Εἰς ταραχήν μὲ ἐβάλετε, κάμνοντές με μισητὸν μεταξὺ τῶν κατοίκων τῆς γῆς, μεταξύ τῶν Χαναναίων καὶ Φερεζαίων· ἐγὼ δὲ ὀλίγους ἀνθρώπους ἔχω, καὶ ἐκεῖνοι θέλουσι συναχθῆ ἐναντίον μου καὶ θέλουσι μὲ πατάξει καὶ θέλω ἀπολεσθῆ ἐγὼ καὶ ὁ οἶκός μου.
31 Οἱ δὲ εἶπον, Ἔπρεπε λοιπὸν τὴν ἀδελφήν ἡμῶν νὰ μεταχειρισθῶσιν ὡς πόρνην; |