1 Καὶ ἐκίνησεν ἐκεῖθεν ὁ Ἀβραὰμ εἰς τὴν γῆν τὴν πρὸς μεσημβρίαν, καὶ κατῴκησε μεταξὺ Κάδης καὶ Σούρ· καὶ παρῴκησεν ἐν Γεράροις.
2 Καὶ εἶπεν ὁ Ἀβραὰμ περὶ Σάρρας τῆς γυναικὸς αὑτοῦ, Ἀδελφή μου εἶναι. Ἔστειλε δὲ Ἀβιμέλεχ ὁ βασιλεὺς τῶν Γεράρων, καὶ ἔλαβε τὴν Σάρραν.
3 Καὶ ἦλθεν ὁ Θεὸς πρὸς τὸν Ἀβιμέλεχ κατ᾿ ὄναρ τὴν νύκτα, καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Ἰδού, σὺ ἀποθνήσκεις ἐξ αἰτίας τῆς γυναικός, τὴν ὁποίαν ἔλαβες· διότι εἶναι νενυμφευμένη μὲ ἄνδρα.
4 Ὁ δὲ Ἀβιμέλεχ δὲν εἶχε πλησιάσει εἰς αὐτήν· καὶ εἶπε, Κύριε, ἤθελες φονεύσει ἔθνος ἔτι καὶ δίκαιον;
5 δὲν μοὶ εἶπεν αὐτός, Ἀδελφή μου εἶναι; καὶ αὐτή πάλιν, αὐτή εἶπεν, Ἀδελφὸς μου εἶναι. Ἐν εὐθύτητι τῆς καρδίας μου καὶ ἐν καθαρότητι τῶν χειρῶν μου ἔπραξα τοῦτο.
6 Εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ Θεὸς κατ᾿ ὄναρ, Καὶ ἐγὼ ἐγνώρισα ὅτι ἐν εὐθύτητι τῆς καρδίας σου ἔπραξας τοῦτο· ὅθεν καὶ ἐγὼ σὲ ἐμπόδισα ἀπὸ τοῦ νὰ ἁμαρτήσῃς εἰς ἐμέ· διὰ τοῦτο δὲν σὲ ἀφῆκα νὰ ἐγγίσῃς αὐτήν·
7 τώρα λοιπὸν ἀπόδος τὴν γυναῖκα πρὸς τὸν ἄνθρωπον, διότι εἶναι προφήτης· καὶ θέλει προσευχηθῆ ὑπὲρ σοῦ καὶ θέλεις ζήσει· ἀλλ᾿ ἐὰν δὲν ἀποδώσῃς αὐτήν, ἔξευρε ὅτι ἐξάπαντος θέλεις ἀποθάνει, σὺ καὶ πάντα ὅσα ἔχεις.
8 Σηκωθεὶς δὲ ὁ Ἀβιμέλεχ ἐνωρὶς τὸ πρωΐ, ἐκάλεσε πάντας τούς δούλους αὑτοῦ, καὶ ἐλάλησε πάντας τοὺς λόγους τούτους εἰς ἐπήκοον αὐτῶν· καὶ ἐφοβήθησαν οἱ ἄνθρωποι σφόδρα.
9 Καὶ ἐκάλεσεν ὁ Ἀβιμέλεχ τὸν Ἀβραὰμ καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Τί ἔπραξας εἰς ἡμᾶς; καὶ τί ἁμάρτημα ἔπραξα εἰς σέ, ὥστε ἐπέφερες ἐπ᾿ ἐμὲ καὶ ἐπὶ τὸ βασίλειόν μου, ἁμαρτίαν μεγάλην; ἔπραξας εἰς ἐμὲ πρᾶγμα, τὸ ὁποῖον δὲν ἔπρεπε νὰ πραχθῇ.
10 Καὶ εἶπεν ὁ Ἀβιμέλεχ πρὸς τὸν Ἀβραάμ, Τί εἶδες, ὥστε νὰ πράξῃς τὸ πρᾶγμα τοῦτο;
11 Καὶ εἶπεν ὁ Ἀβραάμ, Ἐπειδή ἐγὼ εἶπον, Βέβαια δὲν εἶναι φόβος Θεοῦ ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ καὶ θέλουσι μὲ φονεύσει διὰ τὴν γυναῖκά μου·
12 καὶ ὅμως ἀληθῶς ἀδελφή μου εἶναι, θυγάτηρ τοῦ πατρὸς μου, ἀλλ᾿ οὐχὶ θυγάτηρ τῆς μητρὸς μου· καὶ ἔγεινε γυνή μου.
13 καὶ ὅτε μὲ ἔκαμεν ὁ Θεὸς νὰ ἐξέλθω ἐκ τοῦ οἴκου τοῦ πατρὸς μου, εἶπον πρὸς αὐτήν, Ταύτην τὴν χάριν θέλεις κάμει εἰς ἐμέ· εἰς πάντα τόπον ὅπου ἄν ὑπάγωμεν, λέγε περὶ ἐμοῦ, Οὗτος εἶναι ἀδελφὸς μου.
14 Καὶ ἔλαβεν ὁ Ἀβιμέλεχ πρόβατα καὶ βόας καὶ δούλους καὶ δούλας, καὶ ἔδωκεν εἰς τὸν Ἀβραάμ, καὶ ἀπέδωκεν εἰς αὐτὸν Σάρραν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ.
15 καὶ εἶπεν ὁ Ἀβιμέλεχ, Ἰδού, ἡ γῆ μου ἔμπροσθέν σου. κατοίκησον ὅπου σοὶ ἀρέσκει.
16 Καὶ πρὸς τὴν Σάρραν εἶπεν, Ἰδού, ἔδωκα χίλια ἀργύρια εἰς τὸν ἀδελφὸν σου· ἰδού, αὐτὸς εἶναι εἰς σὲ σκέπη τῶν ὀφθαλμῶν πρὸς πάντας τοὺς μετὰ σοῦ καὶ πρὸς πάντας τοὺς ἄλλους. Οὕτως αὕτη ἐπεπλήχθη.
17 Προσηυχήθη δὲ ὁ Ἀβραὰμ πρὸς τὸν Θεόν· καὶ ἐθεράπευσεν ὁ Θεὸς τὸν Ἀβιμέλεχ καὶ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ τὰς θεραπαίνας αὐτοῦ, καὶ ἐτεκνοποίησαν.
18 διότι ὁ Κύριος εἶχε κλείσει διόλου πᾶσαν μήτραν ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ Ἀβιμέλεχ, ἐξ αἰτίας Σάρρας τῆς γυναικὸς τοῦ Ἀβραάμ. |