1 Καὶ συνετελέσθησαν ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ καὶ πᾶσα ἡ στρατιὰ αὐτῶν.
2 Καὶ εἶχε συντετελεσμένα ὁ Θεὸς ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ τὰ ἔργα αὑτοῦ, τὰ ὁποῖα ἔκαμε· καὶ ἀνεπαύθη τὴν ἡμέραν τὴν ἑβδόμην ἀπὸ πάντων τῶν ἔργων αὑτοῦ, τὰ ὁποῖα ἔκαμε.
3 Καὶ εὐλόγησεν ὁ Θεὸς τὴν ἡμέραν τὴν ἑβδόμην καὶ ἡγίασεν αὐτήν· διότι ἐν αὐτῇ ἀνεπαύθη ἀπὸ πάντων τῶν ἔργων αὐτοῦ, τὰ ὁποῖα ἔκτισε καὶ ἔκαμεν ὁ Θεός.
Creation Day 7 4 Αὕτη εἶναι ἡ γένεσις τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, ὅτε ἐκτίσθησαν αὐτά, καθ᾿ ἥν ἡμέραν ἐποίησε Κύριος ὁ Θεὸς γῆν καὶ οὐρανόν,
5 καὶ πάντα τὰ φυτὰ τοῦ ἀγροῦ, πρὶν γείνωσιν ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ πάντα χόρτον τοῦ ἀγροῦ, πρὶν βλαστήσῃ· διότι δὲν εἶχε βρέξει Κύριος ὁ Θεὸς ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ ἄνθρωπος δὲν ἦτο διὰ νὰ ἐργάζηται τὴν γῆν·
6 ὁ ἀτμὸς δὲ ἀνέβαινεν ἀπὸ τῆς γῆς καὶ ἐπότιζε πᾶν τὸ πρόσωπον τῆς γῆς.
7 Καὶ ἔπλασε Κύριος ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον ἀπὸ χώματος ἐκ τῆς γῆς. καὶ ἐνεφύσησεν εἰς τοὺς μυκτῆρας αὐτοῦ πνοήν ζωῆς, καὶ ἔγεινεν ὁ ἄνθρωπος εἰς ψυχήν ζῶσαν.
8 Καὶ ἐφύτευσε Κύριος ὁ Θεὸς παράδεισον ἐν τῇ Ἐδὲμ κατὰ ἀνατολὰς καὶ ἔθεσεν ἐκεῖ τὸν ἄνθρωπον, τὸν ὁποῖον ἔπλασε.
9 Καὶ Κύριος ὁ Θεὸς ἔκαμε νὰ βλαστήσῃ ἐκ τῆς γῆς πᾶν δένδρον ὡραῖον εἰς τὴν ὄρασιν καὶ καλὸν εἰς τὴν γεῦσιν· καὶ τὸ ξύλον τῆς ζωῆς ἐν μέσῳ τοῦ παραδείσου καὶ τὸ ξύλον τῆς γνώσεως τοῦ καλοῦ καὶ τοῦ κακοῦ.
10 Ποταμὸς δὲ ἐξήρχετο ἐκ τῆς Ἐδὲμ διὰ νὰ ποτίζῃ τὸν παράδεισον· καὶ ἐκεῖθεν ἐμερίζετο εἰς τέσσαρας κλάδους.
11 Τὸ ὄνομα τοῦ ἑνός, Φισών· οὗτος εἶναι ὁ περικυκλόνων πᾶσαν τὴν γῆν Ἀβιλά· ὅπου εὑρίσκεται τὸ χρυσίον·
12 τὸ δὲ χρυσίον τῆς γῆς ἐκείνης εἶναι καλόν· ἐκεῖ εἶναι τὸ βδέλλιον καὶ ὁ λίθος ὁ ὀνυχίτης.
13 Καὶ τὸ ὄνομα τοῦ ποταμοῦ τοῦ δευτέρου, Γιών· οὗτος εἶναι ὁ περικυκλόνων πᾶσαν τὴν γῆν Χούς.
14 Καὶ τὸ ὄνομα τοῦ ποταμοῦ τοῦ τρίτου, Τίγρις· οὗτος εἶναι ὁ ῥέων πρὸς ἀνατολὰς τῆς Ἀσσυρίας. Ὁ δὲ ποταμὸς ὁ τέταρτος, οὗτος εἶναι ὁ Εὐφράτης.
15 Καὶ ἔλαβε Κύριος ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον καὶ ἔθεσεν αὐτὸν ἐν τῷ παραδείσῳ τῆς Ἐδὲμ διὰ νὰ ἐργάζηται αὐτὸν καὶ νὰ φυλάττῃ αὐτόν.
16 Προσέταξε δὲ Κύριος ὁ Θεὸς εἰς τὸν Ἀδὰμ λέγων, Ἀπὸ παντὸς δένδρου τοῦ παραδείσου ἐλευθέρως θέλεις τρώγει,
17 ἀπὸ δὲ τοῦ ξύλου τῆς γνώσεως τοῦ καλοῦ καὶ τοῦ κακοῦ δὲν θέλεις φάγει ἀπ᾿ αὐτοῦ· διότι καθ᾿ ἥν ἡμέραν φάγῃς ἀπ᾿ αὐτοῦ, θέλεις ἐξάπαντος ἀποθάνει.
18 Καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεός, Δὲν εἶναι καλὸν νὰ ἦναι ὁ ἄνθρωπος μόνος· θέλω κάμει εἰς αὐτὸν βοηθὸν ὅμοιον μὲ αὐτόν.
19 Ἔπλασε δὲ Κύριος ὁ Θεὸς ἐκ τῆς γῆς πάντα τὰ ζῷα τοῦ ἀγροῦ καὶ πάντα τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ἔφερεν αὐτὰ πρὸς τὸν Ἀδάμ, διὰ νὰ ἴδῃ πῶς νὰ ὀνομάσῃ αὐτά· καὶ ὅ, τι ὄνομα ἤθελε δώσει ὁ Ἀδὰμ εἰς πᾶν ἔμψυχον, τοῦτο νὰ ἦναι τὸ ὄνομα αὐτοῦ.
20 Καὶ ἔδωκεν ὁ Ἀδὰμ ὀνόματα εἰς πάντα τὰ κτήνη καὶ εἰς τὰ πτηνὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ εἰς πάντα τὰ ζῷα τοῦ ἀγροῦ· εἰς δὲ τὸν Ἀδὰμ δὲν εὑρίσκετο βοηθὸς ὅμοιος μὲ αὐτόν.
21 Καὶ ἐπέβαλε Κύριος ὁ Θεὸς ἔκστασιν ἐπὶ τὸν Ἀδάμ, καὶ ἐκοιμήθη· καὶ ἔλαβε μίαν ἐκ τῶν πλευρῶν αὐτοῦ καὶ ἔκλεισε μὲ σάρκα τὸν τόπον αὐτῆς.
22 Καὶ κατεσκεύασε Κύριος ὁ Θεὸς τὴν πλευράν, τὴν ὁποίαν ἔλαβεν ἀπὸ τοῦ Ἀδάμ, εἰς γυναῖκα καὶ ἔφερεν αὐτήν πρὸς τὸν Ἀδάμ.
23 Καὶ εἶπεν ὁ Ἀδάμ, Τοῦτο εἶναι τώρα ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστέων μου καὶ σὰρξ ἐκ τῆς σαρκὸς μου· αὕτη θέλει ὀνομασθῆ ἀνδρίς, διότι ἐκ τοῦ ἀνδρὸς αὕτη ἐλήφθη.
24 Διὰ τοῦτο θέλει ἀφήσει ὁ ἄνθρωπος τὸν πατέρα αὑτοῦ καὶ τὴν μητέρα αὑτοῦ, καὶ θέλει προσκολληθῆ εἰς τὴν γυναῖκα αὑτοῦ· καὶ θέλουσιν εἶσθαι οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν.
25 Ἦσαν δὲ καὶ οἱ δύο γυμνοί, ὁ Ἀδὰμ καὶ ἡ γυνή αὐτοῦ, καὶ δὲν σχύνοντο. |